Η Πλήξη ως Κριτήριο Ποιότητας.

Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα φιλότεχνων (να τους κανει ο θεος), οι αποκαλούμενοι πολύ σωστά (με την έννοια του υποτιμητικού) "κουλτουριάρηδες" οι οποίοι όσο περισσότερο πλήττουν παρακολουθώντας ένα θέαμα τόσο καλύτερο το βρίσκουν. Αν ειναι δε και δυσνοητο ακομα καλυτερα. Αν δεν υποτιμησουν δηλαδη τον εαυτο τους την ωρα που παρακολουθουν κατι και δεν νιωσουν την υπεροχή του "δημιουργου" (να τον κανει ο θεος) ο οποιος "κατι" παραπανω ξερει, δεν εκτιμουν τιποτα.

Δυστυχως πολλοι απ αυτους εχουν μεγαλη επιρροη στα μεσα, εντυπα και μη, και καταδυναστευουν το θεατρο μας και τις αλλες τεχνες.

Η τέχνη πρέπει να σε συνεπαίρνει. Αν δεν σε συνεπαίρνει και βαριέσαι δεν είναι τέχνη, είναι μαλακία. Μην ντρέπεσαι να το πείς.