Το μνημειο του αγνωστου εργατη....

Νομιζω πως πρεπει να το φτιαξουμε καπου και να καταθετουμε στεφανια με την ιδια συγκινηση και παρρησια που το κανουμε και στον αγνωστο στρατιωτη.

Χαρη στον αγνωστο στρατιωτη ζουμε, ειμαστε ελευθεροι και απολαμβανουμε τα αγαθα για το οποια πολεμησε.

Χαρη στον αγνωστο εργατη, μπορουμε και νιωθουμε θαλπωρη και ζεστασια οταν προκειται για σπιτι, μπορουμε και μαθαινουμε, δημιουργουμε και στεγαζουμε τα ονειρα μας οταν προκειται για σχολειο, μπορουμε και αναρρωνουμε οταν προκειται για νοσοκομειο, μπορουμε και αθλουμαστε οταν προκειται για γυμναστηριο κοκ χάρη σ αυτόν ταξιδεύουμε με αεροπλάνα και βαπόρια, χάρη σ αυτόν τρώμε, πίνουμε, ντυνόμαστε... ο τι βλέπουμε γύρω μας από κάποιον άγνωστο εργάτη φτιάχτηκε.

Υποκλινομαι βαθυτατα ευγνωμων.

Σταυρός...

Είσαι υπέρ ή κατά του γάμου των ομοφυλόφιλων; υπέρ ή κατά της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια; Τον ρώτησα.

Κατηγορηματικά κατά, μου απάντησε.

Και σήκωσε τον βαρύ σταυρό του μαρτυρίου της ομοφυλοφιλίας που κουβαλάει μια ζωή μέσα του, και μπήκε στην εκκλησία να προσευχηθεί και να ζητήσει άφεση αμαρτιών.

Εμπιστοσύνη

Το ωραιότερο πράγμα όταν υπάρχει και το χειρότερο όταν κλονίζεται.

Το μάθημα της υποκριτικής τον περασμένο αιώνα.

1. Δεν υπηρχε μεθοδος ουτε για δειγμα. Ακουγες για εναν Στανισλαφσκι και την μεθοδο του αλλα δεν ηξερε κανεις να σου την διδαξει. Σου ελεγαν να μπεις στο πετσι του ρολου αλλα πως γινεται αυτο δεν ηξερε να στο δειξει κανεις. Σημερα στις σχολες οι μαθητες μαθαινουν τουλαχιστον 10 διαφορετικες μεθοδους, πολυ συχνα αντικρουομενες μεταξυ τους, και τις εχουν σαν εργαλειο για τους ρολους που θα παιξουν ωστε να χρησιμοποιουν καθε φορα εκεινην την μεθοδο που ταιριαζει καλυτερα.

2. Πιαναμε εναν ρολο τον Οκτωβριο και τον δουλευαμε ολον τον χρονο μεχρι τις εξετασεις τον Ιουνιο. Αδιανοητο κατι τετοιο σημερα αφου οι μαθητες σε εναν χρονο δουλευουν πανω απο 30 ρολους. Ποτε η δουλεια πανω στον ιδιο ρολο δεν διαρκει πανω απο δυο, τρεις το πολυ εβδομαδες.

3. Οι δασκαλοι μας διαλεγαν αυτοι τους ρολους μας. Αδιανοητο επισης σημερα. Σε ενα συγχρονο μαθημα υποκριτικης οι μαθητες διαλεγουν τους ρολους τους *(οταν ο δασκαλος δεν ξερει εναν ρολο ειναι πολυ πιο χρησιμος για τον μαθητη).

4. Οι δασκαλοι διαλεγαν τους ρολους γιατι μας τους διδασκαν οπως τους ειχαν παιξει αυτοι. Γι αυτο τους ηταν αδιανοητο να μας διδαξουν εναν ρολο που δεν ηξεραν. Διοτι το μαθημα το εκαναν εμπειρικα δηλαδη κομπογιανιτικα. Σημερα οι μαθητες φερνουν ρολους απο το παγκοσμιο δρματολογιο χωρις να συνεννοηθουν απο πριν με τον δασκαλο.

5. Οι δασκαλοι οχι μονο διαλεγαν τους ρολους μας αλλα μας τους εδειχναν και πως πρεπει να τους παιξουμε. Μας εδειχναν τονισμους, κινησεις κλπ Γι αυτο κραταγε η διαδικασια τοσους μηνες. Γιατι στην αρχη για πολυ καιρο ημασταν καθιστοι και διαβαζαμε, μετα σηκωνομασταν και το στηναμε με καθοδηγηση κλπ κλπ αδιανοητα πραγματα για το σημερινο μαθημα της υποκριτικης οπου οι μαθητες ακομα και οι αρχαριοι φερνουν μια μικρη σκηνη-παρασταση διαρκειας τριων λεπτων χωρις να εχουν κανει την παραμικρη συνεννοηση με τον δασκαλο τους πριν.

6. Ο δασκαλος τοτε εδειχνε, διοτι θεωρουσε οτι ο αρχαριος δεν ξερει και πρεπει να του δειξει πραγμα επιεικως καταστροφικο για την φαντασια και την δημιουργικοτητα του μαθητη. Ο δασκαλος σημερα αφηνει τον αρχαριο μαθητη να του φερει μια παρασταση τριλεπτη και μετα επεμβαινει αυτος. Πρωτα αφηνει τον μαθητη να κανει μονος του με το ενστικτο του αυτο που νομιζει και μετα ερχεται αυτος και του προτεινει πραγματα οχι εμπειρικα αλλα συμφωνα με καποια συγκεκριμενη μεθοδο.

7. Οι δασκαλοι τοτε εκαναν το μαθημα αυτοι. Σημερα το μαθημα το κανουν οι μαθητες και οι δασκαλοι παρακολουθουν.

8. Την εποχη εκεινη μιλουσαμε πολυ για ταλεντο. Σημερα δε μιλαει κανεις γι αυτο. Τοτε οι ταλαντουχοι ξεχωριζαν και οι δασκαλοι ηταν περηφανοι γι αυτους (λες και οφειλονταν κατι σε κεινους και στην διδασκαλια τους). Σημερα ξεχωριζουν οι εργατικοι, οι συνεπεις, οι αποφασισμενοι κι αυτοι που εχουν αυτοπεποιθηση και αισθημα κοινης λογικης.

9. Τοτε παιζαμε με συναισθημα σημερα παιζουμε με τεχνικη. Το συναίσθημα επιτρέπεται μόνο στους ερασιτέχνες. Οι επαγγελματίες ηθοποιοί είναι αδιανόητο να στηρίζουν την υποκριτική τους στο συναίσθημα. Τα συναισθήματα είναι ένας αστάθμητος παράγοντας, δεν βρίσκονται υπό τον έλεγχό μας. Άλλοτε έρχονται άλλοτε πάλι δεν έρχονται. Το κοινό όμως πληρώνει καθε βράδυ το ίδιο εισιτήριο και οι επαγγελματίες ηθοποιοί δεν επιτρέπεται να λένε "σήμερα μου βγήκε... αχ τι κρίμα που χθες η παράσταση ήταν χάλια γιατί δεν μου βγήκε". Αυτά τα έλεγαν οι ηθοποιοί του περασμένου αιώνα.

10. Καταλοιπα του τοτε υπαρχουν δυστυχως ακομα και σημερα.

*Όταν οι σπουδαστές επιλέγουν εκείνοι τους ρόλους τους:

1. Έχουν την ευκαιρία να διαβάσουν θεατρικά έργα και να γνωρίσουν την παγκόσμια δραματουργία.
2.Αποκτούν αυτοπεποίθηση και ευελιξία (το μεγαλύτερο προσόν ενός ηθοποιού) και μαθαίνουν οι ίδιοι να αναγνωρίζουν τις ανάγκες τους και τις δυνατότητές τους και να ξεπερνούν διαρκώς τα όρια τους.

Όταν οι δάσκαλοι δίνουν τους ρόλους τότε οι μαθητές:
1.Γίνονται μαλθακοί και τεμπέληδες και κινδυνεύουν να αποκτήσουν δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία.
2.Μαθαίνουν στην μασημένη τροφή.
3. Κινδυνεύουν να βγουν Λαμπετάκια, Χορνάκια κλπ (για να χρησιμοποιήσω ονόματα άσχετα για να γίνω κατανοητός)
4. Μαθαίνουν στον τρόπο που τους δείχνει ο δάσκαλος και δυσκολεύονται να φανταστούν τον ρόλο να παίζεται διαφορετικά.
5. Μπορεί να είναι καλοί στον συγκεκριμένο ρόλο αλλά τους είναι αδύνατον να είναι καλοί σε οποιονδήποτε άλλο ρόλο χωρίς καθοδήγηση αφού δεν μαθαίνουν μια συγκεκριμένη μέθοδο αλλά πως αρέσει στον συγκεκριμένο δάσκαλο να παίζεται ο συγκεκριμένος ρόλος (ποιον αφορά αυτό;)

Χοές

"Οι χοές ως προσφορά απευθύνονταν προς τους νεκρούς. Το υγρό χύνονταν από ειδικά σκεύη στο χώμα ή στον τύμβο. Η λέξη προέρχεται από το ρήμα χαίειν που σημαίνει χύνω κάτι σε πσοότητα. Δεν πρέπει να συυγχέονται με τις σπονδές που απεύθυνονταν στους θεούς και η έγχυση του υγρού γίνονταν στον βωμό."

Πριν από χρόνια βρέθηκα στο Αγρίνιο. Σ' ένα καταγώγιο πίναμε ουίσκια με κάτι λαϊκούς. Ένας από αυτούς, νταλικέρης στο επάγγελμα, μας έλεγε ιστορίες από τα ταξίδια του. Σε κάποια φάση μας διηγήθηκε ένα περιστατικό που διαδραματίστηκε στην Ιταλία. Η ιστορία του ξεκίνησε κάπως έτσι "Κατεβαίναμε με τον συγχωρεμένο τον Μήτσο από την Γερμανία..." κι έχυσε λίγο ουίσκι στο τασάκι εν τη ρύμη του λόγου και συνέχισε "Και μόλις περάσαμε τα ιταλικά σύνορα...."
Το κανε τόσο απλά και αβίαστα, χωρίς να σταματήσει καθόλου την κουβέντα, χωρίς την παραμικρή τελετουργική υπόνοια, χωρίς ν' αλλάξει κάτι από την έκφραση του προσώπου του....

Ίσως μόνο εγώ να το πρόσεξα.... κι έμεινα αποσβολωμένος να τον κοιτάω έτσι όπως είχα ανατριχιάσει σύγκορμος!

Ωρες ωρες...

... το μονο που με πειραζει στην ιδεα του θανατου μου ειναι που θα περασουν στην ανυπαρξια και θα χαθουν για παντα τοσοι αγαπημενοι μου ανθρωποι που εχουν πεθανει ηδη και που μονο εγω τους σκεφτομαι.

Μερικα προσωπικα μου αξιωματα... περι τεχνης.

Κανεις δεν πρεπει να λεει σε κανεναν τι θα του αρεσει και τι οχι, και ειδικα οι ειδικοι. Οταν ενας ειδικος λεει οτι κατι ειναι καλο, αμεσως πρεπει να σκεφτομαστε οτι μπορει και να μην ειναι κακο.

Ολοι οι ανθρωποι απο τον πιο αγραμματο λουμπεν μεχρι τον πιο μορφωμενο ευγενη μπορουν να εχουν γνωμη για ολους και για ολα και να την εκφραζουν και ολοι μπορει να εχουν γνωμη για την γνωμη τους και να τους κραζουν η να τους επαινουν.

Οποιαδηποτε απαγορευση παρουσιασης καλλιτεχνικου εργου με βια η χωρις συνιστα φασιστικη πραξη. Μονο αν σε πιανει ο αλλος απ τ αυτι και σε αναγκαζει να πας να δεις κατι επιτρεπεται η βια απ την πλευρα σου ως αντιδραση στην βια του αλλου. Αν ο αλλος δεν σε αναγκαζει, σημαινει πως εισαι ελευθερος να πας η να μη πας να δεις το εργο του κι εκει τελειωνει το ζητημα.

Δεν υπαρχουν υβριστικα εργα τεχνης. Ο καθε καλλιτεχνης ειναι ελευθερος να κανει ο τι ΜΑ Ο ΤΙ θελει. Οποιος νομιζει οτι θα προσβληθει απο κατι ας μη παει να το δει. ΤΕΛΟΣ.

Κανεις δεν μπορει να μας πει τι ειναι και τι δεν ειναι τεχνη. Τεχνη ειναι ο τι γουσταρουμε να θεωρουμε οτι ειναι τεχνη και τεχνη δεν ειναι αυτο που ο καθενας απο μας δεν θελει να θεωρει οτι ειναι τεχνη.

Τοσο απλα!

Tip...

Όταν φεύγετε από το σπίτι και ανησυχείτε αν κλείσατε το μάτι ή τον θερμοσίφωνα ή και γω δε ξέρω τι άλλο, και δεν ανησυχείτε απλώς αλλά επιστρέφετε κιόλας για να τσεκάρετε, να κάνετε το εξής απλό από δω και πέρα και δεν θα το ξαναπάθετε.

Να το λετε!

Δεν αρκεί να το σκεφτείτε πρέπει να το πείτε φωναχτά την ώρα που το κάνετε πχ Κλείνω τον θερμοσίφωνα.

Δεν θα αμφιβάλλετε ξανά ποτέ.

Ισχύει και όταν συστήνεστε με κάποιον. Για να μη ξεχάσετε αμέσως το ονομά του να το λέτε. Μη λέτε δηλαδή σκέτο χαίρω πολύ αλλά χαίρω πολύ Μαίρη!

Κι ένα άσχετο...

Όταν πάτε για ψώνια στο σουπερ μάρκετ ο καλύτερος τρόπος για να θυμάστε τι θέλετε είναι να βγάζετε φωτογραφίες από τα ράφια, τα ντουλάπια και το ψυγείο του σπιτιού σας.

:)

MARFIN ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Διαβάζω από το πρωί από τους ΜΕΝ. Οι ΔΕ μούγκα στη στρούγκα. Όπως γίνεται πάντα σ αυτόν τον καταραμένο τόπο που ο εμφύλιος δεν τελείωσε το 1949. Όταν έρχεται η ώρα να θυμηθούμε τον Γρηγορόπουλο το βουλώνουν οι ΜΕΝ και θρηνούν οι ΔΕ. Τα ίδια με τον Φύσσα, τον Αξαρλιάν και τόσα άλλα θύματα της μεσαιωνικής κοινωνίας μας.

Πριν από λίγο διάβασα κάπου "Ε, τότε να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ αφού δεν μας αρέσει ο Τσελέντης"

Ποσο δύσκολο είναι σ αυτήν την χώρα το να αποφασίσεις να ψηφίσεις ΝΔ και ταυτοχρόνως να της βρίσκεις πολλά αρνητικά (πχ Τσελέντης και όχι μόνο) όπως και το να ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ και να βρίσκεις επίσης πολλά αρνητικά.

ΟΧΙ

Στην Ελλάδα και για τους ελληναράδες που αποτελούν το 99% του εκλογικού σώματος είναι όλα είτε ΜΑΥΡΟ είτε ΑΣΠΡΟ. Πολιτική στην χώρα σημαίνει ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΌΣ. Θα είσαι ή με τους ΜΕΝ η με τους ΔΕ. Απαγορεύεται να βρίσκεις θετικά και αρνητικά στοιχεία τόσο στους ΜΕΝ όσο και στους ΔΕ. Απαγορεύεται να αποφασίσεις να ψηφίσεις μια παράταξη όχι επειδή είσαι χρωματισμένος οποαδός αλλά επειδή ζυγιάζοντας τα υπέρ και τα κατά βρίσκεις να υπερτερούν τα υπέρ.

Απαγορεύεται να θρηνείς τους νεκρούς της Marfin εξ ίσου με τον Γρηγορόπουλο, τον Φύσσα, τον Μπακογιάννη, τον Αξαρλιάν.

Είμαστε οι πιο δυστυχισμένοι πολίτες του πλανήτη σύμφωνα με ένα γκάλοπ που δόθηκε τον περασμένο μήνα στη δημοσιότητα και θα παραμείνουμε έτσι αν δεν λύσουμε αυτό το βασικό ζήτημα.

Αν δεν λήξει ο εμφύλιος.

Μάθημα ελληνικών...

Εδώ και λίγο καιρό μαθαίνω ελληνικά σε ένα φίλο μου άραβα κι αυτός μου μαθαίνει αραβικά. Η μέθοδος που ακολουθώ είναι φυσικά μια αυτοσχέδια δική μου μέθοδος διότι δεν είμαι φιλόλογος καθηγητής ελληνικών ούτε σκοπεύω να γίνω.

Του μαθαίνω ελληνικά μέσα από τους στίχους των τραγουδιών και με την ευκαιρία του μαθαίνω την ελληνική ιστορία. Σε κάθε μάθημα παίρνουμε ένα τραγούδι και μέσα από τους στίχους κάνουμε γραμματική και συντακτικό. Έτσι είναι πιο εύκολο και πιο ευχάριστο.

Άλλο όμως θέλω να πω.

Θέλω να μάθει την Ελλάδα και τους Έλληνες γι αυτό σε πρώτη φάση δε μ ενδιαφέρει καθόλου να του μάθω τον Κολοκοτρώνη και τον Βενιζέλο. Θέλω να μάθει την τέχνη και την κουλτούρα του τόπου πρώτα. Γι αυτό σε κάθε μάθημα μελετάμε μια προσωπικότητα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ζωή μας και σημαίνει πολλά για τον κάθε Έλληνα.

Έχουμε κάνει την Μελίνα, τον Νταλάρα, τον Τσιτσάνη, την Βουγιουκλάκη, τον Χατζιδάκι... και θα κάνουμε όλους όσους έχουν σφραγίσει την Ελλάδα του σήμερα που αγαπώ και λατρεύω με όλα τα καλά και τα κακά της.

Το σήμερα έχει σημασία.

Αγαπώ...

Αγαπω κάποιον σημαινει προσπαθω να ειμαι καλα ωστε ο αγαπημενος μου να ειναι ευτυχης.

Ολα τ αλλα ειναι αρρωστος εγωισμος.

Ποτέ όμως...

Δεν πάω ποτέ σε κηδείες παρά μόνο όταν μισώ κάποιον για να βεβαιωθώ ότι πέθανε.

Λουζερ απο κουνια

Την ώρα που η Τουρκία εγκαθιστά πυραύλους S-400 στην Σμύρνη και την Αντιόχεια και εγκαινιάζει το μεγαλύτερο αεροδρόμιο του κόσμου στην Κωνσταντινούπολη, το ελληνικό φβ έχει γεμίσει από λεζάντες "100 χρόνια γενοκτονία των ποντίων-δεν ξεχνώ".

Καταλάβατε;

Την ώρα που οι άλλοι κοιτάζουν μπροστά εμείς κοιτάμε πίσω. Γι αυτό η Τουρκία έχει γινει μέσα σε 10-15 χρόνια η 15η οικονομική δύναμη στον κόσμο και βαράνε όλοι προσοχές μπροστά της κι εμείς τρώμε εδώ και δέκα χρόνια απ τα σκουπίδα κι έχουμε γίνει ο περίγελως του πλανήτη.

Αλλά θα μου πείτε οι Τούρκοι ήταν πάντα ελεύθερος λαός, δεν υπηρξαν ποτέ τους σκλάβοι. Γι αυτό έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω και θα το λέω μέχρι να πεθάνω:

Πρώτη προτεραιότητα είναι να αλλάξουμε την ψυχολογία μας, να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση που θα μας δώσει αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό. Να πάψουμε επιτέλους να είμαστε μίζεροι, κλαψιάρηδες, αιώνιοι ζήτουλες και οι φτωχοί συγγενείς.

Είναι εθνική ανάγκη!

Το μαύρο σκυλί...

Τον Παντελη, τον σκυλο της αδερφης μου, τον βρηκαμε πριν από τρία καλοκαίρια στα λουτρα του Λαγκαδα, εξω απο την υπαιθρια πισινα. Επαιζε μ ενα μαυρο κουταβι κι οταν μας ειδε εγκατελειψε τον φιλο του (αδερφο του;) και μας ακολουθησε. Τον βαφτισαμε αμεσως κι απο τοτε τον εχει η αδερφη μου πιστο φιλο και δεν τον αποχωριζεται ποτε.

Προχθες που πηγα στα λουτρα, την ωρα που εφευγα ψιχαλιζε. Κατω απο ενα δεντρο ειδα ενα μαυρο σκυλι στην ηλικια περιπου του Παντελη και σκεφτηκα οτι μπορει να ειναι το κουταβι που παιζανε μαζι οταν ηταν μωρα. Σταματησα με τ αυτοκινητο και το κοιταξα που βρεχοταν κι οταν γυρισε και με ειδε μου φανηκε προς στιγμην οτι μου ειπε "Γιατι δεν με πηρατε και μενα;"

Εφυγα γρηγορα κι οταν εφτασα σπιτι βρηκα τον Παντελη να χουχουλιαζει στη φωλια του. Εξω εβρεχε. Σκεφτηκα ποσο τυχερος ειναι που εχει ενα σπιτι, τρωει κανονικα, τον αγαπαμε, κανει τα εμβολια του, περναει ολη την ημερα μεσα στα χαδια και στα παιχνιδια κι απο την αλλη...

... απο την αλλη σκεφτηκα το αλλο σκυλι που εκ πρωτης οψεως φαινεται να ναι το ατυχο αλλα... μηπως δεν ειναι ετσι;

Ο Παντελης οταν βγαινει εξω ειναι παντα δεμενος με το λουρι (τις λιγες φορες που τον λυσαμε το μετανιωσαμε πικρα). Το αλλο το σκυλι απολαμβανει την ελευθερια του.Μπορει να μην τρωει σταθερα αλλα εχει τη ζωη του στα χερια του, επιβιωνει στον δρομο με τις δυναμεις του... το "ζην επικινδυνως" μπορει να ναι απειρως καλυτερο και προτιμοτερο απο μια ζωη ως φλωρουμπα που προβλεπεται να κανει ο Παντελης (και που την κανει ηδη δηλαδη).

Δεν κατεληξα καπου... εμεινα με την απορια...

Την ιδια απορια εχω τηρουμενων των αναλογιων και με τους ανθρωπους. Απεχθανομουν παντα την αστικη κανονικοτητα και γοητευομουν απο τα sui generis ατομα που ενιοτε αγγιζαν την παραβατικοτητα η ηταν βαθεια χωμενα σ αυτην. Τα ινδαλματα μου ηταν ο Φρανσουα Βιγιον, ο Καραβατζο, ο Ζενε, ο Καστανέντα, ο Μόρισον, ο Τζίμι Ντιν... Φανταζομαι εναν ανθρωπο που γεννιεται και μεγαλωνει σ ενα αστικο περιβαλλον, σπουδαζει, βρισκει μια καλη δουλεια με καλα λεφτα, παντρευεται, κανει παιδια, εγγονια και πεθαινει στα βαθεια γεραματα και θελω να πεθανω κι εγω με τη σειρα μου απο ανια και πληξη.

Απο την αλλη... μια ζωη μεσα στους δρομους και στις νυχτες, μια ζωη με παρανομους και ξενυχτες... ωραια ειναι δε λεω και συναρπαστικα, αλλα για καποια χρονια οχι για μια ζωη. Εγω που ημουν παντα επιρρεπης στην κραιπαλη και στις αμαρτιες ειχα ενα σπιτι απο πισω, μια οικογενεια με αρχες και ισχυρους δεσμους... μου αρεσε να συναναστρεφομαι ατομα του δρομου, περασα τη μιση ζωη μου στα χαμαιτυπεια και στα καταγωγια τα οποια ειχαν τρομακτικο θεατρικο ενδιαφερον και μου διναν την ευκαιρια να ξεσηκωσω ιδεες για ρολους, εργα κλπ αλλα δεν ανηκα εκει. Με γοητευαν ομως. Στα τελευταια χρονια που εχει αστικοποιηθει ανησυχητικα η ζωη μου δε χανω την ευκαιρια να μεινω σ ενα φτηνο ξενοδοχειο και να πιω μπομπες σ ενα παρακμιακο ποταδικο. Η αλητεια με τραβαει σα μαγνητης.

Αγαπω τον Παντελη αλλα το μαυρο σκυλι ειναι ο ηρωας μου.

Θεσσαλονίκη

Είμαι αυτό που λένε γέννημα θρέμμα. Γεννήθηκα εκεί το 1962. Από το 1980 που έφυγα ξαναγύρισα το '83-'86 που σπούδασα στην σχολή του Κ.Θ.Β.Ε. κι από τότε ξανά ποτέ. Πηγαίνω όμως πολύ συχνά και την παρακολουθώ, ξέρω τι γίνεται στην πόλη.

Είναι μια πόλη νεκρή, χωρίς μέλλον. Δεν παράγει τίποτα, η οικονομία της είναι σε μαύρο χάλι και οι κάτοικοί της απολαμβάνουν την χαλαρότητα τους χωρίς να έχουν την παραμικρή επίγνωση της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται. Μια πόλη σε κατάθλιψη. Βρώμικη, με διπλο και τριπλοπαρκαρισμενα αυτοκίνητα παντού ακόμα και πάνω στα πεζοδρόμια, με τριτοκοσμικά λεωοφρεία που περνούν κάθε μισή ώρα, με ένα μετρό που σέρνεται δεκαετίες, με ένα μόνο θέατρο και 500 σκυλάδικα.

Σκέφτεσαι τι θα μπορούσε να ήταν και τι είναι και σε πιάνει απελπισία.

Κι όμως υπάρχει μια χαραμάδα αισιοδοξίας, μια μικρή ελπίδα, ένα φωτάκι αχνοφέγγει στο βάθος του τούνελ ή μάλλον δύο.

Το ένα είναι η συμφωνία των Πρεσπών που αν ξεπεράσουν οι θεσσαλονικείς τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και συνέλθουν από την λοβοτομή που έχουν πάθει από την πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί τόσες δεκαετίες, θα δουν επιτέλους μια άσπρη μέρα και τη ζωή τους να αναβαθμίζεται, το βιοτικό επίπεδό τους να ανεβαίνει και η καθημερινότητά τους να ομορφαίνει και το άλλο είναι ο τουρισμός.

Για πρώτη φορά στην νεώτερη ιστορία της η πόλη έχει τουρισμό. Περπατάς στην Τσιμισκή, στην παραλία κλπ και μιλούν γύρω σου διάφορες γλώσσες. Κι αυτό είναι ένα μικρό δείγμα εξωστρέφειας που μακαρι να βγει σε καλό.

Πήγα στην Ροτόντα κι είχε μέσα 5-10 άτομα, τουρίστες όλοι ξένοι. Ένα τέτοιο σπουδαίο μνημείο θα έπρεπε να έχει ουρά μέχρι την καμάρα.

Ελπίζω να συμβεί κάποτε. Και με την ευκαιρία νομίζω πως το σωστό θα ήταν η Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη να ονομαστεί Κεμάλ Ατατούρκ και η Αγίας Σοφίας Ναζίμ Χικμέτ. Με την ίδια λογική στα Γιάννενα η Δωδώνης πρέπει να ονομαστεί Αλή Πασά.

Αν δείξουν και οι γείτονες μας την ίδια ωριμότητα και ονομάσουν δρόμους και πλατείες της πόλης και άλλων πόλεων τους με επιφανείς ρωμιούς που διακρίθηκαν σε κάποιον τομέα ή ακόμα και ρωμαίους αυτοκράτορες κλπ καλώς, αν όχι δεν πειράζει.

Σημασία έχει να το κάνουμε εμείς. Πρέπει επειγόντως να συμφιλιωθούμε με την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, να την δούμε ως μέρος της ιστορίας μας. Πρέπει να είμαστε περήφανοι και γι αυτό το κομμάτι της ιστορίας μας όπως είμαστε και για τα άλλα και ίσως γι αυτό πρέπει να είμαστε λίγο περισσότερο.

Εμείς, οι σημερινοί Έλληνες είμαστε ΚΥΡΙΩΣ απόγονοι των ρωμιών της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πολλοι προγονοί μας διέπρεψαν εκείνα τα χρόνια. Χάρη σε εκείνους γίναμε ανεξάρτητο κράτος. Ας αφήσουμε κατά μέρος τα ψέμματα που μας μαθαίνουν στο σχολείο για σκλαβιά και ας πάψουμε να θεωρούμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τους εαυτούς μας απογονους σκλάβων. Ας ανεβάσουμε λίγο την ψυχολογία μας.

Μόνο έτσι έχουμε ελπίδα να πάμε μπροστά.

Καταραμένοι ποιητές...

Έπεσα πριν λίγο πάνω σε ένα ποίημα του Φρανσουά Βιγιόν και σκέφτηκα όλους αυτούς τους σπουδαίους καλλιτέχνες, τους συγγραφείς, τους ζωγράφους, τους μουσικούς που έζησαν μια ζωή στην κραιπάλη, μια ζωή στα όρια, με καταχρήσεις, αλητεία, πολύ συχνά στην παρανομία, στην άγρια νύχτα, συχνωτισμένοι διαρκώς με τον υπόκοσμο... δεν είναι μόνο ο Βιγιόν, είναι ο Καραβάτζο, ο Μάρλοου, ο Βερλαίν, ο Ρεμπώ, στην εποχή μας ο Ζενέ και τόσοι άλλοι... οι περισσότεροι σχεδόν.

Είναι παραξενο επειδή στις μέρες μας λίγο πολύ με την τέχνη ασχολούνται στην πλειοψηφία τους κάτι αστοί φλωρούμπες, είτε ως θεατές-αναγνώστες-ακροατές είτε ως δημιουργοί ενώ εγώ πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί να νιώσει καλύτερα τον Μπέκετ, τον Βάγκνερ και τον Σεζάν από τον λαϊκό απλό άνθρωπο. Ονειρεύομαι μια κοινωνία που ο αγρότης τελειώνει από το χωράφι, επιστρέφει σπίτι του, κάνει ένα μπάνιο, βάζει τα καλά του και πηγαίνουν με τη γυναίκα του στην όπερα.

Για μια τέτοια κοινωνία αγωνίζομαι στα τελευταία 20 και πλέον χρόνια της ζωής μου που ασχολούμαι συστηματικά με την εκπαίδευση.

Ο Φρανσουά Βιγιόν πριν ανέβει τα σκαλιά της κρεμάλας έγραψε "Σε λίγο ο λαιμός μου θα δει πόσο ζυγίζει ο κώλος μου"!

Πουτάνα υπέροχη ζωή <3

Αβρότητες...

Αν εξαιρέσουμε τη γλώσσα, και τηρουμένων πάντα των αναλογιών, οι νεοέλληνες έχουν τόση σχέση με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό όσο και οι σύγχρονοι κάτοικοι της Αιγύπτου με τον πολιτισμό των Φαραώ. Τόσο στην μία χώρα όσο και στην άλλη, ο επισκέπτης θαυμάζει τα αρχαία και λυπάται λίγο, αναλογιζόμενος τι ήταν ο τόπος και που κατάντησε!

Και με την ευκαιρία θυμήθηκα έναν διάλογο μου με ένα Αιγύπτιο σε ένα ταξίδι μου εκεί.

Αυτος: Ντου γιου λαικ ιτζιπτ σερ;
Εγώ: Γιες.
Αυτός: Θενκιου. Μπατ πολιτικς προμπλεμ.
Εγω: Γιες.
Αυτός: Γουέρ γιου φρομ;
Εγώ: Γκρής.
Αυτός: Γουέρ;
Εγώ: Γιουνάν.
Αυτός: Αααα.... μπιούτιφουλ!
Εγώ: Γιες.
Αυτός: Μπατ πόλιτικς προμπλέμ.
Εγώ: Γιες.

Αβρότητες μεταξύ υπανάπτυκτων τριτοκοσμικών, περήφανων όμως για το ένδοξο παρελθόν τους.

Μια σύντομη ανασκόπηση της ελληνικής ιστορίας. 

.... - 146π.Χ. Αρχαία Ελλάδα.
146 π.Χ. - 1453 Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
1453 - 1821 Οθωμανική αυτοκρατορία.
1821 - σήμερα, νεοελληνικό κράτος.
Αλήθεια, πότε απελευθερώθηκαν οι Έλληνες από τους Ρωμαίους ώστε να σκλαβωθούν μετά στους Τούρκους;

Χθες σε μια παρασταση…

Μπροστα μου καθοτανε μια παρεα νεαρων κουλτουριαρηδων. Ο αρχικουλτουριαρης (υπαρχουν και τετοιοι) γελουσε σ ολη την διαρκεια της παραστασης σε σημεια που δεν γελουσε κανεις με τροπο που ηθελε να δηλωσει στην, θετικα κατα τα αλλα προσκειμενη προς την παρασταση, ομηγυρη οτι κατι παραπανω πιανει αυτος που οι αλλοι δεν το πιανουν.

Οταν βγηκα κοντοσταθηκα να στριψω ενα τσιγαρο. Μια αντιστοιχη παρεα διπλα μου σχολιαζε την παρασταση. Σχολιαζε; τροπος του λεγειν. Κανεις δεν μιλουσε στην αρχη.
"Πως σας φανηκε;" Ρωτησε ενας.
"Ενδιαφερον." Απαντησε καποιος με τροπο που να μπορεσει μετα να παει με το μερος του ωραιου η του ασχημου ανετα χωρις να εκτεθει.
"Εμενα μ αρεσε" ειπε με αυτοπεποιθηση μια κοπελα.
Αυτο ηταν, λυθηκαν ολοι κι αρχισαν να κελαηδουν υπερ μεν με επιφυλαξεις δε (οι πιο ειδικοι).

Δυστυχως το θεμα πολυ συχνα δεν ειναι αν σου αρεσει η δεν σου αρεσει κατι αλλα αν ΠΡΕΠΕΙ η δεν ΠΡΕΠΕΙ να σου αρεσει κατι. Γιατι το βασικο που σ ενδιαφερει ειναι να αρεσει η γνωμη σου σε καποιους απο τους οποιους θελεις να γινεις αποδεκτος. Περιμενεις λοιπον πρωτα να τοποθετηθουν αυτοι και αναλογως να πεις τη γνωμη σου κι εσυ.

Ξεκολλα.

Ισλαμ... η απειλη...

Ας δουμε επι τροχαδην τον χριστιανισμο. Για περιπου τρεις αιωνες μετα την εμφανιση του (μεχρι το 313 με το διαταγμα του Μιλανου) διωχθηκαν οι πιστοι του και για πανω απο χιλια χρονια διωχθηκαν οι διωκτες του (σ ολο τον μεσαιωνα μεχρι την αναγεννηση και πιο περα) Στο μεταξυ εγινε το σχισμα των εκκλησιων (1054) και στο τελος της αναγεννησης το σχισμα της δυτικης χριστιανοσυνης σε καθολικους και προτεσταντες. Τον ουμανισμο της αναγεννησης διαδεχτηκε ο διαφωτισμος για να φτασουμε σημερα μεσα απο αιματηρους αγωνες να εχουμε εμεις οι χριστιανοι τις πιο ανοιχτες κοινωνιες ανα τον κοσμο. Τα μεγαλυτερα ποσοστα αθεϊσμου, αγνωστικισμου κλπ βρισκονται σε χριστιανικα κρατη. Οι γυναικες ζουν ελευθερα και ισοτιμα με τους αντρες (οχι ακομα 100% αλλα σ ενα πολυ μεγαλο ποσοστο μεσα απο αγωνες δεκαετιων). Οι ομοφυλοφιλοι ζουν ελευθερα και ισοτιμα σ ενα μεγαλο βαθμο με τους ετεροφυλοφιλους (οχι ακομα 100% αλλα σ ενα πολυ μεγαλο ποσοστο μεσα απο αγωνες δεκαετιων). Τα προβληματα ειναι ακομα πολλα αλλα σε παγκοσμιο επιπεδο οι χριστιανικες κοινωνιες με πρωτες τις προτεσταντικες, δευτερες τις καθολικες και τελευταιες τις ορθοδοξες ειναι κοινωνιες που εχουν διαχωρισει το κρατος απο την εκκλησια και οι πολιτες τους ζουνε σε μεγαλο βαθμο ισοτιμα και ελευθερα.

Οι μουσουλμανικες κοινωνιες ειναι ανελευθερες κοινωνιες και χειροτερευουν ολοενα και περισσοτερο. Η θεση της γυναικας οπως και των ομοφυλοφιλων ειναι ντροπη για την ανθρωποτητα. Δεν υπαρχουν αθεοι ουτε αγνωστικιστες μεταξυ των μουσουλμανων. Κι αν υπαρχουν το ξερουν μονο οι ιδιοι και κανεις αλλος. Αν το μοιραστουν με καποιον θα χασουν τη ζωη τους. Τοσο απλα. Εχω ταξιδεψει στις περισσοτερες μουσουλμανικες χωρες κι εχω εργασθει σε πολλες απ αυτες. Στην Αιγυπτο, την τελευταια φορα που διδαξα στο τμημα θεατρου του πανεπιστημιου της Αλεξανδρειας μου εκαναν ενα τραπεζι και ενω ετρωγα με ολη την υποτιθεμενη διανοηση της πολης (θεατρανθρωποι ολοι ηθοποιοι, σκηνοθετες, και διανοουμενοι καθηγητες πανεπιστημιου κλπ) εκανα τη μαλακια και ρωτησα "κανετε ολοι ραμαζανι;" κι εκει που υπηρχε μια ευχαριστη ατμοσφαιρα στο τραπεζι παγωσαν ολοι και μου απαντησαν μ ενα στομα μια φωνη "φυσικα!".

Στο Ιραν εχω παει δυο φορες για να εργασθω. Ακομα και οι αλλοθρησκες γυναικες πρεπει να φορουν μαντηλα, απαγορευεται να αγγιξεις γυναικα ουτε δια απλης χειραψιας για να πεις ενα "χαιρω πολυ" και τα ρουχα τους πρεπει να ναι ριχτα, να μη διαγραφεται το σωμα απο μεσα. Οι ομοφυλοφυλοι καταδικαζονται σε απαγχονισμο.

Στις προηγμενες δυτικες χριστιανικες χωρες υπαρχουν μουσουλμανοι, οικονομικοι συνηθως μεταναστες, σε υψηλα ποσοστα εδω και αιωνες. Τα ποσοστα αυτα ανεβαινουν διαρκως και τις τελευταιες δεκαετιες ανησυχητικα ακομα και στις μη προηγμενες χωρες (Ελλαδα, Βουλγαρια κλπ)

Κι εδω αρχιζουν τα προβληματα.
Τι κανουμε;
Η γνωμη μου ειναι οτι δεν πρεπει να γινουμε πιο φανατικοι χριστιανοι απ οτι ειμαστε και να τους εξολοθρευσουμε.

Κι εμεις ημασταν καποτε σαν αυτους και αλλαξαμε. Ας αλλαξουν κι αυτοι. Αν δεν μπορουν ν αλλαξουν ας μεινουν στις χωρες τους.

Οι δυτικες κοινωνιες ειναι πλεον κοσμικες κοινωνιες, απαλλαγμενες απο θρησκευτικα βαριδια κι ετσι πρεπει να παραμεινουν και να βελτιωνονται ολοενα και περισσοτερο. Δε θα ερθουν οι μουσουλμανοι να μας πανε πισω. Θα τους παμε εμεις μπροστα. Αν δεν θελουν, να φυγουν να γυρισουν στις χωρες τους κι αν οι χωρες τους εχουν ανθρωπιστικη κριση, πολεμο κλπ να βρουν καταφυγιο σε αλλες μουσουλμανικες χωρες που δεν εχουν πολεμο. Οχι στη δυση. Η δυση ηδη εχει δειξει τεραστια ανεκτικοτητα απο κομπλεξ ,διοτι περι κομπλεξ προκειται, και το χει ηδη πληρωσει πολυ ακριβα.

Φτανει.

Αν μπορουν να κρατησουν τη θρησκεια μεσα τους, στην οικογενεια τους και με τους φιλους τους και να ζουν παραλληλα κοσμικη αθρησκη ζωη καλως να ορισουν. Αν δεν μπορουν να φυγουν.

Εμενα μου αρεσει στην Ελλαδα και στον δυτικο κοσμο γενικοτερα να ζουν χριστιανοι, εβραιοι, μουσουλμανοι, βουδιστες, αθεοι, αγνωστικιστες κλπ και να μην καταλαβαινεις τι ειναι ο καθενας απο την εμφανιση του και να μη διαφερει σε τιποτα ο τροπος ζωης κανενος. Αν ειναι εφικτο μακαρι να γινει. Αν δεν ειναι και καποιοι θελουν τις γυναικες τους για παραδειγμα να κυκλοφορουν στον δρομο κουκουλωμενες να φυγουν και να πανε στις χωρες τους.

Στην Ελλαδα ειχαμε προσφατως κρουσματα κλειτοριδεκτομης... και θα το επιτρεψουμε αυτο να συμβαινει σαν να μη μας αφορα; σαν να ειναι δικο τους ζητημα; σοβαρολογειτε; μηπως ειστε κρυφοομοφοβικοι και κρυφομισογυνηδες ολοι εσεις που δεν βρισκετε τιποτα κακο στην εξαπλωση αδιακριτως του ισλαμ;

Η λυση ειναι μια...

Να απαλλαχτουν ολες οι δυτικες κοινωνιες απο θρησκευτικα συμβολα. Η κοινωνια, το κρατος πρεπει να ειναι αθρησκα. Οι ενθρησκοι μπορουν να λατρευουν τον θεο τους στις εκκλησιες τους, στα τζαμια τους, στη συναγωγη τους, στο σπιτι τους. Οχι στο σχολειο, στο νοσοκομειο, στο δικαστηριο, στον στρατο.

Απλα πραγματα....

Δυο σκέψεις...

Θεός.
Ο τι δεν μπορεί να εξηγήσει η επιστήμη το λέμε θεό.
Κάποτε ήταν ο ήλιος, ο νείλος κλπ

Ψυχη και σώμα.
Ατυχής διαχωρισμός. Όλα είναι σώμα, δεν υπάρχει πνεύμα, όλα είναι ύλη. Αλλιώς πως εξηγείται ότι επηρεάζουν την ψυχή μας, την διαθεσή μας, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.

Αχ Ελλάδα σ΄αγαπώ...

Θα μπορούσα να έχω ζήσει όλη μου τη ζωή μέχρι τώρα στην Ιταλία ή στις Η.Π.Α. αλλά επέλεξα να ζήσω στην Ελλάδα και μάλιστα στην Αθήνα.

Η Ελλάδα είναι Δύση. Έχει βάλει τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Ανήκει στην ΕΕ, στη Σένγκεν και έχει για νόμισμα το ευρώ.
Η Ελλάδα είναι Νότος για όλους τους Ευρωπαίους, είναι Βαλκάνια, κι αυτό της δίνει μια επί πλέον πολιτισμική ταυτότητα αφού πολλοί Έλληνες έχουν σλάβικη καταγωγή.
Η Ελλάδα είναι Ανατολή κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα. Κατάγομαι από κει άρα είναι φυσικό να λατρεύω την ανατολίτικη κουζίνα μας και την ανατολίτικη ραθυμία και χαλαρότητά μας. Η όψη της χώρας μας είναι ανατολίτικη, η Αθήνα μοιάζει με το Κάιρο, την Δαμασκό και την Βηρυττό.
Τέλος η Ελλάδα είναι και Βορράς, αφού είμαστε οι Γερμανοί της Μέσης Ανατολής :)

Ζήτω η Ελλάδα με όλα τα στραβά και όλα τα καλά της. <3

Υποκριτική

Υποκριτική είναι οταν πάιζουμε δύο.πράγματα ταυτοχρόνως. Οταν παίζουμε ένα μόνο είναι απλή ανάγνωση και στην καλύτερη περίπτωση απαγγελία.

Όλοι οι μεγάλοι ηθοποιοί που θαυμάζουμε οταν παίζουν έχουν την προσοχή τους ταυτοχρόνως σ αυτό που λένε και σε κάτι άλλο. Το κάτι άλλο μπορεί να έιναι κάτι που κάνουν ή κάτι που σκέφτονται άσχετο από αυτό που λένε.

SAPERE AUDE

Οταν ο Καντ διεδιδε τις αρχές του διαφωτισμου και το "Sapere aude", να τολμας δηλαδη να μαθεις, διοτι η γνωση θελει τολμη, θελει να σηκωσεις κεφαλι, να βγεις απ το κοπαδι, να παψεις να αφηνεσαι να σε καθοδηγουν οι "ειδικοι", να παρεις την ευθυνη του εαυτου σου, να εχεις προσωπικοτητα και το θαρρος της γνωμης...

... ενας ηγεμονας, πριγκηπας η κατι τετοιο τελος παντων, θορυβηθηκε και τον καλεσε στο παλατι του και του ειπε "τι ειναι αυτα που λες; τι ειναι αυτα που κανεις; αλιμονο μας αν η γνωση φτασει στον λαο, αλιμονο μας αν ο λαος σηκωσει κεφαλι" κι ο Καντ τον καθησυχασε και του εξηγησε πως δεν συντρεχει λογος ανησυχιας, ο λαος δεν νοιαζεται γι αυτα, ελαχιστοι ειναι αυτοι που θα ενδιαφερθουν, που θα τολμησουν να σηκωσουν κεφαλι.

Ετσι και σημερα.

Η γνωση ειναι εδω, για πρωτη φορα στην ιστορια της ανθρωποτητας, εντελως δωρεαν, πατας ενα κουμπι και την εχεις ολη στην διαθεση σου, και δεν νοιαζεται κανεις, δεν ασχολειται κανεις διοτι ο φοβος κυριαρχει... φοβουνται να μαθουν, φοβουνται να βγουν απ το μαντρι, φοβουνται να παρουν την ευθυνη του εαυτου τους.

Η εκπαιδευση στο σχολειο φροντιζει γι αυτην την αποβλακωση μια χαρα. Κανεις δεν μαθαινει τιποτα στο σχολειο στο πλαισιο της χαρας της γνωσης και μονο, ολοι διαβαζουν για να μπουν στο πανεπιστημιο, δεν τους ενδιαφερει να μαθουν κατι... η γνωση λειτουργει μονον ως μεσο για να περασεις σε μια σχολη. Σ αυτο που αποκαλουμε εγκυκλιο παιδεια, την γενικη γνωση δηλαδη που ειναι υποχρεωμενη να παρεχει δωρεαν σε ολους η βασικη εκπαιδευση στο σχολειο, η Ελλαδα νομιζω πως θα πρεπει να βρισκεται στις τελευταιες θεσεις στην καταταξη παγκοσμίως

SAPERE AUDE λοιπον για σημερα που σημαινει τολμησε να ξεβολευτεις, τολμησε να βγεις απ το μαντρί, τολμησε να παρεις τη ζωη στα χερια σου, τολμησε να γινεις ευτυχισμενος (θελει τόλμη η ευτυχία) ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ.

Στα μουλωχτά...

Και μιας και γινεται πολυς λογος τελευταια για το αν ειναι ετοιμη η κοινωνια μας να δεχθει τον γαμο των ομοφυλοφιλων και την υιοθεσια παιδιων απο ομοφυλα ζευγαρια θυμηθηκα ενα περιστατικο που δειχνει αναγλυφα ποσο υποκριτικη ειναι η κοινωνια μας που φτιαχνεται στα κρυφα και ξενερωνει στα φανερα.

Πριν απο πολλα χρονια, στις αρχες της δεκαετιας του '80, την ωρα που εμπαινα σ ενα gay bar στην Θεσσαλονικη, δυο κυριες κοντοσταθηκαν απ εξω και ακολουθησε ο εξης διαλογος (εσκυψα να δεσω το δεμενο μου κορδονι στο παπουτσι για να μη χασω ουτε λεξη)

Η μια -Να καλε, αυτο ειναι που σου λεγα.
Η αλλη -Ελα Χριστε και Παναγια.
Η μια -Σε λιγο θα βγαζουν τα ματια τους μπροστα μας και θα τους χειροκροτουμε κιολας.
Η αλλη -Λες κι ειναι χαζος ο Καραμανλης που κανει ο τι κανει και δεν τον παιρνει χαμπαρι κανεις (Αυτη πως τον πηρε χαμπαρι ειναι αποριας αξιον)

Το βασικο που ενοχλει στο συμφωνο συμβιωσης, στον γαμο κλπ ειναι ακριβως αυτο. Οτι για πρωτη φορα στα χρονικα αυτου του τοπου, κατι που γινεται στα κρυφα και ειναι λιγο πολυ αποδεκτο απ ολους, νομιμοποιειται και μπορει πλεον να γινεται στα φανερα. Η Ελλαδα ειναι παραδεισος για τους gay ολου του κοσμου οταν κανουν ο τι κανουν, κρυφα και κολαση οταν διανοηθουν να το κανουν στα φανερα. Η εκκλησια της Ελλαδος ειναι γεματη κρυφο-gay που απολαμβανουν ανενοχλητοι το "κουσουρι" τους. Οσο ειναι "κουσουρι" δεν ενοχλειται κανεις, αλιμονο ομως αν παψει να ειναι, χανει την καυλα του το πραμα, γινεται ξενερωτικο. Και ξερουμε ολοι ποσο κινητηριος δυναμη ειναι η καυλα στη ζωη του ανθρωπου. Γι αυτο και οι μεγαλυτεροι εχθροι των gay ειναι οι κρυφο-gay.

"Κανε ο τι κανεις αλλα να μη σε παιρνει χαμπαρι κανεις. Εχεις το "κουσουρι"; παντρεψου και κανε ενα παιδι, και μετα κανε ο τι θες με οποιον θες, μαγκια σου". Αυτο μπορει να το πει ενας παπας σ εναν πιστο. Αυτο μπορει να το πει ακομα κι ενας πατερας στον γιο του. (κατι ξερει για να το λεει) Αυτος ειναι ο κανονας σ αυτον τον τοπο.

Οι Ελληνες δεν ειναι ομοφοβικοι το ξερουμε καλα ολοι αυτο, ολος ο πλανητης το γνωριζει πολυ καλα, το διαπιστωνουμε καθημερινα. Τους αρεσει ομως να το κανουν στα κρυφα, χαλιουνται, ξενερωνουν οταν το κανουν στα φανερα. (ισχυει οχι μονο για τις σεξουαλικες προτιμησεις).

Ειμαστε ενα εθνος που επιβιωσε στα μουλωχτα επι αιωνες.
Δεν θελουμε το φως.
Θελουμε το σκοταδι.

Κοινωνικές ανισότητες.

Ένας ηλίθιος πλούσιος είναι απλώς πλούσιος, ένας ηλίθιος φτωχός είναι απλώς ηλίθιος!

Το σύμπαν

Ώρες ώρες σκέφτομαι πόσο τεράστιο είναι το σύμπαν. Προσπαθώ να συλλάβω το μέγεθος του και δυσκολεύομαι να τα καταφέρω.
Αν ολόκληρο το σύμπαν ήταν σε μέγεθος όσο ο πλανήτης Γη τότε η Γη είναι ζήτημα αν θα ήταν ένα μικρό σκουπιδάκι στην άκρη του δρόμου. Από αυτή την άποψη είναι περίεργο το πως ο δημιουργός του σύμπαντος διάλεξε αυτό το μικροσκοπικό πλανητάκι ενός ηλιακού συστήματος στην άκρη ενός από τα δισεκατομμύρια γαλαξίες για να στείλει τον γιο του να σώσει τους κατοίκους του.

Εκτός αν δημιούργησε όλο αυτό το απέραντο σύμπαν για να περπατάμε χέρι χέρι της νύχτες με ξαστεριά και να θαυμάζουμε ένα απειροελάχιστο μέρος του.

Αρέσω;

Κάθε φορά που γνωρίζουμε κάποιον, αρκεί να σκεφτούμε ότι το ίδιο κάνει και κείνος, για να απαλλαγούμε από το άγχος της εντύπωσης που του προκαλούμε.

Η 4η εξουσία...

Η 4η εξουσία ειναι εκεινη που περισσοτερο απο οποιαδήποτε αλλη ευτελίζει την δημοκρατία μας και την δινει βορά στους εχθρούς της. Δεν ειναι τυχαίο οτι οι φασιστες εχουν κανει σημαία του αντιδημοκρατικού τους αγώνα τα τσοντοκαναλα.

Δεν ειναι τυχαίο επισης οτι οι μεγιστάνες σ ολες τις χώρες του κόσμου αγοράζουν εφημερίδες κανάλια και ραδιοσταθμούς. Η γνωμη μας για το καθετί ειναι συνάρτηση της πληροφόρησης που εχουμε. Αν ελέγχεις τη σκεψη μας ελέγχεις τα παντα, ακομα και τις αποφάσεις μας στο πλαισιο των δημοκρατικών διαδικασιών εκλογής εκπροσώπων κλπ

Οι εκλογές ετσι γινονται σικέ, η δημοκρατία μας γινεται σικέ.

Κι αν καποιος σκέφτεται απο μεσα του τωρα οτι ειμαι άδικος γιατι να, ορίστε εχω βημα και λεω ο τι θελω κι αυτο ειναι απόδειξη της δημοκρατίας μας του απαντώ οτι ειναι αλλου ξημέρωμενος. Λεω οτι θελω γιατι ειναι ζήτημα αν επηρεάζω μ αυτα που λεω ενα 0,001% του κοσμου... Αν επηρέαζα ενα 5 % θα τα παίρνα απο καπου χοντρά και θα σας ελεγα αυτα που θα ήθελαν να σας πω.

Ας πιέσουμε τις αλλες εξουσίες να λάβουν μέτρα ώστε να θωρακίσουμε την δημοκρατία διαφορετικά θα βλεπουμε διαρκως τα ποσοστά των φασιστών να γιγαντωνονται.

Το συνδρομο του Εφιαλτη η αλλιως η βαθεια αντικοινωνικοτητα του νεοελληνα.

Θα το πω με δυο παραδειγματα.

Εσυ ο κοινωνικα ευαισθητος.
1. Περπατας στον δρομο και βλεπεις παρκαρισμενο αυτοκινητο στη ραμπα για τους αναπηρους, τι κανεις; τηλεφωνεις στην τροχαια; οχι, αντ αυτου μπαινεις στο φβ και βριζεις τους κοινωνικα αναλγητους. Γιατι; για να μη σε πουν καρφι.

2. Εργαζεσαι στο δημοσιο. Εισαι συνεπης, υπευθυνος και κανεις σωστα την δουλεια σου. Ενας συναδελφος σου λουφαρει, κλεβει, φερεται ασχημα, δεν κανει καλα την δουλεια του. Θα τον καταγγειλεις στα αρμοδια οργανα; οχι, αντ αυτου θα τον κουτσομπολευεις στα κρυφα με τους υπολοιπους ευσυνειδητους συναδελφους σου. Γιατι; για να μη σε πουν καρφι.

Δεν εισαι καρφι οταν φροντιζεις για την ευρυθμη λειτουργια της κοινωνιας τουναντιον εισαι αντικοινωνικο στοιχειο οταν δεν καταγγελεις τους παραβατες.

Στο πρωτο παραδειγμα ενας μαλακας θα ταλαιπωρησει εναν ανημπορο συμπολιτη σου. Στην δευτερη περιπτωση ο ιδιος μαλακας κατεχει μια θεση εργασιας που δε την τιμα την ωρα που υπαρχουν χιλιαδες ικανοι και αξιοι συμπολιτες σου που ειναι ανεργοι.

Απλα μαθηματα αρμονικης κοινωνικης συμβιωσης.

Ποιος θα με ψήφιζε;

Οι αστοί δεν με χωνεύουν επειδή έχω λαϊκή καταγωγή. Οι λαϊκοί δεν με χωνεύουν επειδή με θεωρούν κουλτουριάρη διανούμενο. Οι κουλτουριάρηδες διανούμενοι με θεωρούν ελαφρύ. Οι ελαφρείς με θεωρούν βαθύ και οι του βάθους επιφανειακό. Οι δεξιοί με θεωρούν αριστερό κι οι αριστεροί δεξιό.

Κι έχω κι αυτούς που με ρωτούν γιατί δε κατεβαίνω στις εκλογές. Ποιος θα με ψηφίσει με τόσα μέτωπα που έχω ανοιχτά;

Ούτε γω δε θα με ψήφιζα αφού το μεγαλύτερο μέτωπο το χω με τον εαυτό μου!

Ο εμφύλιος καλά κρατεί.

Η χούντα δεν τελείωσε το '74 φωνάζουν αρκετοί και διαφωνώ τελείως. Η χούντα μια χαρά τελείωσε το '74 κι από τότε μέχρι σήμερα, με πολλά προβλήματα, απολαμβάνουμε μια υπέροχη φιλελεύθερη δημοκρατία.

Ο εμφύλιος δεν τελείωσε το '49 και δυστυχώς μ αυτά που βλέπω και διαβάζω γύρω μου δεν έχω καμιά ένδειξη ότι θα τελειώσει σύντομα.

Συμφιλίωση με το πρόσφατο παρελθόν μας.

Νομίζω πως το σωστό θα ήταν η Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη να ονομαστεί Κεμάλ Ατατούρκ και η Αγίας Σοφίας Ναζίμ Χικμέτ. Με την ίδια λογική στα Γιάννενα η Δωδώνης πρέπει να ονομαστεί Αλή Πασά.

Αν δείξουν και οι γείτονες μας την ίδια ωριμότητα και ονομάσουν δρόμους και πλατείες της πόλης και άλλων πόλεων τους με επιφανείς ρωμιούς που διακρίθηκαν σε κάποιον τομέα ή ακόμα και ρωμαίους αυτοκράτορες κλπ καλώς, αν όχι δεν πειράζει.

Σημασία έχει να το κάνουμε εμείς. Πρέπει επειγόντως να συμφιλιωθούμε με την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, να την δούμε ως μέρος της ιστορίας μας. Πρέπει να είμαστε περήφανοι και γι αυτό το κομμάτι της ιστορίας μας όπως είμαστε και για τα άλλα και ίσως γι αυτό πρέπει να είμαστε λίγο περισσότερο.

Εμείς, οι σημερινοί Έλληνες είμαστε ΚΥΡΙΩΣ απόγονοι των ρωμιών της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πολλοι προγονοί μας διέπρεψαν εκείνα τα χρόνια. Χάρη σε εκείνους γίναμε ανεξάρτητο κράτος. Ας αφήσουμε κατά μέρος τα ψέμματα που μας μαθαίνουν στο σχολείο για σκλαβιά και ας πάψουμε να θεωρούμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τους εαυτούς μας απογονους σκλάβων. Ας ανεβάσουμε λίγο την ψυχολογία μας.

Μόνο έτσι έχουμε ελπίδα να πάμε μπροστά.