Την ελεγαν Στελλα Γιαννακοπουλου...

... ηταν καθηγητρια μου των γαλλικων στην γ' γυμνασιου (1976-77). Ηταν ερωτας με την πρωτη ματια. Θυμαμαι ακομα το πρωτο της μαθημα απ εξω...

Ma chère maman, mon cher papa,

Nous avons fait un très bon voyage. Quand nous avons traversé la frontière française Philippe n'étais pas encore réveillé. J ai voyagé avec une vieille dame agréable et j'ai parlé avec elle pendent toute la matinée.

Ειχα ενα δερματινο που το φορουσα μονο καθε Τεταρτη που ειχαμε γαλλικα και οι συμμαθητες μου με ειχαν παρει χαμπαρι και με κορόιδευαν. Απο τοτε και χαρη σ αυτην μου αρεσει πολυ το σαντρέ στα γυναικεια μαλλια. Τα γαλλικα που ξερω τα χρωσταω σ εκεινην.

Το καλοκαιρι που τελειωσαμε την χρονια καταφερα να βρω το τηλεφωνο της και την πηρα μ ενα γελοιο προσχημα και μου μιλησε ξερα, αποτομα, σχεδον προσβλητικα και με ξενερωσε.

Αυτο ηταν...

Μου εμειναν τα γαλλικα... και μια υπεροχη μαθητικη αναμνηση. Ας ειναι καλα <3

Το πενθος ως εθνικο σπορ...

Εμενε η αλλη χηρα απ τα 40 και φορουσε μαυρα μεχρι να πεθανει. Ερχοντουσαν οι ελληνοαμερικανες 80χρονες με τα παρδαλα φορεματα και γινονταν ο περιγελως του χωριου. Γιατι; διοτι επρεπε να πονουν, να υποφερουν... να γελανε χωρις να το παρακανουν κι αν ο μη γενοιτο το παρακανουν να λενε "σε καλο να μας βγει". Γιατι ειναι αμαρτια το γελιο, το κακο καραδοκει... θα πληρωσεις ακριβα την ευτυχια σου σ αυτην εδω την χωρα... δεν πρεπει να το παρακανεις με τα γελια και τις διασκεδασεις... σεμνα και ταπεινα θα γελας.

"Παραπονεμενα λογια εχουν τα τραγουδια μας, γιατι τ αδικο το ζουμε μεσα απο την κουνια μας' σου λεει ο αλλος... και να ο νταλγκας, να οι ζειμπεκιες... "ριξε στο γυαλι φαρμακι'... δωσε πονο... να φτιαχτω, να γουσταρω...

"Μας τα πηραν ολα, τιποτα δεν μας αφησαν" λεει στην τηλεοραση το 12χρονο κοριτσακι. Ποιος του μαθε να ναι τοσο μιζερο και κακομοιρο απο τοσο μικρο;

Θελετε να κανετε ευτυχισμενους τους Ελληνες; μιληστε τους για χαμενες πατριδες, για σουλιωτισσες που πεφτουν στον γκρεμο, για τις φουσκες στο χρηματιστηριο, για τις τραπεζες που μας παιρνουν τα σπιτια, για την φραπορτ που μας παιρνει τ αεροδρομια. Η Ελλαδα ειναι ο ιδανικος τοπος για να σαι δυστυχης, παντα θα βρεις καποιον να σου σταθει στον πονο σου και να σου πει τα δικα του. Αλιμονο σου αν εισαι καλα.... την εβαψες!

Ο Φόβος...

Όλοι οι άνθρωποι κρύβουμε μέσα μας έναν μεγάλο θησαυρό τον οποίον φυλάει καλά και τον καθιστά δυσπρόσιτο, ένας τεράστιος δράκος.

Ο δράκος αυτός ονομάζεται φόβος.

Σκότωσε τον... τώρα.

Πολίτης του κόσμου...

Γεννηθηκα και μεγαλωσα σ ενα μικροαστικο ελληνορθοδοξο περιβαλλον. Δεν βρισκω τιποτα κακο σ αυτο οπως δεν θα βρισκα τιποτα κακο αν ειχα γεννηθει σ ενα μεγαλοαστικο μουσουλμανικο περιβαλλον, η σ ενα αγροτικο βουδιστικο, η σ ενα προλεταριακο εβραικο. Οι συνδυασμοι ειναι απειροι.

Σημασια εχει οτι καταφερα και ξεκολλησα απ ολα αυτα και ειμαι εδω και πολλα χρονια πολιτης του κοσμου.

Δεν υπαρχει μεγαλυτερη ελευθερια... σας την συστηνω ανεπιφυλακτα.

Θεός και εκπρόσωποί του πάνω στη γη...

Ειναι αλλο πραγμα το "πιστευω στον Θεο" κι αλλο πραγμα το "αναγνωριζω αυτους τους απατεώνες ως εκπροσωπους Του στη γη".

Η διαφορα ειναι τεραστια... δηλαδη πιο τεραστια δε γινεται.

Ορθοδοξια, μοιρολατρια και το θελημα του Αλλαχ.

Ολοι γνωριζουμε πως συμφωνα με τον Βεμπερ δεν ειναι τυχαιο που οι προτεσταντικες χωρες ειναι οι περισσοτερο αναπτυγμενες οικονομικα και οι κατοικοι τους ευημερουν. Ολα οφειλονται στο δογμα του προκαθορισμου που μεταφραζεται ελευθερα σε "εργασια και χαρα".

Εμεις οι ορθοδοξοι αντιθετως ελαχιστα επεμβαινουμε στις ζωες μας αφου ολα, καλα και κακα, τα θεωρουμε θελημα θεου. Περίπου όπως και οι μουσουλμάνοι.Σ αυτον ακριβως τον λογο οφειλεται και η τεραστια εμπιστοσυνη μας στο κρατος, στον αρχιεπισκοπο, στον πατριαρχη, στον προεδρο κλπ Δεν μπορουμε να διανοηθουμε τις ζωες μας αλλιως, μια υπερτατη αρχη πρεπει παντα να μας κυβερνα, σε μια υπερτατη αρχη πρεπει παντα να εμπιστευομαστε τις τυχες μας.

Γι αυτο ο φιλελευθερισμος στην Ελλαδα ειναι κοκκινο πανι. Μονοι τους οι ανθρωποι θα παρουν τις τυχες τους στα χερια τους; που ακουστηκε αυτο; θα πεσει φωτια να μας καψει. Γι αυτο ο κομμουνισμος αναπτυχθηκε σε ορθοδοξες χωρες. Οι καθολικοι που βρισκονται καπου αναμεσα σε προτεσταντισμο και ορθοδοξια αντεδρασαν (βλ. Πολωνια, Τσεχοσλοβακια, Ουγγαρια κλπ)

Γι αυτο η αριστερη μας κυβερνηση συνυπηρχε τοσο αρμονικα με τους ακροδεξιους. Οσο ηταν αντιπολιτευση ειχε σαν σημαια της, σε πρωτη, πρωτη προτεραιοτητα τον διαχωρισμο εκκλησιας-κρατους. Τωρα αλλα λογια ν αγαπιομαστε. Γι αυτο και η δεξια που κυβερνησε τοσα χρονια διογκωσε το κρατος. Το ιδιο εκανε και η κεντροαριστερα (αν μπορει ετσι να χαρακτηρισθει το ΠΑΣΟΚ)

Γι αυτο εχει μαλλιασει η γλωσσα μου χρονια τωρα για τον διαχωρισμο κρατους-εκκλησιας. Αν γινει εχουμε ελπιδα, αν δε γινει θα μαστε αιωνιως ο τελευταιος τροχος της αμαξης της Δυσης.

Περί ευγένειας...

Οταν ημουν μικρος ημουν αναρχικος. Δεν ειναι τυχαιο το οτι τωρα ειμαι φιλελευθερος αφου αυτες οι δυο ιδεολογιες συγκλινουν στην απεχθεια τους προς το κρατος. Δεν εβαζα βομβες αλλα περιφρονουσα τα αστικα κομματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτο δεν με εμποδισε να θαυμασω τον αστικο πολιτισμο και την αστικη ευγενεια των ευρωπαιων στο πρωτο μου ταξιδι στο εξωτερικο, στην Ευρωπη, αμεσως μολις τελειωσα το λυκειο το 1980.

Την εποχη εκεινη στην Ελλαδα πηγαινες στο περιπτερο κι ελεγες "ενα μαρλμπορο" στο δινε, πληρωνες κι εφευγες. Ουτε καλημερα, ουτε οριστε, ουτε παρακαλω, ουτε ευχαριστω ουτε τιποτα. Στην Ιταλια που ηταν και η πρωτη χωρα που επισκεφτηκα και εζησα τελικα εκει αρκετα χρονια, ενα απο τα πρωτα πραγματα που εμαθα ηταν οτι δεν λεμε ποτε voglio (θελω) αλλα λεμε παντα vorrei (θα ηθελα) οταν παραγγελνουμε κατι. Στην Ελλαδα, ακομα και σημερα που καπως εχουμε εξευγενισθει σε σχεση με αλλοτε, αν καποιος χρησιμοποιει το "θα ηθελα" αντι για το "θελω" το πολυ πολυ να τον περασουν για αδερφη!

Οι Έλληνες έχουμε μια έμφυτη, ενδογενή σχεδόν αγένεια... οι Τούρκοι αντίθετα για να φέρω κι ένα παράδειγμα εκτός Δύσης, είναι ευγενείς εκ του φυσικού... ύστερα από ένα δείπνο σε σπίτι με καλεσμένους μπορεί να μείνουν και δέκα λεπτα στην εξώπορτα ανταλάσσοντας φιλοφρονήσεις. Θυμάμαι ακόμα πόσο ευγενικά μου έκανε παρατήρηση ο υπάλληλος όταν μίλησα στο κινητό μου μέσα στο ΚΤΕΛ που με πήγαινε από την Κωνσταντινούπολη στην Αδριανουπολη... μου έδειξε ευγενικά το αυτοκόλλητο στο τζάμι με το σήμα του κινητού με απαγορευτικό....ξέρετε πότε έγινε αυτό; το 2001... στην Ελλάδα 18 χρόνια μετά και πρέπει στα μεσα μαζικης μεταφορας να μαθαίνουμε πώς μαγειρεύονται τα φασολάκια και γιατί χώρισε η κολλητή της διπλανής μας που είχαμε την ατυχία να καθίσουμε δίπλα της.

Οι καλοί τρόποι και η ευγένεια, σ' αυτόν τον τόπο είναι ξενόφερτα ήθη και έθιμα. Εξ ου και η σθεναρή αντίσταση. Το χειροτερο δε ειναι οτι λογω κρισης γινομαστε ακομα πιο αγενεις. Ακομα και τωρα, στην πολυκατοικια μου συνανταω εναν αγνωστο στο ασανσερ του λεω "καλημερα" μουρμουριζει ενα "καλημερα" μεσα απ τα δοντια του (αν δεν ελεγα εγω δεν ειχε σκοπο να πει τιποτα) κι απο μεσα του σκεφτεται "ασε μας με τις καλημερες πρωι πρωι κι εσυ". Η αγενεια των τελευταιων χρονων δεν εχει προηγουμενο κι αυτο πρεπει να το κοιταξουμε. Εδω μεσα δε τα πραγματα ειναι ακομα χειροτερα. Πλοκαρεις εναν αγενη και πεταγονται δεκα.

Σιγουρα φταιει το γεγονος οτι δεν ειχαμε ποτε ευγενεις και αριστοκρατια σ αυτον τον τοπο παρα μοναχα μια αστικη ταξη της κακιας ωρας. Ελπιζω να αλλαξουμε. Ειναι προς το συμφερον του τοπου και επι πλεον ειναι εθνικη αναγκη για μια χωρα που καυχαται πως ο τουρισμος της ειναι η βαρεια της βιομηχανια.

Η άρνηση του Πέτρου..

Η άρνηση του Πέτρου παραμένει για μένα το κορυφαίο και το πιο ανθρώπινο κομμάτι της ιστορίας των παθών.

Δεν είναι ένας τυχαιος ο Πέτρος, είναι ο αγαπημένος Του, είναι αυτός που η πίστη του θα ήταν τόσο δυνατή, σαν πέτρα, εξ ου και τ όνομα. Κι όμως αυτός είναι που θα Τον αρνηθεί όχι μία ούτε δύο αλλά τρεις φορές απανωτά. Κι εκείνος ο πετεινός στο τέλος!

Η ωραιότερη σεκάνς κατα τη γνωμη μου όλων, και με απόσταση.

Στα δικα μας τωρα....

Έχουμε κολλήσει πολλές φορές με ανθρώπους που αναμφισβήτητα και αποδεδειγμένα μας αγαπούν, σε κάτι κακό που είπαν ή εκαναν εναντίον μας... παραβλέπουμε τόσα καλά και κολλάμε σε μια κουβέντα, σε μια πράξη... σε μια άρνηση...

Ανθρωποι είναι... κι αυτοί όπως και εμεις... ας προσπαθούμε όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν να δείχνουμε κατανόηση.

Το κοινό στο θέατρο...

Το κοινό στο θέατρο δεν πάει για να δει παράσταση αλλά πάει για να παίξει. Ναι, παίζει ο θεατής την ώρα της παράστασης... από την θέση του... με τη φαντασία του.

Γι αυτό το παίξιμο μας πρέπει να είναι όχι φυσικό - η φυσικότητα καταστρέφει τη φαντασία -αλλά αληθινό. Όταν παίζεις αληθινά ο θεατής συμπληρώνει με τη φαντασία του αυτό που του δίνεις. Εσύ μπορεί να ανοίγεις την πόρτα να μπαίνεις σ ένα καφέ, να κάθεσαι σε μια καρέκλα και να λες στον σερβιτόρο - έναν καπουτσίνο παρακαλώ. Αν αυτό το κάνεις αληθινά κι όχι φυσικά, ο θεατής θα δει την οικονομική σου κατάσταση, την οικογενειακή σου κατάσταση, το παρελθόν σου, την κοινωνική ζωή σου. Όσο πιο αληθινός είσαι τόσο πιο πολλά θα δει.

Αν δεν αφήνουμε τον θεατή να συμπληρώσει με τη φαντασία του την παράστασή μας δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να έρθει να μας δει.

Ο θανατος...

Σε 80 χρονια δε θα ζει κανεις απο μας εδω τωρα... κανεις...

Τοσος φοβος για τον θανατο, τοσες θρησκειες που υπαρχουν χαρη σ αυτον... τοση φιλοσοφια, τοση ζωη τελικα μ ενα τελος προδιαγεγραμμενο, ιδιο και απαραλλαχτο για ολους, αιωνες τωρα, δισεκατομμυρια χρονια τωρα για δισεκατομμυρια ειδη ζωης.

Ε λοιπόν αυτος ο τρομερα αναποφευκτος μονοδρομος ειμαι σιγουρος οτι θα μας κρυβει μια πολυ ευχαριστη εκπληξη. Οταν συμβει θα λεμε "Μα αυτο φοβομασταν και απευχομασταν τοσα χρονια;".

Ειμαι σιγουρος αλλα οχι τοσο σιγουρος ωστε να το επισπευσω... θα περιμενω να γινει απο μονο του... μεχρι τοτε θα συνεχισω να ζω ρουφωντας τη ζωη, και απολαμβανοντας τα καλα και τα κακα της (κι αυτα απολαυση προσφερουν), μεχρι την τελευταια σταγονα.

Κι όπως έχει πει και μια φίλη μου "Ακόμα και μισή ώρα ζωής να μου απομείνει θα ξέρω ότι έχω μέλλον".

Δελφοί...

Με αφορμή την εξαγγελία της ίδρυσης πανεπιστημίου στερεάς Ελλάδας επανέρχομαι με μια παλιά μου πρόταση.

Αντί για πανεπιστήμιο, να ιδρυθεί στους Δελφούς σχολή μέντιουμ και να γίνεται εκεί κάθε χρόνο το ετήσιο παγκόσμιο συνέδριο των αστρολόγων όλου του κόσμου.

Σε 5 χρόνια θα λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και οι Δελφοί θα ξαναβρούν το νόημα και τον λόγο για τον οποίο φτιάχτηκαν.

Ένα καλό βιβλίο...

Μεγαλωσα σ ενα σπιτι χωρις βιβλια περα απο τα βασικα... Χωρις Οικογενεια, Η Καλυβα του Μπαρμπα Θωμα και τα τετοια...

Μια μερα η φιλολογος μας στην β' γυμνασιου μας ειπε οτι για να γραφουμε καλες εκθεσεις πρεπει να διαβαζουμε εξωσχολικα βιβλια... εξωσχολικα βιβλια; τι ν τουτο παλι; (ουτε που μου περασε απ το μυαλο οτι αυτα τα δυο-τρια που υπηρχαν στο σπιτι ηταν εξωσχολικα)

Εσπασα τον κουμπαρα μου, πηρα ολες μου τις οικονομιες και πηγα σ ενα βιβλιοπωλειο.

Εγω: Γεια σας, θα ηθελα ενα βιβλιο.
Ο υπαλληλος: Τι βιβλιο;
Εγω: Ενα καλο βιβλιο.
Αυτος: Καλο βιβλιο; Τι καλο βιβλιο;
Εγώ: Εξωσχολικο.
Αυτος: Εξωσχολικό;
Εγω: (που αρχισα να τα παιρνω) Ναι, ενα καλο εξωσχολικο βιβλιο.

Μου εδωσε το διτομο "Η Μαζικη Ψυχολογια του Φασισμου" του Βιλχελμ Ραιχ. Επειδη ειδα οτι τα λεφτα μου εφταναν και περισσευαν του ζητησα ακομα ενα κι αυτος μου δωσε το "Αγχος στον Καπιταλισμο" του Ντητερ Ντουμ. .

Στεκονται αθιχτα και τα δυο ακομα στην βιβλιοθηκη μου η οποια ομως πλεον αριθμει πανω απο 1500 τομους (εκ των οποιων τα 1300 τουλαχιστον, διαβασμενα)

Συμπερασμα: Μια καλη καθηγητρια κι ενας ηλιθιος υπαλληλος βιβλιοπωλειου μπορει να κανουν εναν βλαμμενο εφηβο βιβλιοφαγο και να του φτιαξουν μια ωραια βιβλιοθηκη.

Ισλάμ... η απειλή...

Ας δουμε επι τροχαδην τον χριστιανισμο. Για περιπου τρεις αιωνες μετα την εμφανιση του (μεχρι το 313 με το διαταγμα του Μιλανου) διωχθηκαν οι πιστοι του και για πανω απο χιλια χρονια διωχθηκαν οι διωκτες του (σ ολο τον μεσαιωνα μεχρι την αναγεννηση και πιο περα) Στο μεταξυ εγινε το σχισμα των εκκλησιων (1054) και στο τελος της αναγεννησης το σχισμα της δυτικης χριστιανοσυνης σε καθολικους και προτεσταντες. Τον ουμανισμο της αναγεννησης διαδεχτηκε ο διαφωτισμος για να φτασουμε σημερα μεσα απο αιματηρους αγωνες να εχουμε εμεις οι χριστιανοι τις πιο ανοιχτες κοινωνιες ανα τον κοσμο. Τα μεγαλυτερα ποσοστα αθεϊσμου, αγνωστικισμου κλπ βρισκονται σε χριστιανικα κρατη. Οι γυναικες ζουν ελευθερα και ισοτιμα με τους αντρες (οχι ακομα 100% αλλα σ ενα πολυ μεγαλο ποσοστο μεσα απο αγωνες δεκαετιων). Οι ομοφυλοφιλοι ζουν ελευθερα και ισοτιμα σ ενα μεγαλο βαθμο με τους ετεροφυλοφιλους (οχι ακομα 100% αλλα σ ενα πολυ μεγαλο ποσοστο μεσα απο αγωνες δεκαετιων). Τα προβληματα ειναι ακομα πολλα αλλα σε παγκοσμιο επιπεδο οι χριστιανικες κοινωνιες με πρωτες τις προτεσταντικες, δευτερες τις καθολικες και τελευταιες τις ορθοδοξες ειναι κοινωνιες που εχουν διαχωρισει το κρατος απο την εκκλησια και οι πολιτες τους ζουνε σε μεγαλο βαθμο ισοτιμα και ελευθερα.

Οι μουσουλμανικες κοινωνιες ειναι ανελευθερες κοινωνιες και χειροτερευουν ολοενα και περισσοτερο. Η θεση της γυναικας οπως και των ομοφυλοφιλων ειναι ντροπη για την ανθρωποτητα. Δεν υπαρχουν αθεοι ουτε αγνωστικιστες μεταξυ των μουσουλμανων. Κι αν υπαρχουν το ξερουν μονο οι ιδιοι και κανεις αλλος. Αν το μοιραστουν με καποιον θα χασουν τη ζωη τους. Τοσο απλα. Εχω ταξιδεψει στις περισσοτερες μουσουλμανικες χωρες κι εχω εργασθει σε πολλες απ αυτες.

Στις προηγμενες δυτικες χριστιανικες χωρες υπαρχουν μουσουλμανοι, οικονομικοι συνηθως μεταναστες, σε υψηλα ποσοστα εδω και αιωνες. Τα ποσοστα αυτα ανεβαινουν διαρκως και τις τελευταιες δεκαετιες ανησυχητικα ακομα και στις μη προηγμενες χωρες (Ελλαδα, Βουλγαρια κλπ)

Κι εδω αρχιζουν τα προβληματα.

Τι κανουμε;

Η γνωμη μου ειναι οτι δεν πρεπει να γινουμε πιο φανατικοι χριστιανοι απ οτι ειμαστε και να τους εξολοθρευσουμε.

Κι εμεις ημασταν καποτε σαν αυτους και αλλαξαμε. Ας αλλαξουν κι αυτοι. Αν δεν μπορουν ν αλλαξουν ας μεινουν στις χωρες τους.

Οι δυτικες κοινωνιες ειναι πλεον κοσμικες κοινωνιες, απαλλαγμενες απο θρησκευτικα βαριδια κι ετσι πρεπει να παραμεινουν και να βελτιωνονται ολοενα και περισσοτερο. Δε θα ερθουν οι μουσουλμανοι να μας πανε πισω. Θα τους παμε εμεις μπροστα. Αν δεν θελουν, να φυγουν να γυρισουν στις χωρες τους κι αν οι χωρες τους εχουν ανθρωπιστικη κριση, πολεμο κλπ να βρουν καταφυγιο σε αλλες μουσουλμανικες χωρες που δεν εχουν πολεμο. Οχι στη δυση. Η δυση ηδη εχει δειξει τεραστια ανεκτικοτητα απο κομπλεξ ,διοτι περι κομπλεξ προκειται, και το χει ηδη πληρωσει πολυ ακριβα.

Φτανει.

Αν μπορουν να κρατησουν τη θρησκεια μεσα τους, στην οικογενεια τους και με τους φιλους τους και να ζουν παραλληλα κοσμικη αθρησκη ζωη καλως να ορισουν. Αν δεν μπορουν να φυγουν.

Εμενα μου αρεσει στην Ελλαδα και στον δυτικο κοσμο γενικοτερα να ζουν χριστιανοι, εβραιοι, μουσουλμανοι, βουδιστες, αθεοι, αγνωστικιστες κλπ και να μην καταλαβαινεις τι ειναι ο καθενας απο την εμφανιση του και να μη διαφερει σε τιποτα ο τροπος ζωης κανενος. Αν ειναι εφικτο μακαρι να γινει. Αν δεν ειναι και καποιοι θελουν τις γυναικες τους για παραδειγμα να κυκλοφορουν στον δρομο κουκουλωμενες να φυγουν και να πανε στις χωρες τους.

Να απαλλαχτουν ολες οι δυτικες κοινωνιες απο θρησκευτικα συμβολα. Η κοινωνια, το κρατος πρεπει να ειναι αθρησκα. Οι ενθρησκοι μπορουν να λατρευουν τον θεο τους στις εκκλησιες τους, στα τζαμια τους, στη συναγωγη τους, στο σπιτι τους. Οχι στο σχολειο, στο νοσοκομειο, στο δικαστηριο, στον στρατο.

Απλα πραγματα....

Περί Γνώσης...

Αν η συμπαντική γνωση μπορουσε να μετρηθει, ειναι ζητημα, παρα τα τεραστια αλματα στην τεχνολογια και την επιστημη, αν κατεχουμε σημερα το 0,001% (ποσοστο αυθαιρετο για να διευκολυνω τον συλλογισμο μου)

Σε πεντακοσια, χιλια χρονια νεοι Γαλιλαιοι, Νευτωνες και Ανστάιν θα ανεβασουν το ποσοστό αυτό στα 0,01%

Ας συνειδητοποιησουμε λοιπον την ασημαντοτητα μας μεσα σ αυτο το ασυλληπτα τεραστιο συμπαν κι ας απολαυσουμε χαλαρά αυτον τον υπεροχο Απρίλη που μπηκε σημερα κλεινοντας μας το ματι.

Τίποτα δεν εχει σημασια παρα μόνο ο έρωτας και το σεξ.

Περί Τέχνης...

Τέχνη είναι κάτι που δεν πολυκαταλαβαίνεις και σε φέρνει και μια στεναχώρια.

Αγνώστου

Κάποτε στην Αίγυπτο...

Είχα παει κάποτε σ ενα θεατιρκο φεστιβαλ στο Σαρμ ελ Σείχ.

Στον ελεύθερο μου χρόνο αλώνιζα πάνω κάτω την χερσόνησο του Σινα. Κάθε 40-50 χιλιόμετρα ειχει έλεγχο της αστυνομίας. Ο οδηγός του ταξί που με πηγαινόφερνε ήταν ένας μεσόκοπος συμπαθής αμόρφωτος μάλλον που ήξερε σπαστά αγγλικά λόγω δουλειάς υποθέτω.

Στην ερώτηση μου γιατι τόσοι έλεγχοι μου είπε:
πρέπει να κρατήσουμε την χώρα ασφαλή. Πως θα έρθει ο άλλος να επενδύσει τα λεφτά του αν υπαρχει αστάθεια; βλέπεις γύρω σου τι γινεται; παντού κατασκευάζονται μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Αυτα ειναι λεφτά, δεν τα βάζει ο άλλος αν δεν νιώσει ασφαλής. Ξέρεις πόσοι Αιγύπτιοι βρίσκουν δουλειά σ αυτα τα ξενοδοχεία; κοντεύει να μετακομίσει όλο το Κάιρο εδώ πέρα. Συγνώμη για την ταλαιπωρία αλλα οι έλεγχοι πρέπει να γίνονται. Και συ τα λεφτά σου ηρθες να ξοδεψεις εδώ, πρέπει να σε κάνουμε να περασεις καλα, να νιώσεις ασφαλής και να ξανάρθεις.

Πρωτον μου ήρθε να βάλω τα κλάμματα δεύτερον μου ήρθε να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω με κίνδυνο να τρακάρουμε και τρίτον μου ρθε να του πω να τα ξαναπεί για να τον βιντεοσκόπησω και να τον βάζω να παίζει απ´ το πρωί μέχρι το βραδυ... τι διάολο, κάποιοι θα έπαιρναν ένα καλο μάθημα.

Τίποτα απ´ αυτα δεν έκανα.. του είπα απλως ότι ειναι ένας απο τους πιο σημαντικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει και πως μακάρι να σκεφτόταν σαν αυτόν ο κόσμος στη χώρα μου.

Γιατι το λες αυτο μου είπε.. γκρης ιζ δε καντρι οφ σιβιλιζεισο...

Δατ έιτ ας του είπα δατ έιτ ας...

Γουατ γιου μιν... μου είπε.. και το γυρίσαμε στη πλάκα.

Ας μη κλαιγόμαστε...

Αντιπαθω σφοδρα τους παραπονιαρηδες που κλαιγονται ολη την ωρα επειδη τους αδικουν, επειδη αξιζουν κατι που δεν τους το αναγνωριζουν, επειδη αυτοι ειναι ικανοι αλλα εχουν την ατυχια να ζουν σε εποχη που κυριαρχουν οι αχρηστοι κι οι μετριοτητες... επειδη... επειδη... επειδη...

Και πανε να με βαλουν και μενα στο παιχνιδι τους και με πρηζουν ολη την ωρα... εσυ θα πρεπε να γινεις αυτο κι εσυ θα πρεπε να γινεις το αλλο...

Δε με χεζετε λεω γω...

Τιποτα δε θα πρεπε να γινω... οτι ηταν να γινω εγινα και με το παραπανω... πολυ παραπανω απ αυτο που αξιζα και μου αναλογουσε μονο και μονο επειδη δουλεψα σκληρα και δεν καθησα να κλαιω τη μοιρα μου.

Ζωή χωρίς συγκρίσεις...

Εισαι πετυχημενος, μου λεει, τολμησες στη ζωη σου, εκανες παντα αυτο που ηθελες εσυ, κι οχι αυτο που ηθελαν οι αλλοι, ταξιδεψες σ ολον τον κοσμο, εζησες εντονα... ενω εγω...κι ειπε ενα κατεβατο μιζερο, δακρυβρεχτο και μελοδραματικο.

Ολα ειναι ζωη της ειπα, κι αυτο που εζησα και ζω εγω, κι αυτο που εζησες και ζεις εσυ... μη συγκρινεις... ειναι μεγαλη παγιδα η συγκριση... η μοναδικη επιτυχια που αναγνωριζω στον εαυτο μου ειναι οτι απο πολυ μικρος σταματησα να με συγκρινω με τους αλλους και γι αυτο απολαμβανα παντα αυτο που ειχα.

Εγω απολαμβανω ενα φαγητο στη ρατκα εξισου μ ενα φαγητο στα γκουντις... εγω κοιμαμαι υπεροχα σ ενα 5στερο ξενοδοχειο και την επομενη νυχτα κοιμαμαι ονειρεμενα σ εναν κοιτωνα με αλλους 17 σε διπλα πανω-κατω κρεβατια.

Ειναι μεγαλη παγιδα το τριπ της επιτυχιας και κουβαλαει πολλη δυστυχια... ξερεις ποσους φαινομενικα πετυχημενους ξερω που τους ζηλευουν για την επιτυχια τους ολοι, που στην πραγματικοτητα ειναι βαθυτατα δυστυχισμενοι; διοτι δεν τους φτανει η επιτυχια που εχουν, την συγκρινουν με καποιων αλλων και λυσσανε, οπως και οι αλλοι λυσσανε με αλλους πιο πετυχημενους... κι αυτο το κακο τριπ δεν εχει τελειωμο.

Η μονη επιτυχια που αναγνωριζω ειναι το οτι καταφεραμε και ειμαστε ζωντανοι (και της θυμισα εκει πανω κοινους μας φιλους που χασαμε στο διαβα της ζωης, καποιους μαλιστα πολυ νωρις)

Αυτη ειναι και η μια μοναδικη επιτυχια που επιτρεπεται να νιωθουμε και να απολαμβανουμε ολοι μα ολοι οσοι ειμαστε ζωντανοι... καμια αλλη... ολα τ αλλα ειναι παγιδα και πηγη δυστυχιας (σκεφτειτε μονο τον απλο λαο που δεν μπορει να καταλαβει πως ειναι δυνατον να ειναι πλουσιος και διασημος και να αυτοκτονει ο ταδε ηθοποιος η ο δεινα τραγουδιστης)

Ζωη ειναι... υπεροχη ζωη!