Για να κλείσουμε περί κομμουνισμού...

Αλλο κομμουνιστης αλλο αριστερος, ας μη τα συγχεουμε.

Ο κομμουνιστης επιδιωκει την καταστροφη της χωρας. Επειδη πιστευει σε ενα διαφορετικο κοινωνικοπολιτικοοικονομικο μοντελο θελει να αποδειξει οτι ο καπιταλισμος ειναι βλαβερος και η μονη λυση ειναι ο κομμουνισμος. Η γραμμη που παιρνουν ολοι οι κομμουνιστες απο το κομμα τους ειναι: Γκρεμιστε ο τι εχει μεινει ορθιο. Γι αυτο θα τους δειτε να υπονομευουν καθε προσπαθεια αναπτυξης. Ενα υψηλοβαθμο στελεχος του ΚΚΕ μου ειχε πει καποτε "Δεν υπαρχει τιποτα καλο στον καπιταλισμο". "Τιποτα;" απορησα, "ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ" μου ειπε ορθα κοφτα και τελειωσε εκει η συζητηση.

Ο αριστερος δεχεται τον καπιταλισμο ως κοινωνικοπολιτικοοικονομικο μοντελο και πιστευει στα βασικα χαρακτηριστικα του που ειναι η ατομικη ιδιοκτησια και επιχειρηματικοτητα. Ζηταει ομως δικαιοτερη κατανομη του πλουτου με περισσοτερες παροχες στους εργαζομενους. Δεν θελει να καταστρεψει και να εξαφανισει τον καπιταλισμο, θελει να τον κανει πιο δικαιο κοινωνικα.

Ο δεξιος δεχεται φυσικα τον καπιταλισμο για τους λογους που ανεφερα πιο πανω, αλλα ειναι φειδωλος στις παροχες, οχι βεβαια επειδη ειναι κακος ανθρωπος, αλλα επειδη πιστευει οτι ετσι ενισχυεται η επιχειρηματικοτητα και δυναμωνει η οικονομια.

Ο αριστερος δηλαδη πιεζει για παροχες στους εργαζομενους ενω ο δεξιος πιεζει για επενδυσεις. Εχεις ενα μαγαζι: ο αριστερος θα σου πει "πας καλα, δωσε αυξηση στους εργαζομενους" ο δεξιος θα σου πει "πας καλα, ανοιξε κι αλλο μαγαζι ωστε να προσλαβεις νεο προσωπικο". Γι αυτο η ανεργια ειναι συνηθως χαμηλοτερη στα δεξια καθεστωτα στα οποια επισης συνηθως οι δεικτες της οικονομιας πανε μια χαρα. Ο λαος ομως, οι εργαζομενοι, τα βγαζουν δυσκολα περα.

Στην Ελλαδα δυστυχως τοσο οι αριστεροι οσο και οι δεξιοι εκτος απο τις διαφορετικες αντιληψεις τους στα οικονομικα κουβαλανε ενα στιγμα απο αμαρτιες του παρελθοντος, που τους κανει να εχουν μεγαλη προκαταληψη ο ενας για τον αλλον.

Η ιστορια μεχρι στιγμης εχει αποδειξει οτι ο κομμουνισμος ηταν καταστροφικος για τις κοινωνιες στις οποιες αναπτυχθηκε για σχεδον 70 χρονια, με αποτελεσμα ελαχιστες χωρες να εχουν απομεινει παγκοσμιως με ενα τετοιο ανελευθερο ολοκληρωτικο καθεστως.

Οσο για τους αλλους δυο, τους αριστερους και τους δεξιους δηλαδη, εχουμε παραδειγματα διακυβερνησης τοσο με τους μεν οσο και με τους δε που οι λαοι ευημερουν οποτε δεν μπορω να πω με σαφηνεια τι απ τα δυο ειναι προτιμοτερο κατα τη γνωμη μου.

Στην Αμερικη προτιμω τους Δημοκρατικους (πολυ πολυ λαιτ αριστεροι) σε σχεση με τους Ρεπουμπλικανους (καργα δεξιοι). Στο Η.Β. προτιμω τους Εργατικους απο τους Τορις αν και χαρη στην Θατσερ ορθοποδησε η χωρα μετα την κριση του '70. Στην Σκανδιναβια, δεκαετιες τωρα, ενα Σοσιαλδημοκρατικο μοντελο καθιστα τις χωρες εκεινες προτυπο ευμεριας (αν και εχει κλονιστει αρκετα το μοντελο αυτο τα τελευταια χρονια και οι χωρες αυτες αναγκαστηκαν να κανουν πιο φιλελευθερη στροφη). Στον Καναδα, την Αυστραλια, την Νεα Ζηλανδια οι κατοικοι ευημερουν σε φιλελευθερα καθεστωτα.

Εγω πιστευω στον κοινωνικο φιλελευθερισμο γι αυτο τοποθετω τον εαυτο μου καπου στο κεντρο με μια κλιση προς τ αριστερα. Ο κοινωνικος φιλελευθερισμος πιστευει στις αξιες του φιλελευθερισμου (ελαχιστο κρατος, κυριως μονο στον στρατο, την αστυνομια, την δικαιοσυνη και εν μερει στην υγεια και την παιδεια, ελευθερη οικονομια κλπ) και ταυτοχρονως προστατευει τα δικαιωματα των εργαζομενων και παρεχει υψηλη φροντιδα στους αδυναμους.

Σε μια αστικη δημοκρατια το κοινωνικοοικονομικοπολιτικο μοντελο ειναι εξ ορισμου φιλελευθερο. Γι αυτο στην βουλη κατα τη γνωμη μου θα επρεπε να υπαρχουν τρια κομματα: Ενα φιλελευθερο κεντρωο (τυπου ΠΑΣΟΚ), ενα νεοφιλελευθερο δεξιο (τυπου ΝΔ) κι ενα κοινωνικα φιλελευθερο αριστερο (τυπου ΣΥΡΙΖΑ). Ολα τ αλλα ειναι αποκλισεις που δεν εχουν θεση στην βουλη.

Δυστυχως στην Ελλαδα ο φιλελευθερισμος, με ευθυνη των φιλελυθερων που ειναι σνομπ, αποτελει κοκκινο πανι. Ειναι ομως πασιφανες οτι ο φιλελευθερισμος ειναι μονοδρομος. Φιλελευθερη πολιτικη αλλωστε ακολουθουν και τα τρια κομματα που προανεφερα οταν κυβερνουν, διοτι δεν γινεται αλλιως, καμωνονται ομως και οι τρεις πως βριζουν τον φιλελυθερισμο για να μη χασουν το λαϊκο ερεισμα. Αυτος ειναι και ο λογος που τα κομματα αυτα, τα στελεχη τους και οι οπαδοι τους, ταυτιζονται με την γελοιοτητα.

Δηλαδη μας κυβερνουν γελοιοι; ναι

Δηλαδη ειμαστε γελοιοι; ναι

Αυτα.

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

Με κατηγορούν ότι εξισώνω τον φασισμό με τον κομμουνισμό επειδή λέω ότι και τα δύο είναι ανελεύθερα καθεστώτα και οι άνθρωποι που έχουν ζήσει σε αυτά έχουν υποφέρει πολύ με βασανιστήρια, εξορίες και εξοντώσεις μέχρι θανάτου.

Αυτά δεν τα αμφισβητεί κανείς.

Αλλά μου λένε ότι είναι λάθος να τα εξισώνω. Διότι ο κομμουνισμός έχει καλές προθέσεις. Αυτό είναι αλήθεια. Όχι ως προς το κοινωνικοοικονομικό μοντέλο που προτείνει το οποίο είναι τρισάθλιο και μόνο συμφορά, φτώχεια και μιζέρια μπορεί να προκαλέσει αφού εναντιώνεται τόσο πεισματικά στην ανθρώπινη φύση αλλά ως προς την πρακτική που ακολουθεί.

Οι κομμουνιστές μπορεί να βάζουν μονίμως τρικλοποδιές σε ο τι καλό πάει να γίνει προκειμένουν να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει τίποτα καλό στον καπιταλισμό αλλά τάγματα εφόδου για να δέρνουν και να βασανίζουν Πακιστανούς δεν έχουν. Αυτό είναι αλήθεια.

Αρα το πρόβλημα μ αυτούς είναι αφού πάρουν την εξουσία και μετά αφού γίνονται οι χειρότεροι δικτάτορες όπως έχει αποδείξει η ιστορία και όπως βλέπουμε και σήμερα στις ελάχιστες κομμουνιστικές χώρες που υπάρχουν και που οι λαοί υποφέρουν φριχτά (Β. Κορέα, Βενεζουέλα κλπ)

Άρα έχουν δίκιο τελικά όσοι με κατηγορούν που εξισώνω τον κομμουνισμό με τον φασισμό. Ο κομμουνισμός είναι πολύ χειρότερος. Με τον φασισμό ξέρεις με τι έχεις να κάνεις εξ αρχής. Και αποφασίζεις ότι είναι κόκκινη γραμμή και δε θες να έχεις την παραμικρή σχέση. Ο κομμουνισμός όμως που έχει αυτό το προσωπείο το τάχαμου του ανθρωπισμού, το τάχαμου της δικαιοσύνης και της ισότητας και που μόνο δυστυχία μπορεί τελικά να προσφέρει δεν είναι χειρότερος επειδή μας ξεγελάει;

Εγώ ο ίδιος έχω υπάρξει κομμουνιστής αφού ήμουν στην ΚΝΕ και έχω φίλους ακόμα και σήμερα κομμουνιστές (φασίστα νομίζω πως ούτε φατσικά δεν γνωρίζω κάποιον εκτός απ τους γνωστούς της βουλής) και τους λέω συνεχώς ότι βρίσκονται σε πλάνη και τσακωνόμαστε συνεχώς.

Όχι τελικά, δεν τους εξισώνω, με την έννοια της εξαπάτησης τους κομμουνιστές τους θεωρώ χειρότερους.

Γιατί εξισώνω τον φασισμό με τον κομμουνισμό.

Το βασικό πρόβλημα στον κομμουνισμό είναι το ζήτημα της ελευθερίας. Οι κομμουνιστές πσιτεύουν ότι επειδή κυβερνάει ο λαός οποιαδήποτε αντίρρηση, διαφωνία η διαφοροποίηση είναι ενάντια στην βούληση του λαού, δηλαδή ενάντια στον λαό δηλαδή καταδικαστέα. Σ ένα κομμουνιστικό καθεστώς ακριβώς όπως σε ένα φασιστικό οι διαφωνούντες φυλακίζονται, βασανίζονται και θανατώνονται. Σε όλα τα κομμουνιστικά κράτη τα σύνορα είναι κλειστά και οι πολίτες τους δεν έχουν αυτό το στοιχειώδες δικαίωμα να πουν "συγγνώμη, δεν θα σας ενοχλήσω, δεν θα μείνω να ξεκινήσω αντεπανάσταση επειδή διαφωνώ μαζί σας, απλώς θέλω να φύγω, να πάω να ζήσω σε άλλη χώρα". Αντιλαμβάνεστε για τι τρομοκρατικό καθεστώς μιλάμε;

Η αστική δημοκρατία με όλα τα στραβά που έχει είναι το μόνο ελεύθερο καθεστώς που υπάρχει στην ιστορία της ανθρωπότητας. Εγώ αυτήν την στιγμή μπορώ να βρίσω με χυδαιότητα τον πρωθυπουργό της χώρας χωρίς να φοβάμαι μη βρεθώ την άλλη στιγμή σε κάποιο μπουντρούμι.

Αφήνω λοιπόν κατά μέρος το κοινωνικοοικονομικό κομμάτι της δήθεν ισότητας με το οποίο επίσης διαφωνώ αλλά δε θέλω να το μπλέξω τώρα και στέκομαι μόνο στο ζήτημα της ελευθερίας. Η ελευθερία για μένα είναι το πιο σημαντικό ζητούμενο στη ζωή μου και νιώθω ευγνώμων στην Ελλάδα, στο κράτος μας που μου επιτρέπει και την απολαμβάνω.

Το θέμα της ελευθερίας με κάνει και εξισώνω απολύτως τον φασισμό με τον κομμουνισμό.

Απλά, σταράτα, ξεκάθαρα.

23 ΑυγούστουΗμέρα Μνήμης των θυμάτων του Σταλινισμού και του Ναζισμου.

Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι για μας τους πρώην κομμουνιστές να τα βάζουμε αυτά μαζί στο ίδιο σακκί; Πάρα πολύ δύσκολο... όσο δύσκολο είναι για κάποιους από εσάς που ξέρετε ότι έχω απόλυτο δίκιο αλλά από κόμπλεξ ή πλύση εγκεφάλου δεν τολμάτε να πατήσετε λάικ.

Κι όμως η πικρή αλήθεια είναι αυτή ας την δούμε επιτέλους κατάματα χωρίς φόβο και πάθος: Σταλινισμός, Ναζισμός, Κομμουνισμός, Φασισμός, Χιτλερισμός είναι το ίδιο πράγμα ακριβώς χωρίς την παραμικρή διαφορά.

Στην Ελλάδα δυστυχώς ζούμε με ψευδαισθήσεις. Τα περισσότερα μέλη της σημερινής μας κυβέρνησης προεξέχοντος του πρωθυπουργού δηλώνουν ανερυθρίαστα κομμουνιστές και κερδίζουν έτσι ψήφους. Στην πράξη βέβαια βλέπουμε ότι μόνο ως κομμουνιστές δεν φέρονται (και ευτυχώς) αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία στην χώρα που ο τι δηλώσεις είσαι. Υποστηρίζουν χωρίς αιδώ καθεστώτα όπως αυτό της Κούβας και της Βενεζουέλας και πάλι ανεβάζουν τα ποσοστά τους.

Πώς γίνεται αυτό; Πώς γίνεται να υποστηρίζεις εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα (Κάστρο, Μαδούρο, Τσάβες, Γκεβάρα - ο πρωθυπουργός ονόμασε τον γιο του Ερνέστο) και να ανεβάζεις τα ποσοστά σου;

Να πως γίνεται.

Οι Έλληνες είναι απόγονοι σκλάβων ή μάλλον έτσι τους έχουν μάθει να πιστεύουν. Ως απόγονοι σκλάβων είναι εξοικειωμένοι με την ανελευθερία, την καταπίεση και τον πόνο. Γι αυτό έχουν υπέροχες τραγωδίες, υπέροχα μοιρολόγια και υπέροχους πένθιμους χορούς (ζειμπέκικο κλπ) όλη τους η ζωή είναι ένας νταλγκάς κι ένας σεβντάς. Όλοι τους ζηλεύουν, όλοι τους επιβουλεύονται, όλοι τους τα παίρνουν όλα και δεν τους αφήνουν τίποτα. "Δώσε πόνο" λένε. Γελάνε και λένε "σε καλό να μας βγει" διότι δεν πρέπει να ξεχνούν πως δεν έχουν δικαίωμα στη χαρά αλλά στον πόνο. Η ελευθερία που προσφέρει η δημοκρατία δεν ταιριάζει στους Έλληνες, δεν ξέρουν τι να την κάνουν γι αυτό την κάνουν ασυδοσία, γι αυτό καίνε και καταστρέφουν ιδιωτική και δημόσια περιουσία και λένε "δημοκρατία έχουμε". Οι μισοί Έλληνες λένε "Έναν Παπαδόπουλο θέλουμε" κι οι άλλοι μισοί είναι ΚΚΕ.

Μα δε βγαίνουν τα νούμερα.

Φυσικά δεν βγαίνουν τα νούμερα αν σκεφτείς πως ΚΚΕ και ΧΑ μαζί παίρνουν 15% αλλά αν σκεφτείς ότι οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ και ΠΑΣΟΚΟΙ από την μια δηλώνουν αριστεροί και κατά βάθος κομμουνιστές κι αν σκεφτείς την επάρατο δεξιά από την άλλη και τον λαό που δνε ξεχνά τι σημαίνει, τα ποσοστά βγαίνουν μια χαρά. Εξ ου και το μένος και των δύο, αριστερών και δεξιών, στο φιλελεύθερο κέντρο που στην Ελλάδα παίζει ανάμεσα στο 1,5-2%. Κι όμως, ρωτήστε έναν ΣΥΡΙΖΑΙΟ, ποιούς μισείς περισσότερο τους φιλελεύθερους ή τους ΧΑυγίτες και χωρίς ντροπή θα σου πει τους φιλελεύθερους. Διότι φοβάται την ελευθερία, φοβάται την Δημοκρατία, γι αυτό υποστηρίζει Μαδούρο.

Αυτή η απλοϊκή ανάλυση πιστεύω ότι χτυπάει τη ρίζα του κακού γι αυτό σήμερα, ημέρα μνήμης των θυμάτων του Σταλινισμού και του Ναζισμού νιώθω την ανάγκη να φωνάξω περισσότερο από ποτέ

ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δεν ξεχνω...

Την φωτογραφια αυτη την τραβηξα στην πολη Ταρτους της Συριας τον Ιανουαριο του 1998. Τα παιδακια της φωτογραφιας που τοτε ηταν 6-10 χρονων σημερα, αν ζουν, θα πρεπει να ειναι γυρω στα 25-30. Καποια απ αυτα μπορει να βρισκονται ηδη στην Ελλαδα.

Λιγο πριν βγαλω την φωτογραφια ενας ηλικιωμενος κυριος μας ρωτησε σε απταιστα κρητικα εμενα και τον φιλο μου "Ελληνες ειστε ρε κοπέλια;"

Στα τελη του 19ου αι., ο σουλτανος Αμπντουλ Χαμιτ εξορισε 7000 Ελληνες απο την Κρητη στην Συρια και στον Λιβανο. Την εποχη που επισκεφτηκα εγω την Συρια 3000 Ελληνες απο την Κρητη ζουσαν στην περιοχη της Ταρτους (κυριως στο χωριο Χαμιντιέ) και διατηρουσαν την γλωσσα, την θρησκεια, τα ηθη και τα εθιμα της πατριδας τους.

Το 1923, με την ανταλλαγη των πληθυσμων μεταξυ Ελλαδας και Τουρκιας, 17.000 Ελληνες απο την μικρα ασια πηγαν στην Συρια ταπεινοι και καταφρονεμενοι για να βρουν μια θεση στον ηλιο.

Συμπτωματικα γεννηθηκες εδω, θα μπορουσες να εχεις γεννηθει οπουδηποτε. Μην επιτρεπεις σε μια συμπτωση να σε κανει ζωο. Οι προσφυγες εχουν την αναγκη μας. Δεν ειναι "αυτοι κι εμεις" ειναι "εμεις ολοι". Και μη ξεχνας ποτε οτι...

... ολοι οι πολεμοι στη γη ειναι εμφυλιοι.

Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε...

Λέμε μ έναν φίλο να παμε σινεμά και ψάχνουμε κανα θερινό και ανακαλύπτουμε ότι παίζει πολυ Παζολίνι (Θεώρημα, Ακατόνε) αλλά και άλλα, μιας άλλης εποχής που τα λατρέψαμε κάποτε όμως δεν ξέρω αν αντέχουμε να τα δούμε σήμερα. Πριν από μερικά χρόνια δοκιμάσα να ξαναδω το αριστούργημα όλων των εποχών "Θάνατος στην Βενετία" του Βισκόντι και μόνο που δεν κοιμήθηκα.

Τι ωραία που ήταν κάποτε.

Το σινεμά ήταν θέαμα από μόνο του ανεξαρτήτως τι ταινία έπαιζε! (κάτι σαν την Επίδαυρο δηλαδή) Γι αυτό μπαίναμε στη μέση της προβολής και ο ταξιθέτης με τον φακό μας έβρισκε τη θέση. Δεν είχε σημασία να δούμε την ταινία από την αρχή. Όταν τελείωνε μέναμε μέσα, βλέπαμε μετά την αρχή και κάποια στιγμή σκουντιόμασταν και λέγαμε "εδώ ήρθαμε πάμε να φύγουμε". Σ όλη τη διάρκεια δηλαδή της προβολής κόσμος έμπαινε κι έβγαινε όλη την ώρα.

Κι ύστερα ήρθε η τηλεόραση, το βίντεο, το dvd, το torrent κοκ αλλά το σινεμά είναι σινεμά.

Εγώ έχω κόψει την τηλεόραση εδώ και 8 χρόνια (και βρήκα την υγειά μου) και μου λέει ο άλλος "ούτε γω βλέπω τηλεόραση μόνο ταινίες βλέπω".

Καμία σχέση.

Οι ταινίες είναι για να βλεπονται στο σινεμά δεν είναι για την τηλεόραση. Η ηλεκτρονική μορφή του μέσου δεν έχει καμιά σχέση με το πανί του σινεμά, το φίλμ και την αναλογική προβολή.

Καλό το θέατρο αλλά σαν το σινεμά δεν έχει :)

Του πλοίου

Στο πλοίο από την Αίγινα για τον Πειραιά κάθομαι στο σαλονάκι και διαβάζω το βιβλίο μου όταν έρχεται δίπλα μου οικογένεια με έναν άντρα μια γυναίκα κι ένα μικρό κοριτσάκι. Απέναντί μας κάθεται μια κυρία ηλικιωμένη και παραδίπλα μια παρέα που παίζει "πες-βρες". Ο άντρας χαζεύει στο κινητό του κι η γυναίκα διαβάζει με πολύ ενδιαφέρον το παιδικό βιβλίο του παιδιού. Το παιδάκι είναι λίγο υπερικινητικό αλλά χωρίς να ενοχλεί. Η ηλικιωμένη κυρία του πιάνει αμέσως κουβέντα και ρωτάει τα κλασικά πως σε λένε; πας σχολείο; κλπ Το παιδάκι δεν έχει πολύ όρεξη για κουβέντα και ο άντρας και η γυναίκα ούτε το ενθαρρύνουν να μιλήσει ούτε να μη μιλήσει.

Σε κάποια φάση σηκώνεται ο άντρας και πηγαίνει προς το μπαρ οπότε η ηλικιωμένη κυρία λέει στο παιδί, που πάει ο μπαμπάς; πάει να κάνει μια βουτιά στη θάλλασα; (και γελάει μόνη της) ε; που πήγε ο μπαμπάς; έφυγε ο μπαμπάς; και τότε το κοριτσάκι γυρίζει και της φωνάζει στη μούρη "Δεν είναι μπαμπάς μου".

Για ένα δευτερόλεπτο παγώνουμε όλοι και κοιτάμε τη μαμά. Εκείνη τότε  σηκώνεται παίρνει τις τσάντες απ το ένα χέρι και το παιδί απ τ άλλο και του λέει "έλα πάμε στο κυλικείο να βρούμε τον Διονύση". Η παρέα συνεχίζει να παίζει το παιχνίδι της κι εγώ διασταυρώνω για μια στιγμή το βλέμμα μου με την ηλικιωμένη κυρία που έχει όρεξη για κουτσομπολιό την οποία όρεξη δε συμμερίζομαι καθόλου και γι αυτό σηκώνω το βιβλίο από τα γόνατα μου και το κρατώ ψηλά ώστε να μην την βλέπω. Είναι το "Ιβάν ο Τρομερός" του Ανρί Τρουαγιά κι ακούω την κυρία να λέει:

Τρομερό... πως γίναμε έτσι... τρομερό... πολύ τρομερό!

Ταλιμπανιστάν

Με ρωτουν πως συνδεω την θρησκοληψια με την καταντια της χωρας.

Απαντω:

Ειναι πολυ απλο... οταν ενας ολοκληρος λαος μοιρολατρει ολη την ωρα και εναποθετει τις ελπιδες του στον θεο και την παναγια παραιτειται... γι αυτο δεν θα βρειτε πιο παραιτημενο λαο απο τους Ελληνες παρα μονο σε μουσουλμανικες χωρες... ειναι δυνατον να παει ετσι μπροστα ενας λαος που ολη την ωρα λεει "εχει ο θεος" και "αν θελει ο θεος" και που περιμένει να κάνει κάποιο θαύμα η παναγία;

Οι λαοι που πανε μπροστα και ευημερουν και εχουν ευτυχισμενους κατοικους ειναι οι λαοι που παιρνουν τις ζωες τους στα χερια τους, που δεν περιμενουν τιποτα απο κανεναν θεο και καμια παναγια...

Δηλαδη δεν ξερω αν το χετε καταλαβει, αν το χετε συνειδητοποιησει αλλα ειμαστε η μοναδικη χωρα του χριστιανικου κοσμου (ας το θεσω ετσι) που κανουμε τετοιες υπερβολες και τετοια καραγκιοζιλικια.

Ολη η Ευρωπη, ολη η Αμερικη βορεια και νοτια, ενα μεγαλο μερος της Ασιας (Ρωσια κυριως), η Αυστραλια και Ωκεανια κι ενα μικρο μερος της Αφρικης αποτελουνται απο χριστιανικες χωρες.

Ε δε κανουν ετσι... πουθενα στον κοσμο δεν κανουν ετσι.

Αυτο βεβαια μπορει να σας κανει περηφανους οσο περηφανους σας ειχε κανει το "ειμαστε εθνος αναδελφον" αλλα την ηλιθια περηφανεια σας την πληρωνουμε ολοι.

Σε καμια αλλη χριστιανικη χωρα δε γιορταζουν ονομαστικες γιορτες με τη μανια και το παθος που τις γιορταζουν εδω. ΣΕ ΚΑΜΙΑ. Πουθενα στον κοσμο δε γινεται ο κακος χαμος στα ταιμλαιν των ανθρωπων καθε πασχα, δεκαπενταυγουστο και χριστουγενα. ΠΟΥΘΕΝΑ!!!

Εζησα τρεις μηνες στην καλιφορνια. Ειναι ισως η πολιτεια με τους περισσοτερους αγιους στις ονομασιες των πολεων (απ το σαν ντιεγκο μεχρι το σαν φραντσισκο μετρησα καμια εικοσαρια). Μεχρι εκει ομως. Πουθενα αλλου δεν συναντας θρησκευτικοτητα στην καθημερινοτητα των ανθρωπων. Στο διαστημα που ημουν εκει εζησα τρεις μεγαλες γιορτες τυπου πανηγυρια. Καμια δε συνδεεται με αγιους και τετοια. Η πρωτη ηταν για το θερινο ηλιοστασιο, η δευτερη για την 4η Ιουλιου και η τριτη ονομαζονταν "παλιες ισπανικες μερες".

Ειμαστε η μονη χωρα της χριστιανοσυνης που δεν εχουμε χωρισει το κρατος απ την εκκλησια. Ειμαστε η μονη χωρα της χριστιανοσυνης που το συνταγμα μας ξεκιναει με τη φραση "Εις τ ονομα της αγιας ομοουσιου και αδιαιρετου τριαδος".

Ειμαστε οι ταλιμπαν της χριστιανοσυνης που ομοιους μας θα βρειτε μονο σε αντιστοιχους των μουσουλμανων.

Δε ξερω ποσο περηφανους σας κανουν εσας ολα αυτα εμενα παντως με κανουν και ντρεπομαι και κυριως με κανουν και απελπίζομαι.

Ειδικα οταν αναλογιζομαι πως αυτη η θρησκευτικη αποβλακωση ευθυνεται για την καταντια της χωρας μου. (παρατηρηστε γυρω σας και θα δειτε πως οσο πιο δυστυχισμενος ειναι ενας λαος τοσο πιο θρησκοληπτοι ειναι οι κατοικοι του... στις χωρες που οι λαοι ευημερουν και οι κατοικοι ειναι ευτυχισμενοι κανεις δεν ασχολειται με θρησκευτικα ζητηματα)

Ο Λόγος των Τραγικών

Όλοι εσείς που φεύγετε απογοητευμένοι από την Επίδαυρο επειδή δεν ακούσατε τον λόγο του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, διότι αυτός, ο λόγος δηλαδή, καπελώθηκε από την σκηνοθεσία που τόλμησε να είναι τολμηρή (λες και δεν εξυπακούεται αλλιώς τι σκηνοθεσία θα ήταν;)...

.... γιατί κάνετε τον κόπο και τρέχετε στο αργολικό θέατρο και δεν κάθεστε σπίτι σας να πάρετε το βιβλίο και να απολαύσετε τον λόγο, όχι βέβαια των αρχαίων ποιητών, αλλά των μεταφραστών... εκτός αν ξέρετε αρχαία ελληνικά και μπορείτε να διαβάσετε το έργο στο πρωτότυπο (αλήθεια με τι προφορά; ερασμιακή που είναι η σωστότερη ή ελληνική;)...

... διότι αν πηγαίνετε ν ακούσετε τους αρχαίους σε μετάφραση και επιμένετε να απογοητεύεστε σημαίνει ότι δε ξέρετε τι σας γίνεται...ευτυχώς που είστε πλέον μια ισχνή γραφική μειοψηφία και δε σας δίνει κανείς σημασία και το θέατρο όπως έκανε πάντα στην ιστορία του βαδίζει μπροστά χωρίς εσάς...

... διότι αν σας λάμβανε σοβαρά υπ όψη θα ψέλναμε ακόμα τον διθύραμβο.

Το μαντρί

Η ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου, σε μια ομάδα, είναι αρχέγονη. Τα έθνη είναι τέτοιες ομάδες που λόγω μόδας του 19ου αιώνα έγιναν κράτη και όταν αυτό εμπεδώθηκε, τον επόμενο αιώνα, έφεραν την κατάστροφή με δυο παγκόσμιους πολέμους. Η θρησκεία ομαδοποιεί επίσης τον κόσμο όπως και οι ποδοσφαιρικές ομάδες αλλά και τα κόμματα.

"Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε" λέει το υπέροχο σλόγκαν που σημαίνει ότι πιο πολύ σας ενώνει η κοινωνικοοικονομική τάξη στην οποία ανήκετε παρά το έθνος στο οποίο ανήκετε. Και πράγματι, οι περισσότεροι Έλληνες gastarbeiters στην Γερμανία είχαν φίλους Τούρκους ακόμα και σε περιόδους που μεταξύ των χωρών επικρατούσε ένταση και ψυχροπολεμικό κλίμα.

Στο προκείμενο.

Οι φασίστες και οι νεοναζί αποτελούν μια ομάδα, μια ισχυρή ομάδα. Είναι θέμα καθαρά πορσωπικο του καθενός, θέμα προτεραιοτήτων για να τοποθετήσει την ομάδα αυτή κάποιος ιεραρχικά εκεί που θέλει να την έχει. Για κάποιους είναι πιο κάτω από το Έθνος. Άρα οκ μ ενοχλεί που το κορίτσι είναι νεοναζί αλλά σήκωσε την ελληνική σημαία, έπαιξε ο εθνικός ύμνος αυτό μετράει, άρα είμαι μαζί της. Για άλλους είναι πάνω από το Έθνος.

Για μένα προσωπικά ο φασισμός και ναζισμός είναι κόκκινη γραμμή. Οτιδήποτε κοινό μπορεί να έχω με κάποιον, γλώσσα, θρησκεία κλπ αμέσως ακυρώνεται αν αυτός είναι φασίστας. Ακόμα και στην οικογένειά μου, στο σόι μου (άλλες ισχυρές ομάδες) αν συνέβαινε θα έπαυε αυτό το άτομο να είναι οικογένειά μου ή συγγενής μου (έχει συμβεί με πολύ κοντινό μου συγγενή που εδώ και χρόνια είναι σαν να μην υπάρχει για μένα).

Μόδα του 19ου αιώνα είναι το έθνος - κράτος, δε χρειάζεται να παίρνετε τόσο πολύ στα σοβαρά ούτε τη σημαία ούτε τον εθνικό ύμνο. Η καλύτερη και ισχυρότερη ομάδα είναι η ανθρωπότητα (χωρίς τους φασίστες) ας ανήκουμε εκεί.

Αγαπώ πολύ τις γειτονικές μας χώρες.

Στην Ιταλία έχω ζήσει ένα σημαντικό αγαπημένο κομμάτι της ζωής μου. Την θεωρώ δεύτερή μου πατρίδα. 

Στην Αλβανία έχω πάει μόνο μια φορά, την γύρισα όμως αρκετά και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα ξαναπάω με την πρώτη ευκαιρία. 

Την Μακεδονία την έχω διασχίσει πάρα πολλές φορές, έχω πάει στην Οχρίδα και στα πέριξ και πριν από κανα μήνα πήγα και στα Σκόπια. 

Στην Βουλγαρία έχω πάει 3-4 φορές. Όμορφη χώρα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια πρωτοχρονιά σε μια σοφίτα αποκλεισμένος από τα χιόνια. 

Τουρκία αγαπημένη. Δεν θυμάμαι πόσες φορές έχω πάει. Όσες φορές και να πάω δεν την χορταίνω.

 Αίγυπτος, (γειτονική κι αυτή) μαγική και ανεξάντλητη. Έχω πάει πολλές φορές και την λατρεύω.

 Λιβύη. Η μεγάλη εκκρεμότητα... αλλά ας αφήσω τα πράγματα να ηρεμήσουν λίγο και πάω μετά.

Σ όλες αυτές τις χώρες κατοικούν συγγενείς μας εξ αίματος... η πλειοψηφία δηλαδή... αφού οι Έλληνες είμαστε λίγο αρχαίοι Έλληνες, λίγο Μακεδόνες, λίγο Ρωμαίοι, λίγο Σλάβοι, λίγο Άραβες, λίγο Γότθοι, λίγο Ενετοί, λίγο Φράγκοι, λίγο Εβραίοι, λίγο Αλβανοί, λίγο Βλάχοι, λίγο Τούρκοι... κι αυτό είναι υπέροχο... όσοι έχετε πρόβλημα, έχετε χοντρό προσωπικό πρόβλημα και καλό είναι να το κοιτάξετε.

Κράτος Καταστροφή Εθελοντισμός

Ως πρώην αναρχικός και νυν φιλελεύθερος, απόλυτα συνεπής και στις δύο αυτές ιδεολογίες, δεν πολυχωνεύω το κράτος γι αυτό το θέλω "λίγο" σε μια οργανωμένη κοινωνία. Τόσο όσο δηλαδή. Στον στρατό για να εγγυάται την άμυνα της χώρας, στην αστυνομία για να ρυθμίζει την ειρηνική συνύπαρξη μας, στην δικαιοσύνη για να κρίνει δίκαια και στην παιδεία και την υγεία παράλληλα με τον ιδιωτικό τομέα για να εγγυάται μια βασική εκπαίδευση και περίθαλψη για τους αδύναμους. Γι αυτό άλλωστε πιστεύω στον κοινωνικό φιλελευθερισμό που είναι και η δικαιότερη πολιτική ιδεολογία που υπάρχει, η πιο ανθρωπιστική και η πιο κοντά στην ανθρώπινη φύση.

Το θέλω το κράτος σοβαρό.

Το δικό μας δεν είναι. Εκτός του ότι δηλαδή είναι "πολύ" και άχρηστο είναι και γελοίο.

Το καλοκαίρι του 2016 το πέρασα στην Καλιφόρνια. Ήμουν καλεσμένος από ένα πανεπιστήμιο για να διδάξω στο τμήμα θεάτρου και να σκηνοθετήσω μια παράσταση. Μόλις προσγειώθηκα και βγήκα από το αεροδρόμιο μύριζε καμμένο. Οι άνθρωποι που ήρθαν να με πάρουν μου είπαν ότι καίγεται η Καλιφόρνια σε πολλά σημεία και η κατάσταση είναι δραματική. Στο διάστημα που έμεινα εκεί έκανα μερικές πολύ δυνατές φιλίες που κρατάνε μέχρι σήμερα. Τους περισσότερους φίλους τους παρακολουθώ από δω μέσα και με κάποιους απ αυτούς έχουμε βρεθεί ξανά από τότε. Η καταστροφή που έχουν υποστεί κάποιες περιοχές από τις φωτιές και τις πλημμύρες μετά είναι τεράστια. Έχω δει εικόνες απερίγραπτες.

Ούτε ένας δεν έχει στραφεί εναντίον του κράτους εδώ και δύο χρόνια που συνεχίζεται κατά τόπους το κακό. ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ. Εμπιστεύονται το κράτος τους, την πολιτεία τους δηλαδή αλλά δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια να τα περιμένουν όλα από κει. Όλοι μου οι φίλοι είναι εθελοντές. Συντονίζουν, οργανώνουν, βοηθούν τους πάντες και τα πάντα. Τους παρακολουθώ εδώ και δυο χρόνια. Ποτέ κανείς δεν έγραψε ούτε μισή κακή κουβέντα εναντίον του κράτους.

Εδώ έχουμε το ακριβώς αντίθετο. Μόλις γίνει μια καταστροφή αρχίζει η γκρίνια. Οι γελοίοι εκπρόσωποι μας, υπουργοί κλπ μας κάνουν να ντρεπόμαστε για τις δηλώσεις τους. Οι γελοίοι εμείς που τους ψηφίσαμε κλαιγόμαστε όλη την ώρα και παραπονιόμαστε για τα πάντα. Οι εθελοντές μας χάνονται μέσα στον χαμό σαν σταγόνα στον ωκεανό.

Προχθές η Περιφέρεια, ο Δήμος και η αστυνομία απαγόρεψαν στο Μάτι και στην Ραφήνα κάθε δράση των εθελοντών επειδή ανέλαβαν εκείνοι δράση. Πρώτη φορά βλέπω κοινωνία να έχει εθελοντές διατεθειμένους να βοηθήσουν και να τους αρνείται το επίσημο κράτος την βοήθεια.

Εύχομαι να γίνει το κράτος μας μικρό και σοβαρό και στην επόμενη καταστροφή να είμαστε περήφανοι γι αυτό.

Ελληνικό Χρέος

Διαβαζω:

"8 Αυγούστου 1953
Υπογράφεται στο Λονδίνο, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, η συμφωνία για τη διαγραφή του γερμανικού χρέους, που έθεσε τα θεμέλια για το μετέπειτα «οικονομικό θαύμα» της Γερμανίας."

Οτι και καλα αν συμβει το ιδιο και με το δικο μας χρεος θα κανουμε μετα το "οικονομικο θαυμα" της Ελλαδας.

Λες και δεν ξερουμε τοσο εμεις οσο και ο υπολοιπος πλανητης οτι αν διαγραφει το ελληνικο χρεος μεσα σε εναν μονο χρονο (και πολυ λεω) θα το ξαναδημιουργησουμε ιδιο και ισως και μεγαλυτερο.

Και να σας πω και κατι με απολυτη σιγουρια;

Ολοι οι ξενοι ειναι ετοιμοι να διαγραψουν το χρεος μας μολις δουν να εκλεγουμε μια σοβαρη κυβερνηση που ειναι διατεθιμενη να κανει τις σωστες κινησεις εκσυγχρονισμου της χωρας.

Ποιες ειναι αυτες οι σωστες κινησεις;

Να οι πρωτες 6 βασικες.

1. Διαχωρισμος κρατους-εκκλησιας.
2. Νεος οικιστικος νομος (απο δω και περα χτιζουμε ομορφα και γκρεμιζουμε η διορθωνουμε ολη την ασχημια των τελευταιων 60 χρονων)
3. Εθνικο κτηματολογιο.
4. Νεος αναπτυξιακος νομος ωστε να γινουν επενδυσεις και να κινηθει η οικονομια για να παταχθει η ανεργια.
5. Δημοσιο (αυτη η μαστιγα) Απολυσεις των επιορκων, παγωμα προσληψεων, ελευθερες μεταταξεις, εξορθολογισμος δαπανων, αξιολογηση παντου κλπ (ολοι ξερουμε τι χρειαζεται το δημοσιο για να γιανει)
6. Παταξη της διαφθορας και της εισφοροφοροδιαφυγης.

Μολις εκλεξουμε αυτην την κυβερνηση και γινουν οι πρωτες σωστες κινησεις στην σωστη κατευθυνση το χρεος θα διαγραφει αμεσως.

Οσο εξακολουθουμε να ειμαστε ως λαος καραγκιοζηδες και να εκλεγουμε καραγκιοζηδες κανεις δεν προκειται να δειξει κατανοηση και πολυ σωστα θα κανει γιατι αυτο μας αξιζει.

Προς Κύριον Πρωθυπουργόν
Ενταύθα

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,

Τώρα που σας έπιασε κωλοπιλάλα για τα αυθαίρετα επιστρέψτε μου κάποιες επισημάνσεις διότι ως γνωρίζετε έχω ευαισθησία στο θέμα.

1. Όποιος χτίζει αυθαίρετο και αποφασίζεται η κατεδάφισή του θα πρέπει να πληρώνει εκτός από το πρόστιμο και όλα τα έξοδα της κατεδάφισης μέχρις αποκαταστάσεως του φυσικού τοπίου ως είχε πριν από την παράβαση.

2. Δώστε ένα τέλος επιτέλους στις μεσοτοιχίες που χάσκουν για χρόνια επειδή μπορεί να χτιστεί κάποτε το διπλανό οικόπεδο. Απαγορέψτε τις μεσοτοιχίες. Ή θα χτίζεται ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο ή αν χτίζεται ένα μεμονωμένο οικόπεδο να χτίζεται με προσόψεις προς κάθε κατεύθνση. Οι μεσοτοιχίες καθιστούν τις ελληνικές πόλεις τις ασχημότερες της Ευρώπης.

3. Ολοκληρώστε επιτέλους το κτηματολόγιο.

4. Δώστε προτεραιότητα στις εισόδους και εξόδους των πόλεων. Όλες οι ελληνικές πόλεις μηδεμιάς εξαιρουμένης είναι σαν βομβαρδισμένο τοπίο όταν μπαίνεις ή όταν βγαίνεις. Πήγα μια φίλη μου από την Αμερική τις προάλλες να δει το Ναύπλιο, της το παίνευα σε όλη την διαδρομή και όταν μπήκαμε στην πόλη με κοίταζε νομίζοντας ότι της έκανα πλάκα από το μαύρο χάλι που αντικρύζαμε γύρω μας.

5. Δε θέλω να σας προσβάλλω αλλά επειδή ξέρω τι προχειράντζες είστε σας προτείνω να αντιγράψτε την νομοθεσία της Τουρκίας. Η Τουρκία ήταν χειρότερη από την Ελλάδα σ αυτόν τον τομέα και μέσα σε 10 χρόνια έχει γίνει αγνώριστη. Εφαρμόστε την νομοθεσία τους κατά γράμμα.

6. Οι πολεοδομίες είναι το άντρο της διαφθοράς. Ξηλώστε τους επίορκους και αντικαταστήστε τους με νέο αίμα με φαντασία και όρεξη για δουλειά.

7. Φτιάξτε έναν νόμο για τις στέγες και τις ταράτσες. Ανεβαίνουν οι ξένοι στον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη και τρομάζουν με το τέρας που βλέπουν γύρω τους. Μη βλέπετε εμάς που το χουμε συνηθίσει. ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΕΊΝΑΙ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΕΣ.

8. Η κάθετη ανάπτυξη είναι δείγμα ευμάρειας και ευημερίας. Αφήστε να χτιστούν μερικοί ουρανοξύστες. Δε πειράζει που είστε αριστεροί (έκλαψα) κι ο Στάλιν είχε χτίσει τις εφτά αδελφές!

9. Όλη η χώρα είναι τουριστικός προορισμός. Δε μπορεί να μένουν στα μπετά χρόνια ολόκληρα οικοδομές επειδή ο άλλος δεν έχει λεφτά να τις τελειώσει. Ας μην τις άρχιζε. Όποιος ξεκινάει να χτίζει θα πρέπει να τελειώνει μέσα σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα αλλιώς τα πρόστιμα πρέπει να είναι πολύ αυστηρά.

10. Και τέλος φτιάξτε ένα υπερ-υπουργείο, ένα πρώτο τη ταξη υπουργείο, που να συγκεντρώνει όλες αυτές τις αρμοδιότητες και να ονομάζεται "Υπουργείο Ομορφιάς" διότι μόνον η ομορφιά μπορεί να μας σώσει.

Διατελώ μεθ' υπολήψεως.

Δικός σας,

Ε.Τ.

Διάλογος Τσίπρα - Μέρκελ 

(δεν ήμουν μπροστά αλλά βάζω στοίχημα με όποιον θέλει ότι έγινε)

Μέρκελ: Και γιατί δεν διαχωρίζεις το κράτος από την εκκλησία; ήταν προεκλογική σου δέσμευση. Φορολογώντας την εκκλησιαστική περιουσία και αφήνοντας την εκκλησία να πληρώνει εκείνη τους υπαλλήλους της, ιερείς κλπ θα βγουν τα χρήματα χωρίς να επιβαρύνεις τον λαό με επί πλέον φόρους.

Τσίπρας: Χάζεψες; ποιος τολμάει να τα βάλει με την εκκλησία; θα κατεβάσουν όλο τον λαό με τα λάβαρα στους δρόμους και θα χυθεί αίμα.

Μέρκελ: Μα αυτό που λέω είναι προς το συμφέρον του λαού.

Τσίπρας: Ο ελληνικός λαός δεν ξέρει το συμφέρον του.

Μέρκελ: ΟΚ τότε κόψε τα προνόμια των συνδικαλιστών, απόλυσε όλους τους επίορκους του δημοσίου, κόψε τα επιδόματα, τους παχουλούς μισθούς και συντάξεις.

Τσίπρας: Και ποιος τολμάει να τα βάλει με τους συνδικαλιστές του δημοσίου; Θα κατεβάσουν τον  λαό στον δρόμο, θα κάψουν όλη τη χώρα και θα γίνει εμφύλιος.

Μέρκελ: Ε τότε δεν υπάρχει άλλη λύση παρά να βάλεις κι άλλους φόρους στον λαό. Και δεν φοβάσαι μην ξεσηκωθεί ο λαός και κατέβει στους δρόμους;

Τσίπρας: Ο λαός δεν ξεσηκώνεται ποτέ αν δεν υπάρχει κάποιος για να τον ξεσηκώσει. Γι αυτό φροντίζω να τα χω καλά με όσους έχουν την δύναμη και την επιρροή στον λαό ώστε να μπορούν να τον ξεσηκώνουν κι έτσι έχω το κεφάλι μου ήσυχο.

Μέρκελ: Είσαι μεγάλος ηγέτης.

Τσίπρας: Το κατάλαβες επιτέλους.

Μέρκελ: Σ αγαπώ.

Τσίπρας: Εεεε, χμ, τι λέγαμε; τα παιδιά; η οικογένεια; στο σπίτι όλοι καλά;

Ποιος βάζει στοίχημα ότι ο διάλογος έγινε έτσι ακριβώς;

Το Ιαπωνικό Θαύμα

Η Ιαπωνία όταν επιτέθηκε στις Η.Π.Α. με τον βομβαρδισμό του Περλ Χάρμπορ έκανε τον πρόεδρο Ρούσβελτ την άλλη κιόλας μέρα να δηλώσει "θα τους αναγκάσουμε να παραδοθούν χωρίς όρους". Ας μην ξεχνάμε ότι οι Η.Π.Α. δεν έχουν δεχθεί ποτέ άλλη επίθεση στο έδαφός τους παρά μόνο αυτήν και εκείνην της 11ης Σεπτεμβρίου.

Οι αμερικάνοι πράγματι τους αποδεκάτισαν. Οι Ιάπωνες έχαναν σε όλες τις μάχες και οι στρατηγοί τους αποφάσισαν να παραδοθούν με όρους αλλά οι αμερικάνοι δε δέχτηκαν να ακούσουν κανέναν όρο. Έτσι έφτασαν να ρίξουν την βόμβα στην Χιροσίμα. Οι Ιάπωνες στρατηγοί έθεσαν μόνο έναν όρο "να συνεχίσει να λατρεύεται ο αυτοκράτορας τους ως Θεός". Οι Αμερικάνοι και πάλι αρνήθηκαν και έριξαν τη βόμβα στο Ναγκασάκι. Τότε αναγκάστηκε να επέμβει ο ίδιος ο Ιάπωνας αυτοκράτορας και να δηλώσει παράδοση άνευ όρων.

Η Ιαπωνία για πέντε ολόκληρα χρόνια κυβερνήθηκε από τους αμερικάνους. Ο πρώτος νόμος που ψήφισαν και έθεσαν σε εφαρμογή οι αμερικάνοι προκειμένου να τους ταπεινώσουν ολοκληρωτικά ήταν η κατάργηση της λατρείας του Αυτοκράτορα. Στη συνέχεια οι δυνάμεις κατοχής των αμερικάνων βοήθησαν την χώρα που μόλις είχαν καταστρέψει να ορθοποδήσει και πράγματι μέσα σε μόλις δέκα χρόνια η Ιαπωνία κατάφερε να γίνει μια μεγάλη οικονομική, και όχι μόνο, δύναμη αλλά και ο πιστότερος σύμμαχος των αμερικάνων.

Έτσι κάνουν οι σοβαροί λαοί.

Κοιτάζουν μπροστά κι όχι πίσω.

Έτσι κάνουν οι σοβαροί κυβερνήτες που αγαπούν τον λαό και την χώρα τους και θέλουν την πρόοδο και την ευημερία του λαού τους.Κοιτάζουν μπροστά και όχι πίσω.

Εμείς εδώ ζητάμε αναγνώριση της γενοκτονίας των ποντίων και αναγνώριση ότι η Μακεδονία είναι ελληνική. Κοιτάμε μονίμως πίσω γι αυτό θεωρούμαστε από τους πιο δυστυχισμένους λαούς του κόσμου.

Όλος ο πλανήτης αναγνωρίζει την γειτονική χώρα ως Μακεδονία όχι επειδή μας μισεί αλλά επειδή μας θεωρεί ηλίθιους και φασίστες που δεν αφήνουμε ελεύθερο έναν λαό να ονομαστεί όπως θέλει και που ασχολούμαστε με βλακείες διότι ναι, βλακεία είναι αυτά όλα... δεν είναι πατριωτισμός είναι ηλιθιότητα.

Η Ιαπωνία έδωσε το παράδειγμα.. ας την μιμηθούμε... αυτοί είναι αληθινοί πατριώτες και αγαπούν αληθινά την χώρα τους... ας τους μοιάσουμε.

Ραγιάδες ή Ελληνες;

Παρατηρώ το φαινόμενο που ακούει στ’ όνομα ‘νεοέλληνας’ (γιατί για φαινόμενο πρόκειται) τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αν εξαιρέσουμε τη γλώσσα, και τηρουμένων πάντα των αναλογιών, οι νεοέλληνες έχουν τόση σχέση με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό όσο και οι σύγχρονοι κάτοικοι της Αιγύπτου με τον πολιτισμό των Φαραώ. Τόσο στην μία χώρα όσο και στην άλλη, ο επισκέπτης θαυμάζει τα αρχαία και λυπάται λίγο, αναλογιζόμενος τι ήταν ο τόπος και που κατάντησε!

 

Δεν ξέρω τι συμβαίνει με τους σύγχρονους κατοίκους της Αιγύπτου αλλά για τους Έλληνες ξέρω ότι μεγαλώνουν με ψέματα εκ των οποίων ένα είναι το μεγαλύτερο και αφορά στην ιστορία τους και την καταγωγή τους. Ας πάμε λίγο πίσω. Οι Έλληνες ούτε λίγο ούτε πολύ μαθαίνουν στην ιστορία ότι υπήρχε κάποτε η Αρχαία Ελλάδα η οποία καταλύθηκε από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ.

Η φράση «Νικήσαμε τους Έλληνες με τα όπλα αλλά μας νίκησαν με το πνεύμα» που αποδίδεται στον Κικέρωνα, τους δίνει το δικαίωμα να θεωρούν την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέρος της ιστορίας τους. Όταν αυτή χωρίστηκε στα δύο, στον δυτικό και ανατολικό τομέα, ελληνοποίησαν (λες και ήταν καφές) τον ανατολικό θεωρώντας τον (εσφαλμένα) μια αμιγώς ελληνική αυτοκρατορία. Ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν ότι η ονομασία ‘Βυζάντιο’ δόθηκε μόλις τον 19ο αιώνα από λόγιους της εποχής. Από την πτώση τού Βυζαντίου στα 1453 και την κατάκτησή του από τους Οθωμανούς Τούρκους γίνεται ένα ιστορικό άλμα στο 1821 και την ελληνική επανάσταση.

Στο ερώτημα, πότε απελευθερώθηκαν οι Έλληνες από τους Ρωμαίους ώστε να σκλαβωθούν μετά στους Τούρκους, δεν απαντάει κανείς. Μήπως δεν θα έπρεπε να μιλάμε για 400 χρόνια σκλαβιάς αλλά για περίπου 2000 χρόνια σκλαβιάς; Κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να μιλάμε καθόλου για χρόνια σκλαβιάς. Στο σημείο αυτό εντοπίζω τον σημαντικότερο λόγο που προκαλεί όλα τα προβλήματα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Οι νεοέλληνες, σαν απόγονοι σκλάβων, αντιμετωπίζουν κάθε έννοια κράτους, δομών, θεσμών κ.ο.κ. εχθρικά.

Τα 400 χρόνια σκλαβιάς τούς προκαλούν αισθήματα κατωτερότητας με αποτέλεσμα να έχουν σαν λαός χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό. Γι’ αυτούς το κράτος είναι εχθρός. Ακόμα και σήμερα, το 2012, τους φόρους τους ονομάζουνε χαράτσια. Θεωρούν πολύ φυσικό να κλέβουν την εφορία όπως έκλεβαν οι πρόγονοί τους τον Αγά. Ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδες γράφουν στα πρωτοσέλιδα οδηγίες για να γλιτώσει ο λαός από την ‘τσιμπίδα της εφορίας’.

Ελάχιστοι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι εφορία σημαίνει δρόμοι, νοσοκομεία, σχολεία, αεροδρόμια κοκ. Όπως θεωρούν φυσικό να κλέβουν την εφορία έτσι θεωρούν φυσικό το γεγονός ότι οι πολιτικοί κλέβουν το δημόσιο χρήμα. Αυτό είναι το άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο που ισχύει στη χώρα εδώ και δύο αιώνες. Την Ευρωπαϊκή Ένωση την αντιμετωπίζουν σαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Εξ ου και η ληστρική επιδρομή στα πακέτα στήριξης των ‘κουτόφραγκων’. Όλα αυτά μπορούν να λυθούν αν συμφιλιωθεί αυτός ο λαός με την ιστορία του. Αν δεχθεί ότι στον τόπο που ζει, ζούσαν κάποτε οι πρόγονοί του που ήταν Έλληνες, Ρωμαίοι, Γότθοι, Βησιγότθοι, Σλάβοι, Ενετοί, Αλβανοί, Άραβες, Φράγκοι, Τούρκοι κ.ο.κ.

Η μεγαλύτερη συμφιλίωση θα έρθει αν δεχθούν οι Έλληνες την Οθωμανική Αυτοκρατορία σαν κομμάτι της ιστορίας τους. (όπως δέχονται την Ρωμαϊκή) Η λέξη τουρκοκρατία πρέπει να εξαφανιστεί από τα λεξικά. Οι πρόγονοί τους, οι ονομαζόμενοι Ρωμιοί, δεν ήταν σκλάβοι, ήταν υπήκοοι μιας αυτοκρατορίας. Τότε υπήρχαν οι αυτοκρατορίες, μετά, στον 19ο αιώνα δημιουργήθηκαν μέσα από επαναστάσεις τα εθνικά κράτη. Τόσο απλά. Αυτό θα τονώσει το ηθικό τους και σε λίγα χρόνια από τώρα που θα γιορτάζουν τα 200 χρόνια από την επανάσταση, θα έχουν άλλη ψυχολογία, άλλη νοοτροπία, άλλη συμπεριφορά ώστε να καταφέρουν να τα γιορτάσουν επιτέλους σαν Έλληνες κι όχι σαν Ραγιάδες.

Ελληνες ή ανθέλληνες;

Το λεγόμενο «Μακεδονικό» είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί από μικρό παιδί. Θεσσαλονικιός γαρ, θυμάμαι στο σχολείο στα τέλη της δεκαετίας του ’60, αρχές του ’70 τραγουδούσαμε «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα» όταν λίγο παρακάτω στο «Είσαι και θα σαι ελληνική Ελλήνων το καμάρι» μου έμπαιναν οι διαόλοι. Γιατί να μην είναι ελληνική; Γιατί πρέπει να το τονίζουμε αυτό; Ποιος αμφιβάλλει; Μήπως εμείς; Αργότερα άρχισαν να με απασχολούν άλλα πράγματα και ξεχάστηκε το θέμα. Ώσπου ξαφνικά, στα τέλη του ’80 αρχές του ’90 να το πάλι.

Ήταν τότε που έπεσε ο κομμουνισμός και η Ελλάδα ήταν η πλησιέστερη χώρα «δυτικού τύπου» στις πρώην κομμουνιστικές – ημικομμουνιστικές χώρες των Βαλκανίων. Η Τουρκία ήταν τότε μια ασήμαντη επαρχία του κόσμου. Οι Έλληνες εκείνην την εποχή, με το επιχειρηματικό δαιμόνιο που τους διακρίνει, είχαν αρχίσει να δραστηριοποιούνται στην περιοχή με θεαματικά γι’ αυτούς αποτελέσματα αλλά ανησυχητικά για άλλους. Θα γινόταν ξαφνικά η Ελλάδα μια μικρή περιφερειακή δύναμη; Πώς θα μπορούσαν να το επιτρέψουν αυτό; Άρχισαν λοιπόν να κυκλοφορούν κάποιοι χάρτες κάποιων ανεγκέφαλων της γειτονικής χώρας και τότε…. ποιος είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε. Διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, λάβαρα. Πάνω που πήγε να κλείσει η συμφωνία για την ονομασία «Σλαβομακεδονία» τινάχτηκαν όλα στον αέρα.

Από τότε συρρικνώθηκε η Ελλάδα, κλείστηκε στο καβούκι της, με τις συνέπειες που γνωρίζουμε όλοι σήμερα. Όσο για την Τουρκία, αλωνίζει ανενόχλητη επιχειρηματικά στα Βαλκάνια και έχει γίνει η 15η οικονομική δύναμη στον κόσμο. Μήπως τελικά πέταξαν κάποιοι την μπανανόφλουδα του εθνικισμού και οι Έλληνες τσίμπησαν; Αναρωτιέμαι μερικές φορές, τι θα μας πείραζε αν αναγνωρίζαμε αυτήν την χώρα ως «Σλαβομακεδονία» ή ακόμα ως «Μακεδονία» όπως την αναγνωρίζει και όλος ο υπόλοιπος πλανήτης; Τι θα παθαίναμε; Το Βέλγιο πώς έχει μια ολόκληρη επαρχία που λέγεται Λουξεμβούργο ακριβώς δίπλα στην χώρα με το ίδιο όνομα; Το 90% των σημερινών κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας είναι πρόσφυγες μικρασιάτες ή πόντιοι που βρέθηκαν εκεί περίπου πριν από 100 χρόνια. Αυτοί πώς γίνεται να έχουν το δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται μακεδόνες και δεν το έχουν οι άλλοι που ζουν εκεί για πάνω από 1000 χρόνια;

Μήπως ακόμα και εθνικιστικά να το σκεφτεί κανείς, αυτή η χώρα θα ήταν τώρα ένα ελληνικό προτεκτοράτο και όλη η οικονομία της θα ήταν σε ελληνικά χέρια; Μήπως τελικά την έχουμε πατήσει έτσι όπως φέραμε την κατάσταση σε αδιέξοδο, γελάει όλος ο πλανήτης με τα χάλια μας, ζητιανεύουμε ψίχουλα δεξιά κι αριστερά, ψάχνουμε στα σκουπίδια για να φάμε αλλά είμαστε…. εθνικά υπερήφανοι; Μήπως όλοι αυτοί οι επικεφαλής που οδήγησαν έναν ολόκληρο λαό σε πλάνη δεν το έκαναν από φανατισμό αλλά ήταν πληρωμένοι; Μήπως κάποιοι υπερπατριώτες νεοέλληνες, αν αναλογιστούν πόσο κορόιδα έχουν πιαστεί θα πήδαγαν από την Ακρόπολη; Λέω… μήπως;