Πάσχα του 2009 στην Ιερουσαλήμ

Το πρωί του Σαββάτου ξυπνήσαμε αργά με την Βίκυ αφού είχαμε αποφασίσει ότι δεν μας ενδιαφερει ο πανικός που θα γινεται στην εκκλησια της Αναστασεως λογω του φωτος και προτιμουμε να παμε καμια βολτα. Μας ειχαν πει απο την προηγούμενη μέρα ότι γινεται τετοιος χαμός την ωρα του φωτος που ο μονος τροπος για να βρεθουμε στην εκκλησια μεσα ειναι να κρυφτουμε καπου και να μεινουμε εκει κρυμμενοι ολη νυχτα ή να βαλουμε μεσον καποιον παπά ή καλόγερο. Τίποτε απ τα δυο δεν μας ενδιεφερε.

Κατεβήκαμε λοιπον προς την via dolorosa και διαπιστωσαμε οτι ολοι οι δρομοι που οδηγουν στην εκκλησια ηταν κλειστοι. Στα στενα δρομακια ειχαν τοποθετησει οι αστυνομικοι καγκελα και κοσμος συνωστιζονταν εκει μπροστα ματαια αφου δεν αφηναν κανεναν να περασει.

Σταθηκαμε να χαζεψουμε λιγο, εμενα κατι με τραβαγε προς τα κει, η Βικυ βαρεθηκε κι εφυγε να κανει καμια βολτα και συμφωνησαμε να βρεθουμε μετα.

Πλησιασα το πληθος και χωρις να το καταλαβω βρεθηκα μπροστα στο καγκελο. Ο αστυνομικος το τραβηξε απο την ακρη και περασα. Προχωρησα ηρεμα και σταθερα στον αδειο δρομο μεχρι το επομενο οδοφραγμα. Εκει εγινε ακριβως το ιδιο. Έτσι και στο επομενο. Το τελευταιο λιγο πριν τον ναό ανοιξε για ολον το κοσμο που ειχε στριμωχτει εκει κι ενα πληθος αρχισε να τρεχει γυρω μου αλαλαζοντας. Εγω περπατουσα ψυχραιμος. Στο προαυλιο του ναου δυο σειρες αστυνομικων, πλατη μεταξυ τους, οδηγουσαν τον κοσμο γυρω γυρω αφηνοντας εναν διαδρομο αναμεσα τους που κατεληγε στην εισοδο της εκκλησιας. Εγω προχωρησα ευθεια και ξαφνικα βρεθηκα να διασχιζω την μικρη πλατεια κατευθυνομενος προς τον ναο κι εκει καπου αρχισαν να τρεμουν τα ποδια μου. Δεν εχασα ομως το σταθερο μου βημα και μη σας τα πολυλογω μπηκα στον ναο και βρεθηκα ακριβως μπροστα στον ταφο. Εμεινα εκει εκστασιασμενος για κανα μισωρο ωσπου ενας ιερεας μου προτεινε για καλυτερη θεση να παω στην μεση της διαδρομης απο τον πανάγιο τάφο μέχρι την ωραία πύλη.

Στο τελος επαθα κριση πανικου με ολην αυτη τη φωτια γυρω μου και ειδικα οταν ειδα οτι ολοι οι αστυνομικοι ειχαν κρεμασμενο εναν πυροσβεστηρα πανω τους. Βουτηξα εναν αστυνομικο απ το χερι και του ειπα "Take me out of here right now" Ποιος ξερει τι υφος ειχα που φωναξε κατι στα εβραικα και μαζευτηκαν 5-6 αστυνομικοι ανοιξαν δρομο και βρεθηκα εξω απο την εκκλησια σε dt.

Την άλλη μέρα, ανήμερα του Πάσχα έξω από την Ιεριχώ, στο μοναστήρι των Πειρασμών, μ άκουσε ένας μοναχός να αμφισβητώ τα περί θαύματος:

- Γιατί το κανεις αυτο; μου είπε, ξερεις οτι κινδυνεύουμε να χάσουμε το πατριαρχείο; Οι Αρμένιοι καραδοκούν, οι Ρώσοι αριθμητικά και μονο υπερέχουν συντριπτικά, οι καθολικοί παραμονεύουν.... Τι σε νοιαζει εσενα αν ειναι αληθεια η οχι το θαυμα με το αγιο φως; Εσυ τι ζόρι τραβάς; Αν εκλείψουν ολοι αυτοι οι αφελείς που πιστεύουν στα θαύματα πως θ αντέξουμε; Θ αφανιστούμε... Με νύχια και με δοντια το κρατάμε το πατριαρχείο και συ παίζεις με την ύπαρξη μας; Δε σ αρεσει που βλεπεις ελληνικές σημαίες οπου πας στην Παλαιστίνη; Δε σ αρεσει που τα περισσότερα μοναστήρια και οι ναοί ειναι ορθόδοξα κι εχουν ελληνικές επιγραφές; Θες να συρρικνωθεί κι αλλο ο ελληνισμος; Εισαι εχθρός της Ελλάδας;

-Μα εγω για την αληθεια το κανω, τόλμησα να ψελλίσω... Γιατι να πιστεύουμε σε ψεμματα; Γιατι να ζουμε με ψεμματα;

-Ποιος νοιάζεται για την αληθεια σου; Με αποστόμωσε... Εσυ ειπες οτι εισαι στο θεατρο κι εχεις προβλημα με τα ψεμματα; Απο ποτε οι θεατρίνοι μισούν το ψεμμα κι αγαπουν την αληθεια; Ψεμματα ειναι ολα... Ο τι βλεπεις γυρω σου ψεμμα ειναι, κι εσυ ψεμμα εισαι και γω ψεμμα ειμαι... Θες να εξαφανιστεί το δικο μας ψεμμα και να κυριαρχήσει το αρμενικό; Το καθολικό; Το ρωσικό; Τοσο πολυ μισεις την πατρίδα σου;

Εμεινα να τον κοιταω αποσβολωμένος μεχρι που χτύπησαν οι καμπάνες της μονής και ταρακουνήθηκα, μουρμούρισα ενα ευλογειτε μεσα απ τα δοντια μου και πηγα στο τελεφερίκ που με κατέβασε αρον αρον στην Ιεριχώ.