Η θεωρία των δύο άκρων

Σ ένα φιλικό σπίτι τις προάλλες μια φίλη δήλωσε πως θα ψηφίσει ΚΚΕ στις επομενες εκλογες. Απογοητευμένη απο τον ΣΥΡΙΖΑ κι επειδή δεν πάει το χέρι της να το ρίξει ΝΔ θα το ρίξει στο ΚΚΕ.

Άναψε μεγάλη κουβέντα με τους μισούς και παραπάνω της παρέας πρώην αριστερούς αποφασισμένους όμως να ψηφίσουν ΝΔ για πρώτη φορα στη ζωή τους μόνο και μόνο για να φύγουν τα "τέρατα", να προσπαθούν να την πείσουν να κανει το ίδιο.

Σκεφτόμουν πως αν έλεγε ότι απογοητευμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει ΧΑ θα πάγωνε η ομήγυρις και δε θα ξέραμε πως να το χειριστούμε. Ενώ τώρα το ΚΚΕ ακούγεται ως εναλλακτική που ακόμα κι αν δεν είναι της προτίμησής μας δε σοκάρει ούτε προκαλεί αμηχανίες.

Ένας φίλος μου είπε προχθές ότι σοκαρίστηκε που είδε να διαδηλώνουν με σβάστικες. Άσε του λεώ, και πριν μια βδομάδα διαδήλωναν με σφυροδρέπανα. Με κοίταξε πολύ παράξενα.

Έχει αποδείξει η ιστορία ότι είναι και τα δύο, φασισμός και ολοκληρωτισμός, εξ ίσου ανελεύθερα καθεστώτα και οι λαοί έχουν υποφέρει εξ ίσου από δικτάτορες όπως ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Μάο, ο Χότζα, ο Φράνκο, ο Κάστρο, ο Πινοσέτ κλπ Γιατί στην Ελλάδα είναι ακόμα ταμπού ο κομμουνισμός και τον αντιμετωπίζουμε ως "ναι μεν αλλά;".

Λατρεύω τόσο πολυ την δημοκρατία με όλα τα στραβά της που μου είναι αδύνατον να δεχθώ παράταξη έξω από το αποκαλούμενο δημοκρατικό τόξο, έξω από το πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας.

Ελπίζω να ωριμάσουμε πολιτικά και να καταδικάσουμε απερίφραστα τον φαιοκόκκινο φασισμό χωρίς προκαταλήψεις ώστε να μπορέσουμε να ατενίσουμε το μέλλον χωρίς τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.