Ραγιάδες ή Ελληνες;

Παρατηρώ το φαινόμενο που ακούει στ’ όνομα ‘νεοέλληνας’ (γιατί για φαινόμενο πρόκειται) τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αν εξαιρέσουμε τη γλώσσα, και τηρουμένων πάντα των αναλογιών, οι νεοέλληνες έχουν τόση σχέση με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό όσο και οι σύγχρονοι κάτοικοι της Αιγύπτου με τον πολιτισμό των Φαραώ. Τόσο στην μία χώρα όσο και στην άλλη, ο επισκέπτης θαυμάζει τα αρχαία και λυπάται λίγο, αναλογιζόμενος τι ήταν ο τόπος και που κατάντησε!

 

Δεν ξέρω τι συμβαίνει με τους σύγχρονους κατοίκους της Αιγύπτου αλλά για τους Έλληνες ξέρω ότι μεγαλώνουν με ψέματα εκ των οποίων ένα είναι το μεγαλύτερο και αφορά στην ιστορία τους και την καταγωγή τους. Ας πάμε λίγο πίσω. Οι Έλληνες ούτε λίγο ούτε πολύ μαθαίνουν στην ιστορία ότι υπήρχε κάποτε η Αρχαία Ελλάδα η οποία καταλύθηκε από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ.

Η φράση «Νικήσαμε τους Έλληνες με τα όπλα αλλά μας νίκησαν με το πνεύμα» που αποδίδεται στον Κικέρωνα, τους δίνει το δικαίωμα να θεωρούν την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέρος της ιστορίας τους. Όταν αυτή χωρίστηκε στα δύο, στον δυτικό και ανατολικό τομέα, ελληνοποίησαν (λες και ήταν καφές) τον ανατολικό θεωρώντας τον (εσφαλμένα) μια αμιγώς ελληνική αυτοκρατορία. Ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν ότι η ονομασία ‘Βυζάντιο’ δόθηκε μόλις τον 19ο αιώνα από λόγιους της εποχής. Από την πτώση τού Βυζαντίου στα 1453 και την κατάκτησή του από τους Οθωμανούς Τούρκους γίνεται ένα ιστορικό άλμα στο 1821 και την ελληνική επανάσταση.

Στο ερώτημα, πότε απελευθερώθηκαν οι Έλληνες από τους Ρωμαίους ώστε να σκλαβωθούν μετά στους Τούρκους, δεν απαντάει κανείς. Μήπως δεν θα έπρεπε να μιλάμε για 400 χρόνια σκλαβιάς αλλά για περίπου 2000 χρόνια σκλαβιάς; Κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να μιλάμε καθόλου για χρόνια σκλαβιάς. Στο σημείο αυτό εντοπίζω τον σημαντικότερο λόγο που προκαλεί όλα τα προβλήματα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Οι νεοέλληνες, σαν απόγονοι σκλάβων, αντιμετωπίζουν κάθε έννοια κράτους, δομών, θεσμών κ.ο.κ. εχθρικά.

Τα 400 χρόνια σκλαβιάς τούς προκαλούν αισθήματα κατωτερότητας με αποτέλεσμα να έχουν σαν λαός χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό. Γι’ αυτούς το κράτος είναι εχθρός. Ακόμα και σήμερα, το 2012, τους φόρους τους ονομάζουνε χαράτσια. Θεωρούν πολύ φυσικό να κλέβουν την εφορία όπως έκλεβαν οι πρόγονοί τους τον Αγά. Ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδες γράφουν στα πρωτοσέλιδα οδηγίες για να γλιτώσει ο λαός από την ‘τσιμπίδα της εφορίας’.

Ελάχιστοι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι εφορία σημαίνει δρόμοι, νοσοκομεία, σχολεία, αεροδρόμια κοκ. Όπως θεωρούν φυσικό να κλέβουν την εφορία έτσι θεωρούν φυσικό το γεγονός ότι οι πολιτικοί κλέβουν το δημόσιο χρήμα. Αυτό είναι το άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο που ισχύει στη χώρα εδώ και δύο αιώνες. Την Ευρωπαϊκή Ένωση την αντιμετωπίζουν σαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Εξ ου και η ληστρική επιδρομή στα πακέτα στήριξης των ‘κουτόφραγκων’. Όλα αυτά μπορούν να λυθούν αν συμφιλιωθεί αυτός ο λαός με την ιστορία του. Αν δεχθεί ότι στον τόπο που ζει, ζούσαν κάποτε οι πρόγονοί του που ήταν Έλληνες, Ρωμαίοι, Γότθοι, Βησιγότθοι, Σλάβοι, Ενετοί, Αλβανοί, Άραβες, Φράγκοι, Τούρκοι κ.ο.κ.

Η μεγαλύτερη συμφιλίωση θα έρθει αν δεχθούν οι Έλληνες την Οθωμανική Αυτοκρατορία σαν κομμάτι της ιστορίας τους. (όπως δέχονται την Ρωμαϊκή) Η λέξη τουρκοκρατία πρέπει να εξαφανιστεί από τα λεξικά. Οι πρόγονοί τους, οι ονομαζόμενοι Ρωμιοί, δεν ήταν σκλάβοι, ήταν υπήκοοι μιας αυτοκρατορίας. Τότε υπήρχαν οι αυτοκρατορίες, μετά, στον 19ο αιώνα δημιουργήθηκαν μέσα από επαναστάσεις τα εθνικά κράτη. Τόσο απλά. Αυτό θα τονώσει το ηθικό τους και σε λίγα χρόνια από τώρα που θα γιορτάζουν τα 200 χρόνια από την επανάσταση, θα έχουν άλλη ψυχολογία, άλλη νοοτροπία, άλλη συμπεριφορά ώστε να καταφέρουν να τα γιορτάσουν επιτέλους σαν Έλληνες κι όχι σαν Ραγιάδες.