(Συνέχεια από το προηγούμενο)

Με κατηγορούν ότι εξισώνω τον φασισμό με τον κομμουνισμό επειδή λέω ότι και τα δύο είναι ανελεύθερα καθεστώτα και οι άνθρωποι που έχουν ζήσει σε αυτά έχουν υποφέρει πολύ με βασανιστήρια, εξορίες και εξοντώσεις μέχρι θανάτου.

Αυτά δεν τα αμφισβητεί κανείς.

Αλλά μου λένε ότι είναι λάθος να τα εξισώνω. Διότι ο κομμουνισμός έχει καλές προθέσεις. Αυτό είναι αλήθεια. Όχι ως προς το κοινωνικοοικονομικό μοντέλο που προτείνει το οποίο είναι τρισάθλιο και μόνο συμφορά, φτώχεια και μιζέρια μπορεί να προκαλέσει αφού εναντιώνεται τόσο πεισματικά στην ανθρώπινη φύση αλλά ως προς την πρακτική που ακολουθεί.

Οι κομμουνιστές μπορεί να βάζουν μονίμως τρικλοποδιές σε ο τι καλό πάει να γίνει προκειμένουν να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει τίποτα καλό στον καπιταλισμό αλλά τάγματα εφόδου για να δέρνουν και να βασανίζουν Πακιστανούς δεν έχουν. Αυτό είναι αλήθεια.

Αρα το πρόβλημα μ αυτούς είναι αφού πάρουν την εξουσία και μετά αφού γίνονται οι χειρότεροι δικτάτορες όπως έχει αποδείξει η ιστορία και όπως βλέπουμε και σήμερα στις ελάχιστες κομμουνιστικές χώρες που υπάρχουν και που οι λαοί υποφέρουν φριχτά (Β. Κορέα, Βενεζουέλα κλπ)

Άρα έχουν δίκιο τελικά όσοι με κατηγορούν που εξισώνω τον κομμουνισμό με τον φασισμό. Ο κομμουνισμός είναι πολύ χειρότερος. Με τον φασισμό ξέρεις με τι έχεις να κάνεις εξ αρχής. Και αποφασίζεις ότι είναι κόκκινη γραμμή και δε θες να έχεις την παραμικρή σχέση. Ο κομμουνισμός όμως που έχει αυτό το προσωπείο το τάχαμου του ανθρωπισμού, το τάχαμου της δικαιοσύνης και της ισότητας και που μόνο δυστυχία μπορεί τελικά να προσφέρει δεν είναι χειρότερος επειδή μας ξεγελάει;

Εγώ ο ίδιος έχω υπάρξει κομμουνιστής αφού ήμουν στην ΚΝΕ και έχω φίλους ακόμα και σήμερα κομμουνιστές (φασίστα νομίζω πως ούτε φατσικά δεν γνωρίζω κάποιον εκτός απ τους γνωστούς της βουλής) και τους λέω συνεχώς ότι βρίσκονται σε πλάνη και τσακωνόμαστε συνεχώς.

Όχι τελικά, δεν τους εξισώνω, με την έννοια της εξαπάτησης τους κομμουνιστές τους θεωρώ χειρότερους.