Μερικα tips που μπορει να φανουν χρησιμα σε δασκαλους υποκριτικης.

1. Δεν δειχνουμε ποτε σ ενα παιδι πως να παιξει εναν ρολο.
2. Ενας ρολος μπορει να παιχτει με χιλιους διαφορετικους τροπους. Ειναι αλλο πραμα να ανεβαζουμε μια παρασταση και να διαλεγουμε μια απο τις χιλιες εκδοχες που υπαρχουν για να παιξουμε εναν ρολο κι αλλο πραμα να προετοιμαζουμε ενα παιδι να βγει στη δουλεια και να μαθει το α και το ω της υποκριτικης που ειναι η ευελιξια και η προσαρμοστικοτητα. Όταν καταληξουμε σε εναν τροπο παιξιματος ενος ρολου εξηγουμε οτι αυτη η εκδοχη ειναι κατα τη γνωμη μας η πιο χρησιμη για τη φαση στην οποια βρισκεται το παιδι και δεν ειναι η μοναδικη εκδοχη συμφωνα με την οποια μπορει να παιχτει ενας ρολος.
3. Αποφευγουμε τους μονολογους και ενθαρρυνουμε τις σκηνες (με δυο προσωπα παντα) για να μαθουν να επικοινωνουν.
4. Ακομα και τους εντελως αρχαριους τους αφηνουμε να μας φερουν αυτοι πρωτα μια ολοκληρωμενη σκηνη (παιγμενη ως παρασταση διαρκειας πεντε λεπτων) και μετα επεμβαινουμε εμεις. Το ενστικτο τους θελει πολλη προσοχη στον χειρισμο μας.
5. Αφηνουμε τα παιδια να διαλεγουν το ρολο που επιθυμουν να παιξουν απ το παγκοσμιο δραματολογιο κλασικο ή συγχρονο.
6. Ειμαστε πιο αποδοτικοι ως δασκαλοι οταν μας παρουσιαζουν ρολους απο εργα που δεν γνωριζουμε παρα απο εργα που γνωριζουμε.
7. Δεν αφηνουμε ενα παιδι με τον ιδιο ρολο που πηρε τον Οκτωβριο μεχρι τον Ιουνιο. Στο διαστημα μιας σχολικης χρονιας ενα παιδι πρεπει να δουλεψει τουλαχιστον τριαντα ρολους κι οχι δυο. Ετσι μαθαινει, με την τριβη.
8. Εστιαζουμε την προσοχη μας στο ζωντανο παιξιμο (ο Meisner βοηθαει πολυ σ αυτο) Αν δεν μαθει να παιζει "ζωντανα" ο τι αλλο μαθει δεν εχει καμια σημασια.
9. Κατα την διαρκεια της διδασκαλιας καλο ειναι να διδασκουμε οσο γινεται λιγοτερο.
10. Τα παραπανω ειναι tips κι οχι συμβουλες. Αν τα βλεπουμε ως συμβουλες δεν ακολουθουμε καμια. Αν τα βλεπουμε ως tips ενα δυο μπορει να ειναι χρησιμα μπορει και οχι.

Καλο μαθημα!