Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018

Θεατρόφιλο κοινό... αυτή η μάστιγα!

Ειδα μια παρασταση...Δηλαδη δεν την ειδα διοτι στο μεγαλυτερο μερος κοιταγα γυρω μου τους αλλους που εβλεπαν την παρασταση και απορουσα πως αντεχαν. Κι ομως ειναι μια παρασταση που σκιζει, που γεμιζει καθε βραδυ το θεατρο, που χουν γραφτει διθυραμβοι, που δυσκολα βρισκεις εισιτηριο.
Το κοινο επληττε ακριβως οπως επληττα κι εγω. Το αφουγκραστηκα σε ολη τη διαρκεια της παραστασης. Κι ομως στο τελος χειροκροτησε θερμα.
Γιατι;
Διοτι ετσι επρεπε να κανει.
Διοτι ειναι μια παρασταση που ΠΡΕΠΕΙ να του αρεσει. Ειναι μια παρασταση για την οποια ΠΡΕΠΕΙ να πει οτι του αρεσει διοτι ετσι ΠΡΕΠΕΙ. Μπορει αν θελει καποιος, ειδικα αν ειναι ψαγμενος, να πει οτι εχει καποιες επιφυλαξεις, οχι τιποτα σοβαρο, οοοοοχι, ισως σε καποια μερη δεν ειχε ρυθμο αλλα μπορει να φταιγε κι η μερα... στο συνολο της παντως, ακομα κι αυτος ο ψαγμενος, ΠΡΕΠΕΙ να συμφωνησει οτι ειναι μια σπουδαια παρασταση.
Sapere aude ελεγε ο Καντ αλλα δυστυχως το κοινο ειναι προβατα και του αρεσουν αυτα που ΠΡΕΠΕΙ να του αρεσουν. Αρκει μια κλικα δημοσιογραφων να αποφασισει οτι τωρα σπρωχνουμε αυτον, κι αυτον, κι αυτον (για Χ λογους) και το θεατροφιλο κοινο, αυτη η μαστιγα, ωσαν τα προβατα ακολουθουν.
Κριτικος θεατρου κοιμοταν καποτε σε μια παρασταση στον ωμο μου αφου ειχα την ατυχια να καθομαι διπλα του και υστερα απο μερικες μερες εγραψε εναν υμνο.
Οπως ψηφιζουμε σαν προβατα, ετσι πηγαινουμε και στο σινεμα σαν προβατα, ετσι πηγαινουμε και στο θεατρο σαν προβατα, ετσι κανουμε και τα παντα σαν προβατα αφου δεν τολμουμε να μαθουμε (sapere aude) με τις δικες μας δυναμεις, να κρινουμε με το δικο μας μυαλο και θελουμε διαρκως εναν καθοδηγητη να μας λεει τι ΠΡΕΠΕΙ να κανουμε, να μας λεει τι ΠΡΕΠΕΙ να μας αρεσει.
Κριτικοί θέατρου... άλλη μάστιγα!
Καλλιτεχνικοί συντάκτες... η αληθινή μάστιγα!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το μνημειο του αγνωστου εργατη.... Νομιζω πως πρεπει να το φτιαξουμε καπου και να καταθετουμε στεφανια με την ιδια συγκινηση και παρρησι...