Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018

Περι έρωτος...

Στον ερωτα δυστυχως παντα ενας σερνει το καρο που πανω του καθεται ο αλλος... εχω βρεθει και στις δυο θεσεις και μπορω να πω με βεβαιοτητα, χωρις ιχνος μαζοχισμου, οτι τη ζωη αξιζει να τη ζει κανεις για να σερνει το καρο κι οχι για να καθεται πανω του.
στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Το μνημειο του αγνωστου εργατη.... Νομιζω πως πρεπει να το φτιαξουμε καπου και να καταθετουμε στεφανια με την ιδια συγκινηση και παρρησι...

  • (χωρίς τίτλο)
    Είδα το "Bohemian Rapsody" ε και όσο να πεις συγκινήθηκα λίγο... Για όσους δεν το γνωρίζουν οι Queen ήταν το αγαπημένο συ...
  • (χωρίς τίτλο)
    Το μάθημα της υποκριτικής τον περασμένο αιώνα. 1. Δεν υπηρχε μεθοδος ουτε για δειγμα. Ακουγες για εναν Στανισλαφσκι και την μεθοδο του α...
  • (χωρίς τίτλο)
    Καταραμένοι ποιητές... Έπεσα πριν λίγο πάνω σε ένα ποίημα του Φρανσουά Βιγιόν και σκέφτηκα όλους αυτούς τους σπουδαίους καλλιτέχνες, του...