Καλή τη πίστει...

Αυτός είναι ο βασικός κανόνας της αρμονικής συνύπαρξης μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας. Αν διαταραχτεί η εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων καήκαμε. (κι έχω την αίσθηση ότι έχουμε καεί τελευταία και πολύ φοβάμαι ανεπιστρεπτί).

Κάπως έτσι ονομάστηκε τράπεζα Πίστεως η τράπεζα που είχαμε πριν γίνει ALPHA BANK και μην μου πείτε τώρα για ατασθαλίες και σκάνδαλα γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Κάπως έτσι η Ελβετία είχε την φήμη ενός κράτους ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης και σας έχω πει την ιστορία που πηγαίναμε πιτσιρικάδες στην δεκαετία του '80 και τρώγαμε τον αγλέορα από τον μπουφέ ενός εστιατορίου και μετά πηγαίναμε στο ταμείο και μας ρωτούσαν τι φάγαμε και λέγαμε ότι φάγαμε μια άσπρη μακαρονάδα πληρώναμε τρία φράγκα και φεύγαμε... και καλά μάγκες που ξεγελάσαμε τους βελαναδιφάγους τους Ελβετούς.

Είναι πολύ άσχημο να κλονίζεται αυτή η εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων. Είναι πολύ άσχημο η ευγένεια και η ντομπροσύνη να εκλαμβάνονται ως αδυναμίες.

Διότι όταν χρειαστεί να δείξεις στον άλλον ότι δεν είσαι μαλάκας αλλά ευγενής... είναι ήδη πολύ αργά.