Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2018

Κάποτε στο Μαρόκο...

... περπατουσα σ ενα παρκο της Καζαμπλανκας. Την προσοχή μου τράβηξε ενα αγοράκι που καθόταν πάνω στο γρασίδι. Ξυπόλυτο, βρωμικο και με σκισμενα ρουχα κρατουσε στο χερι του ενα τριαντάφυλλο. Ηταν ενα βαθυ κοκκινο τριαντάφυλλο με βελουδένια πέταλα. Το αγόρι κράταγε το τριαντάφυλλο κοντά στη μύτη του και κάθε φορα που το μύριζε έκλεινε τα μάτια για λίγα δευτερόλεπτα και μετα τ ανοιγε… και μετα παλι τα κλεινε και τ ανοιγε….
Το χέρι μου αυτομάτως πήγε στην τσέπη που ειχα την φωτογραφική μηχανή. Αλλά σταμάτησα. Να αποτυπώσω στο φιλμ τι; Μου φανηκε ιεροσυλια και συνεχισα τον δρομο μου.
Το αγορακι που σκέφτηκα και γω δεν ξερω πως (ολοκληρος αντρας πια) θα χαμογελάει τωρα χωρίς να ξέρει το γιατί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το μνημειο του αγνωστου εργατη.... Νομιζω πως πρεπει να το φτιαξουμε καπου και να καταθετουμε στεφανια με την ιδια συγκινηση και παρρησι...