Ειλικρίνεια...

Μέχρι την δεκαετία του '80 περίπου, στην Ελβετία (μετά χάλασε κι αυτή), σε πολλά εστιατόρια έτρωγες και πήγαινες στο ταμείο κι έλεγες τι έφαγες, πλήρωνες κι έφευγες. 
Ελληναράδες φοιτητές εμείς τότε, μόλις το πήραμε χαμπάρι, αφού τρώγαμε του σκασμού λέγαμε ότι φάγαμε μια άσπρη μακαρονάδα (ούτε καν με σάλτσα) πληρώναμε και φεύγαμε περιχαρείς. Θεωρούσαμε φοβερή μαγκιά αυτό που καναμε και τους Ελβετούς λίγο πολύ ηλίθιους. Μου πήρε πολλά χρόνια να καταλάβω ότι ο ηλίθιος ήμουν εγώ.