Με φιλη μου σε εστιατοριο.

Αυτη: Δεν τρως ψωμι;
Εγω: Πως δεν τρωω.
Αυτη: Α νομισα οτι δεν τρως (σπρωχνει την ψωμιερα προς το μερος μου)
Εγω: (σπρωχνω την ψωμιερα πισω εκει που ηταν πριν) Ποτε δεν τρωω ψωμι με το φαγητο.
Αυτη: Και ποτε το τρως;
Εγω: Σκετο, με τυρι... με κανα σαλαμι...
Αυτη: Να παραγγειλουμε και τυρι τοτε.
Εγω: Μα τωρα τρωω φαγητο.
Αυτη: Χωρις ψωμι.
Εγω: Γιατι θες σωνει και καλα να φαω ψωμι;
Αυτη: Νομισα οτι εσυ θελεις, γι αυτο ειπα να παραγγειλω και λιγο τυρι, για να το φας μαζι.
Εγω: Μα ψωμι και τυρι τρωω οταν δεν τρωω κατι αλλο.
Αυτη: Α, οκ τοτε... τελειωσε το φαγητο σου να το παραγγειλουμε μετα.
Εγω: Εχω χορτασει σχεδον, δεν νομιζω πως θελω να φαω κατι αλλο μετα.
Αυτη: Και δε θα φας ψωμι;
Εγω: Μα τι σ επιασε και θες σωνει και καλα να φαω ψωμι;
Αυτη: Α δε πας καλα... εσυ ειπες οτι τρως ψωμι με τυρι οχι εγω... εγω φταιω που ημουν ετοιμη να σου παραγγειλω τυρι.

Ο υπολοιπος διαλογος στο νεο μου θεατρικο.
Ολα απ τη ζωη ειναι βγαλμενα.