Ο τσάμπας πέθανε.

Πριν από μερικά χρόνια έφαγα μια φλασιά και αποφάσισα να πληρώνω το εισιτήριο μου όταν πηγαίνω στο θέατρο. Την εποχή εκείνη ανέβηκα Θεσσαλονίκη και με την ευκαιρία πήγα με μια φίλη μου να δω την αδερφή μου που έπαιζε σε μια παράσταση στο ΚΘ.Β.Ε.

Μου είχε βγάλει ήδη πρόσκληση και όταν έφτασα στο ταμείο ζήτησα να αλλάξω την πρόσκληση με εισιτήρια. Η ταμίας με κοίταξε λες κι έβλεπε ούφο. Όταν το έμαθε η αδερφή μου θύμωσε πάρα πολύ και ρίξαμε έναν τρικούβερτο καυγά.

Την εποχή εκείνη οι ηθοποιοί του Κ.Θ.Β.Ε. έκαναν να πληρωθούν μήνες και ζούσαν με έναντι και δανεικά. Το κράτος με τα λεφτόδεντρα είχε χρεοκοπήσει αλλά το να πληρώνουμε εμείς οι τσαμπατζήδες του θεάτρου το εισιτήριο μας φαινόταν παράλογο και υπερβολικό.

Μαθαίνω ότι από τότε πολλοί φίλοι συνάδελφοι έχουν περιορίσει στο ελάχιστο τις προσκλήσεις που δίνουν και επίσης άτομα με ατέλεια δεν κάνουν χρήση του δικαιώματός τους και όταν τους το επιτρέπει η τσέπη τους πληρώνουν κανονικά.

Αλλάζουμε!