"Ουδεις ασφαλεστερος εχθρος του ευεργετηθεντος" ...

διαβαζω και διορθωνω...

"Ουδεις ασφαλεστερος εχθρος, του ευεργετηθεντος με χαμηλη αυτοεκτιμηση".

Διοτι η χαμηλη αυτοεκτιμηση ειναι που κανει την διαφορα... διοτι αν ευεργετησεις εναν ανθρωπο με υψηλη αυτοεκτιμηση που βρεθηκε σε μια δυσκολη και αδυναμη θεση (στην οποια μπορει να βρεθεις εσυ αυριο) τοτε μολις σταθει στα ποδια του οχι απλως ευγνωμοσυνη θα σου δειξει αλλα θα στο ανταποδωσει διπλα και τριδιπλα.

Οταν ομως ο αλλος εχει χαμηλη αυτοεκτιμηση ε εκει αρχιζουν τα δυσκολα... ο ιδιος πιστευει για τον εαυτο του οτι ειναι ενα μηδενικο, οτι δεν αξιζει τιποτα κι εσυ πας και τον βοηθας... προσπαθεις να τον στηριξεις... τον ευεργετεις με ο τι τροπο μπορεις... με την πρωτη ευκαιρια θα σε κανει να μετανιωσεις πολυ πικρα την ευεργεσια σου για να αποδειξει κατα βαθος οτι εισαι λαθος που τον βοηθησες... για να σε κανει να μετανιωσεις που το κανες και να ρθει στα ισα του... εσυ μετανιωνοντας αποδεικνυεις οτι εχει δικιο, οτι οντως ειναι ενα τιποτα, ενα μηδενικο που δεν αξιζει την παραμικρη βοηθεια.

Κλεινοντας να πω οτι οσοι το εχουν ως μοτο αυτο στη ζωη τους (το ισοπεδωτικο οχι το διευκρινιστικο που προτεινω εγω) βρισκουν εναν αριστο τροπο να δικαιολογουν την γουρουνια τους. Δεν ευεργετησαν ποτε κανεναν απλως καπου το ακουσαν και το υιοθετησαν για να διακιολογησουν την αναλγησια τους προς τον συνανθρωπο. Ειναι αυτοι που λενε συνηθως "ο κοσμος ειναι κακος" και τοποθετουν αυτοματως τον εαυτο τους εξω απ τον κοσμο (δεν εχω γνωρισει φαρμακεροτερα φιδια) ή μεσα σ αυτον ως κακοι, κακιστοι οι ιδιοι πρωτοι και καλυτεροι με την λογικη "αφου ο κοσμος ειναι κακος πριν μου τη κανεις εσυ θα στη κανω εγω οχι γιατι εγω ειμαι κακος αλλα γιατι εσυ θα μου την εκανες ετσι κι αλλιως οποτε απλως σε προλαβαινω (γιατι δεν ειμαι και κανενα κοροιδο), αμυνομαι και αναγκαζομαι να γινω κακος για να προφυλαχθω απο την κακια σου".

Αβυσσος!