Όταν ο αλτρουισμός συναντά το προσωπικό συμφέρον.

Στο νυχτερινο λεωφορειο απο το αεροδρομιο για το συνταγμα καθονται μπροστα μου ενα αγορι κι ενα κοριτσι μ εναν χαρτη απλωμενο στα ποδια τους και μολις μπαινουμε στην μεσογειων αρχιζουν να κοιταζουν με αγωνια μια τον χαρτη μια τη σταση καθε φορα που σταματαμε.

Τους ρωταω αν χρειαζονται βοηθεια και μου λενε οτι θελουν να κατεβουν στο συνταγμα. Τους εξηγω οτι ειναι η τελευταια σταση και πιανουμε κουβεντα. Ειναι απο την Στουτγκαρδη, πρωτη φορα στην Αθηνα, θα μεινουν στο ξενοδοχειο Ατταλος στην Αθηνας.

Τους λεω οτι σκοπευω να παρω ταξι απο το συνταγμα για να παω σπιτι μου κι οτι το ξενοδοχειο ειναι στο δρομο μου και μπορω να τους αφησω και να συνεχισω. Δεχονται με πολλη χαρα.

Ετσι κι εγινε. Την ωρα που κατεβαιναν ο νεαρος κανει μια κινηση να μου δωσει λεφτα τα οποια φυσικα αρνουμαι να παρω, χαιρετιομαστε και κατεβαινουν.

Γιατι το εκανα αυτο;

Οι αφελεις θα σκεφτουν οτι το εκανα επειδη ειμαι καλος ανθρωπος.

Οχι δεν ειμαι καλος ανθρωπος, ειμαι εγωιστης ανθρωπος και το εκανα για το προσωπικο μου συμφερον και μονο.

Ποιο ειναι αυτο το συμφερον;

Η ευημερια μου.

Τα παιδια αυτα ετυχαν μιας πολυ φιλοξενης πρωτης επαφης με το που πατησαν το ποδι τους στην χωρα. Αν ολοι κανουν το ιδιο, ο ξενοδοχος, ο εστιατορας, ο μπαρμαν, ο ταξιτζης... ολοι τελος παντων οσοι προκειται να ερθουν σε επαφη μαζι τους, αν τους φερθουν ομορφα... τα παιδια αυτα θα ξαναρθουν και θα πουν και σοτυς φιλους τους και συγγενεις τους να ερθουν κι απο κει που εχουμε με το ζορι γυρω στα 20 εκ, τουρισμο το χρονο, μεσα σε 5-10 χρονια θα φτασουμε τα 100 εκ. και θα ανεβει το βιοτικο μας επιπεδο και θα ζουμε καλυτερα... ολοι.