Ο θανατος...

Σε 80 χρονια δε θα ζει κανεις απο μας εδω τωρα... κανεις...

Τοσος φοβος για τον θανατο, τοσες θρησκειες που υπαρχουν χαρη σ αυτον... τοση φιλοσοφια, τοση ζωη τελικα μ ενα τελος προδιαγεγραμμενο, ιδιο και απαραλλαχτο για ολους, αιωνες τωρα, δισεκατομμυρια χρονια τωρα για δισεκατομμυρια ειδη ζωης.

Ε λοιπόν αυτος ο τρομερα αναποφευκτος μονοδρομος ειμαι σιγουρος οτι θα μας κρυβει μια πολυ ευχαριστη εκπληξη. Οταν συμβει θα λεμε "Μα αυτο φοβομασταν και απευχομασταν τοσα χρονια;".

Ειμαι σιγουρος αλλα οχι τοσο σιγουρος ωστε να το επισπευσω... θα περιμενω να γινει απο μονο του... μεχρι τοτε θα συνεχισω να ζω ρουφωντας τη ζωη, και απολαμβανοντας τα καλα και τα κακα της (κι αυτα απολαυση προσφερουν), μεχρι την τελευταια σταγονα.

Κι όπως έχει πει και μια φίλη μου "Ακόμα και μισή ώρα ζωής να μου απομείνει θα ξέρω ότι έχω μέλλον".