Το κοινό στο θέατρο...

Το κοινό στο θέατρο δεν πάει για να δει παράσταση αλλά πάει για να παίξει. Ναι, παίζει ο θεατής την ώρα της παράστασης... από την θέση του... με τη φαντασία του.

Γι αυτό το παίξιμο μας πρέπει να είναι όχι φυσικό - η φυσικότητα καταστρέφει τη φαντασία -αλλά αληθινό. Όταν παίζεις αληθινά ο θεατής συμπληρώνει με τη φαντασία του αυτό που του δίνεις. Εσύ μπορεί να ανοίγεις την πόρτα να μπαίνεις σ ένα καφέ, να κάθεσαι σε μια καρέκλα και να λες στον σερβιτόρο - έναν καπουτσίνο παρακαλώ. Αν αυτό το κάνεις αληθινά κι όχι φυσικά, ο θεατής θα δει την οικονομική σου κατάσταση, την οικογενειακή σου κατάσταση, το παρελθόν σου, την κοινωνική ζωή σου. Όσο πιο αληθινός είσαι τόσο πιο πολλά θα δει.

Αν δεν αφήνουμε τον θεατή να συμπληρώσει με τη φαντασία του την παράστασή μας δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να έρθει να μας δει.