MARFIN ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Διαβάζω από το πρωί από τους ΜΕΝ. Οι ΔΕ μούγκα στη στρούγκα. Όπως γίνεται πάντα σ αυτόν τον καταραμένο τόπο που ο εμφύλιος δεν τελείωσε το 1949. Όταν έρχεται η ώρα να θυμηθούμε τον Γρηγορόπουλο το βουλώνουν οι ΜΕΝ και θρηνούν οι ΔΕ. Τα ίδια με τον Φύσσα, τον Αξαρλιάν και τόσα άλλα θύματα της μεσαιωνικής κοινωνίας μας.

Πριν από λίγο διάβασα κάπου "Ε, τότε να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ αφού δεν μας αρέσει ο Τσελέντης"

Ποσο δύσκολο είναι σ αυτήν την χώρα το να αποφασίσεις να ψηφίσεις ΝΔ και ταυτοχρόνως να της βρίσκεις πολλά αρνητικά (πχ Τσελέντης και όχι μόνο) όπως και το να ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ και να βρίσκεις επίσης πολλά αρνητικά.

ΟΧΙ

Στην Ελλάδα και για τους ελληναράδες που αποτελούν το 99% του εκλογικού σώματος είναι όλα είτε ΜΑΥΡΟ είτε ΑΣΠΡΟ. Πολιτική στην χώρα σημαίνει ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΌΣ. Θα είσαι ή με τους ΜΕΝ η με τους ΔΕ. Απαγορεύεται να βρίσκεις θετικά και αρνητικά στοιχεία τόσο στους ΜΕΝ όσο και στους ΔΕ. Απαγορεύεται να αποφασίσεις να ψηφίσεις μια παράταξη όχι επειδή είσαι χρωματισμένος οποαδός αλλά επειδή ζυγιάζοντας τα υπέρ και τα κατά βρίσκεις να υπερτερούν τα υπέρ.

Απαγορεύεται να θρηνείς τους νεκρούς της Marfin εξ ίσου με τον Γρηγορόπουλο, τον Φύσσα, τον Μπακογιάννη, τον Αξαρλιάν.

Είμαστε οι πιο δυστυχισμένοι πολίτες του πλανήτη σύμφωνα με ένα γκάλοπ που δόθηκε τον περασμένο μήνα στη δημοσιότητα και θα παραμείνουμε έτσι αν δεν λύσουμε αυτό το βασικό ζήτημα.

Αν δεν λήξει ο εμφύλιος.