Παρασκευή 10 Αυγούστου 2018

Κράτος Καταστροφή Εθελοντισμός


Ως πρώην αναρχικός και νυν φιλελεύθερος, απόλυτα συνεπής και στις δύο αυτές ιδεολογίες, δεν πολυχωνεύω το κράτος γι αυτό το θέλω "λίγο" σε μια οργανωμένη κοινωνία. Τόσο όσο δηλαδή. Στον στρατό για να εγγυάται την άμυνα της χώρας, στην αστυνομία για να ρυθμίζει την ειρηνική συνύπαρξη μας, στην δικαιοσύνη για να κρίνει δίκαια και στην παιδεία και την υγεία παράλληλα με τον ιδιωτικό τομέα για να εγγυάται μια βασική εκπαίδευση και περίθαλψη για τους αδύναμους. Γι αυτό άλλωστε πιστεύω στον κοινωνικό φιλελευθερισμό που είναι και η δικαιότερη πολιτική ιδεολογία που υπάρχει, η πιο ανθρωπιστική και η πιο κοντά στην ανθρώπινη φύση.
Το θέλω το κράτος σοβαρό.
Το δικό μας δεν είναι. Εκτός του ότι δηλαδή είναι "πολύ" και άχρηστο είναι και γελοίο.
Το καλοκαίρι του 2016 το πέρασα στην Καλιφόρνια. Ήμουν καλεσμένος από ένα πανεπιστήμιο για να διδάξω στο τμήμα θεάτρου και να σκηνοθετήσω μια παράσταση. Μόλις προσγειώθηκα και βγήκα από το αεροδρόμιο μύριζε καμμένο. Οι άνθρωποι που ήρθαν να με πάρουν μου είπαν ότι καίγεται η Καλιφόρνια σε πολλά σημεία και η κατάσταση είναι δραματική. Στο διάστημα που έμεινα εκεί έκανα μερικές πολύ δυνατές φιλίες που κρατάνε μέχρι σήμερα. Τους περισσότερους φίλους τους παρακολουθώ από δω μέσα και με κάποιους απ αυτούς έχουμε βρεθεί ξανά από τότε. Η καταστροφή που έχουν υποστεί κάποιες περιοχές από τις φωτιές και τις πλημμύρες μετά είναι τεράστια. Έχω δει εικόνες απερίγραπτες.
Ούτε ένας δεν έχει στραφεί εναντίον του κράτους εδώ και δύο χρόνια που συνεχίζεται κατά τόπους το κακό. ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ. Εμπιστεύονται το κράτος τους, την πολιτεία τους δηλαδή αλλά δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια να τα περιμένουν όλα από κει. Όλοι μου οι φίλοι είναι εθελοντές. Συντονίζουν, οργανώνουν, βοηθούν τους πάντες και τα πάντα. Τους παρακολουθώ εδώ και δυο χρόνια. Ποτέ κανείς δεν έγραψε ούτε μισή κακή κουβέντα εναντίον του κράτους.
Εδώ έχουμε το ακριβώς αντίθετο. Μόλις γίνει μια καταστροφή αρχίζει η γκρίνια. Οι γελοίοι εκπρόσωποι μας, υπουργοί κλπ μας κάνουν να ντρεπόμαστε για τις δηλώσεις τους. Οι γελοίοι εμείς που τους ψηφίσαμε κλαιγόμαστε όλη την ώρα και παραπονιόμαστε για τα πάντα. Οι εθελοντές μας χάνονται μέσα στον χαμό σαν σταγόνα στον ωκεανό.
Προχθές η Περιφέρεια, ο Δήμος και η αστυνομία απαγόρεψαν στο Μάτι και στην Ραφήνα κάθε δράση των εθελοντών επειδή ανέλαβαν εκείνοι δράση. Πρώτη φορά βλέπω κοινωνία να έχει εθελοντές διατεθειμένους να βοηθήσουν και να τους αρνείται το επίσημο κράτος την βοήθεια.
Εύχομαι να γίνει το κράτος μας μικρό και σοβαρό και στην επόμενη καταστροφή να είμαστε περήφανοι γι αυτό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το μνημειο του αγνωστου εργατη.... Νομιζω πως πρεπει να το φτιαξουμε καπου και να καταθετουμε στεφανια με την ιδια συγκινηση και παρρησι...