Απάτη...

Διαβαζω απ το πρωι για την δολοφονια του Μπακογιαννη. Και θυμαμαι την πλανη ολων ημων των αριστερων στην οποια ειχαμε υποπεσει.

Εν ολιγοις πιστευαμε τοτε οτι η 17Ν οπως αντιστοιχα οι Ερυθρες Ταξιαρχιες της Ιταλιας ειχαν στοχο να αποκαταστησουν ολες τις κοινωνικες αδικιες που υπηρχαν. Ηταν ο Ρομπεν των Δασων της εποχης. Τους ετρεμαν οι κακοι πλουσιοι κι αυτο θεωρουσαμε πως ηταν υπερ των καλων φτωχων.

Δεν θυμαμαι να πανηγυρισε κανεις για την δολοφονια του Μπακογιαννη τοτε αλλα μεσα μας αισθανομασταν κατι σαν δικαιωση. Ουτε ξεραμε ποιος ηταν καλα καλα ουτε μας ενδιεφερε. Σημασια ειχε οτι ηταν ενας απ αυτους.

Τι απατη!
Τι τεραστια απατη!
Τι τεραστια πλανη!

Δεν ξερω απο ποιον να πρωτοζητησω συγγνωμη. Θ αρχισω απ τους φτωχους, τους ανημπορους και τους ανεργους για τους οποιους υποτιθεται οτι αγωνιζομουν ενω στην πραγματικοτητα τους βυθιζα με τη σταση μου και στο βαθμο που μου αναλογει ακομα περισσοτερο στην ανεχεια.

Ζητω ταπεινα συγγνωμη.