Η εμείς ή αυτοί!

Ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα για παρκάρισμα η σημερινή. Τσιγγουνεύτηκα τα λεφτά του πάρκινγκ κι έκανα 7-8 γύρους για να βρω να παρκάρω και βρήκα τελικά 4 τετράγωνα πιο μακριά από την δουλειά μου.

Περπατώντας για τη δουλειά, στην γωνία στο δεύτερο φανάρι βλέπω ένα τύπο που παρκάρει πάνω ακριβώς στη ράμπα για τους ανάπηρους. Περιμένω να ολοκληρώσει και να κατέβει και του λέω πολύ ευγενικά ότι εκεί απαγορεύεται διότι ένας ανάπηρος με καροτσάκι δεν θα μπορεί να περάσει.

Και τι γυρίζει και μου λέει; Σε άπταιστο ενικό "βλέπεις εσύ κανέναν ανάπηρο να θέλει να περάσει;".

Νόμισα ότι θα πάθω εγκεφαλικό από το αίμα που ανέβηκε στο κεφάλι μου. Κρατώ την ψυχραιμία μου και συνεχίζω ευγενικά "Δεν βλέπω κανέναν ανάπηρο και ούτε πρόκειται να δω ακόμα κι αν μείνω εδώ μέχρι αύριο το πρωί. Οι ανάπηροι σ αυτήν την πόλη δεν βγαίνουν ποτέ από τα σπίτια τους ακριβώς επειδή εσείς παρκάρετε έτσι και τους κλείνετε τον δρόμο. Αλλά μπορεί να έχετε δίκιο εσείς και να έχω άδικο εγώ. Γι αυτό θα καλέσω την αστυνομία να μας λύσει το πρόβλημα".

Και βγάζω το κινητό μου και παίρνω το 100 και νομίζει ότι κάνω μπλόφα αλλά μ ακούει που λέω "Καλημέρα, λέγομαι τάδε και βρίσκομαι στην γωνία τάδε και τάδε..." και μπαίνει μέσα στ αμάξι του με πολλά νεύρα, βάζει μπρος και εξαφανίζεται βρίζοντας.

Το αίμα επέστρεψε στο υπόλοιπο σώμα μου, εξήγησα στην κοπέλα της αστυνομίας τι έγινε και της ζήτησα συγγνώμη για την ταλαιπωρία, έκλιεσα το τηλέφωνο και συνέχισα πανευτυχής για την δουλειά μου.