Λόλα να ένα μήλο...

Έχω μια εμμονή με την ασχήμια των ελληνικών πόλεων κι  έχω μια ελπίδα ότι μπορεί, αν μαζευτούμε ένας ικανός αριθμός ατόμως που συμμερίζονται την ίδια ανησυχία, να αλλάξουμε κάτι, να ομορφύνουμε λίγο τις πόλεις μαςι.

Και μερικές φορές γίνομαι έξαλλος όταν άνθρωποι που εκτιμώ και αγαπώ θα τολμούσα να πω, μου λένε "μα η Αθήνα είναι όμορφη!" και λέω δε μπορεί, κάποια λοβοτομή θα τους έχουν κάνει, δεν είναι δυνατόν ο τάδε και ο δείνα, αυτοί ειδικά οι συγκεκριμένοι να μου λένε ότι η Αθήνα είναι όμορφη.

Και πριν από λίγο συνειδητοποίησα ότι συγχέουν το "Μ' αρέσει να ζω στην Αθήνα" με το "η Αθήνα είναι όμορφη".

Εγώ έχω επιλέξει να ζω στην Αθήνα δεν ζω εδώ αναγκαστικά. Είχα στο παρελθόν πολλές προτάσεις για να εργαστώ και κατά συνέπεια να εγκατασταθώ σε διάφορα μέρη του κόσμου τις οποίες απέρριψα επειδή μ αρέσει να ζω στην Αθήνα. Αν ήταν και λίγο πιο όμορφη δε θα με χάλαγε κι επειδή μπορεί να γίνει γι αυτό λυσσάω μερικές φορές.

Η Ζυρίχη είναι μια πανέμορφη πόλη αλλά θα έκοβα τις φλέβες μου από την πλήξη και την ανία αν ζούσα εκεί.

Επειδή έζησα πολλά χρόνια στην Ιταλία και μάλιστα κρίσιμα χρόνια για την αισθητική ενός ανθρώπου (18-21 χρονών και 24-27) έχω ανάγκη από ομορφιά. Στην Ελλάδα δυστυχώς την ομορφιά την βρίσκεις τόπους τόπους. Λέμε είναι ωραίο το Ναύπλιο, τα Χανιά, η Κέρκυρα, η Ρόδος (όλα ενετικά). Δεν είναι ωραίο το Ναύπλιο, τα Χανιά, η Κέρκυρα, η Ρόδος, είναι ωραίο ένα μέρος του Ναυπλίου, της Ρόδου, των Χανίων και της Κέρκυρας, το υπόλοιπο είναι χάλια. Γι αυτό ταξιδεύω τόσο συχνά, για να παίρνω "τζούρες" ομορφιάς στις υπέροχες ευρωπαϊκές πόλεις.

Αλλά η Ρώμη που είναι ασυγκρίτως πιο ωραία από την Αθήνα είναι ασυγκρίτως και πιο βαρετή από την Αθήνα. Στην Αθήνα περνάς ασυγκρίτως πιο ωραία. Αν ήταν και λίγο πιο όμορφη, η μάλλον αν γινόταν και λίγο πιο όμορφη θα ήταν ακόμη καλύτερα.

Μπορεί να γίνει... γι αυτό σκάω.