Να προσλάβουν προσωπικό...
Δεκαετία του '80. Σπουδάζω γιατρός στην Ρώμη. Τρώω καθημερινά στην φοιτητική λέσχη. Είναι αυτονόητο ότι όταν τελειώνουμε το φαγητό μας επιστρέφουμε τους δίσκους.
Μια μέρα που βρέθηκα στην Θεσσαλονίκη ένας καλός μου φίλος από το Λύκειο που σπούδαζε εκεί με καλεί να φάμε μαζί στην λέσχη του Α.Π.Θ. Παίρνουμε το φαγητό μας και είναι αδύνατον να βρούμε μια γωνιά ελεύθερη και καθαρή για να φάμε από τις στοίβες με τους δίσκους με τα αποφάγια. Τα καταφέρνουμε τελικά μετακινώντας κάτι δίσκους και τρώμε ανάμεσα σε βουνά από αποφάγια που μας ζώνουν απ όλες τις μεριές.
Μια μέρα που βρέθηκα στην Θεσσαλονίκη ένας καλός μου φίλος από το Λύκειο που σπούδαζε εκεί με καλεί να φάμε μαζί στην λέσχη του Α.Π.Θ. Παίρνουμε το φαγητό μας και είναι αδύνατον να βρούμε μια γωνιά ελεύθερη και καθαρή για να φάμε από τις στοίβες με τους δίσκους με τα αποφάγια. Τα καταφέρνουμε τελικά μετακινώντας κάτι δίσκους και τρώμε ανάμεσα σε βουνά από αποφάγια που μας ζώνουν απ όλες τις μεριές.
Του λέω
Μα γιατί δεν τους επιστρέφετε ώστε να τρώτε σαν άνθρωποι;
Απάντηση
Να προσλάβουν προσωπικό να τους μαζεύει.
Μα γιατί δεν τους επιστρέφετε ώστε να τρώτε σαν άνθρωποι;
Απάντηση
Να προσλάβουν προσωπικό να τους μαζεύει.
Η συνέχεια γνωστή σε όλους.
Αυτοί δεν προσέλαβαν ποτέ προσωπικό για να μαζεύει τους δίσκους και οι φοιτητές συνέχισαν να τρώνε σαν ζώα ανάμεσα στα αποφάγια.
Αυτοί δεν προσέλαβαν ποτέ προσωπικό για να μαζεύει τους δίσκους και οι φοιτητές συνέχισαν να τρώνε σαν ζώα ανάμεσα στα αποφάγια.
Αυτοί ήμασταν αυτοί είμαστε κι αυτοί θα συνεχίζαμε να είμαστε και στο μέλλον αν δεν ήμουν τόσο αισιόδοξος και δεν πίστευα ακράδαντα ότι σε πείσμα όλων ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου