Tabula rasa
Μα ολα πια σε σενα συμβαινουν; μου λεει ενας με παραπονο.
Οχι δεν συμβαινουν σε μενα, συμβαινουν σε ολους, απλως εγω ειμαι λιγο πιο ανοιχτος στο να τα δεχτω. Απ ολα οσα συμβαινουν γυρω μας ειναι ζητημα αν αντιλαμβανομαστε το 1%. Μερικοι αντιλαμβανονται το 2% κι ελαχιστοι το 3% Εγω μπορει να αντιλαμβανομαι το 1,5% Μεχρι εκει ομως. Κι αυτο επειδη σε αντιθεση με σενα σκαω που δεν μπορω ν αντιληφθω περισσοτερα γι αυτο προσπαθω διαρκως να χω ανοιχτες ολες μου τις αισθησεις προς καθε κατευθυνση (Τζον Λοκ)
Αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας με τις αισθήσεις μας. Σκέψου ένα παράδειγμα: Μπαίνεις στο μετρό... εκατοντάδες άτομα κυκλοφορούν γύρω σου... πόσα σχήματα, χρώματα... ήχοι... μυρωδιές... Από όλα αυτά στο συνειδητό σου κομμάτι περνάει ούτε το ένα εκατομμυριοστό. Όλο το υπόλοιπο όμως δε πάει χαμένο... καταγράφεται στο ασυνείδητο (εξ ου και τα σουρεαλιστικά όνειρα που βλέπουμε).
Εμείς του θεάτρου ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας περισσότερο απ ότι οι "κοινοί θνητοί"... έχουμε υποχρέωση να καταγράφουμε στο συνειδητό μας περισσότερο υλικό γιατί "όλο και θα μας χρειαστεί κάπου" και να μην τ αφήνουμε να πηγαίνει στο ασυνείδητο (δεν πάει στράφι, χρήσιμο είναι κι από κει).
Γι αυτο δεν φοραω ποτε ακουστικα σε δημοσιους χωρους για ν ακουσω μουσικη ουτε διαβαζω βιβλια. Αφουγκραζομαι διαρκως ο τι συμβαινει γυρω μου.
Γι αυτο συμβαινουν ολα σε μενα :)
Tabula rasa
Μα ολα πια σε σενα συμβαινουν; μου λεει ενας με παραπονο.
Οχι δεν συμβαινουν σε μενα, συμβαινουν σε ολους, απλως εγω ειμαι λιγο πιο ανοιχτος στο να τα δεχτω. Απ ολα οσα συμβαινουν γυρω μας ειναι ζητημα αν αντιλαμβανομαστε το 1%. Μερικοι αντιλαμβανονται το 2% κι ελαχιστοι το 3% Εγω μπορει να αντιλαμβανομαι το 1,5% Μεχρι εκει ομως. Κι αυτο επειδη σε αντιθεση με σενα σκαω που δεν μπορω ν αντιληφθω περισσοτερα γι αυτο προσπαθω διαρκως να χω ανοιχτες ολες μου τις αισθησεις προς καθε κατευθυνση (Τζον Λοκ)
Αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας με τις αισθήσεις μας. Σκέψου ένα παράδειγμα: Μπαίνεις στο μετρό... εκατοντάδες άτομα κυκλοφορούν γύρω σου... πόσα σχήματα, χρώματα... ήχοι... μυρωδιές... Από όλα αυτά στο συνειδητό σου κομμάτι περνάει ούτε το ένα εκατομμυριοστό. Όλο το υπόλοιπο όμως δε πάει χαμένο... καταγράφεται στο ασυνείδητο (εξ ου και τα σουρεαλιστικά όνειρα που βλέπουμε).
Εμείς του θεάτρου ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας περισσότερο απ ότι οι "κοινοί θνητοί"... έχουμε υποχρέωση να καταγράφουμε στο συνειδητό μας περισσότερο υλικό γιατί "όλο και θα μας χρειαστεί κάπου" και να μην τ αφήνουμε να πηγαίνει στο ασυνείδητο (δεν πάει στράφι, χρήσιμο είναι κι από κει).
Γι αυτο δεν φοραω ποτε ακουστικα σε δημοσιους χωρους για ν ακουσω μουσικη ουτε διαβαζω βιβλια. Αφουγκραζομαι διαρκως ο τι συμβαινει γυρω μου.
Γι αυτο συμβαινουν ολα σε μενα :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου