Στο ταξι τις προάλλες…

Πιασαμε την κουβεντα με τον οδηγο, για τι αλλο; για τον καιρο. Σε καποια φαση του λεω οτι ειμαι απο την Θεσσαλονικη και πολυ απλα τον ρωταω αν αυτος ειναι απο την Αθηνα.

Κι εκει που μιλουσαμε τοση ωρα σαν ισος προς ισον (πως αλλιως;) αλλαζει τονικοτητα, κατεβαινει δυο οκταβες η φωνη του κι αλλες τοσες η αυτοπεποιθηση του και ψελλιζει "Ειμαι απο την Αλβανια" λεγοντας απο μεσα του "Ως εδω ηταν η φιλικη κουβεντα".

Συνεχιζω στον ιδιο τονο, σαν να μην καταλαβα τιποτα και του λεω (σαν να μου πε οτι ειναι απ την Κρητη) οτι εχω παει κι ειναι πολυ ωραια, και περασα καταπληκτικα και σκεφτομαι να παω και φετος, και τι ωραιοι ανθρωποι, και τι ωραιο φαγητο στο Μπλοκου στα Τιρανα κλπ κλπ

Ξαναβρισκει την αυτοκυριαρχια του και με ενθουσιασμο αρχιζει να μου απαριθμει τα καλα και τα κακα της Αλβανιας και των Αλβανων δινοντας μου tips σε περιπτωση που ξαναπαω.

Στο τελος μου σφιξε το χερι.

Ποιος ξερει τι ρεμάλια συναντα καθημερινα αυτος ο ανθρωπος στην προσπαθεια του να βγαλει το μεροκαματο του.