Τρίτη 23 Απριλίου 2019

Περί ευγένειας...

Οταν ημουν μικρος ημουν αναρχικος. Δεν ειναι τυχαιο το οτι τωρα ειμαι φιλελευθερος αφου αυτες οι δυο ιδεολογιες συγκλινουν στην απεχθεια τους προς το κρατος. Δεν εβαζα βομβες αλλα περιφρονουσα τα αστικα κομματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτο δεν με εμποδισε να θαυμασω τον αστικο πολιτισμο και την αστικη ευγενεια των ευρωπαιων στο πρωτο μου ταξιδι στο εξωτερικο, στην Ευρωπη, αμεσως μολις τελειωσα το λυκειο το 1980.
Την εποχη εκεινη στην Ελλαδα πηγαινες στο περιπτερο κι ελεγες "ενα μαρλμπορο" στο δινε, πληρωνες κι εφευγες. Ουτε καλημερα, ουτε οριστε, ουτε παρακαλω, ουτε ευχαριστω ουτε τιποτα. Στην Ιταλια που ηταν και η πρωτη χωρα που επισκεφτηκα και εζησα τελικα εκει αρκετα χρονια, ενα απο τα πρωτα πραγματα που εμαθα ηταν οτι δεν λεμε ποτε voglio (θελω) αλλα λεμε παντα vorrei (θα ηθελα) οταν παραγγελνουμε κατι. Στην Ελλαδα, ακομα και σημερα που καπως εχουμε εξευγενισθει σε σχεση με αλλοτε, αν καποιος χρησιμοποιει το "θα ηθελα" αντι για το "θελω" το πολυ πολυ να τον περασουν για αδερφη!
Οι Έλληνες έχουμε μια έμφυτη, ενδογενή σχεδόν αγένεια... οι Τούρκοι αντίθετα για να φέρω κι ένα παράδειγμα εκτός Δύσης, είναι ευγενείς εκ του φυσικού... ύστερα από ένα δείπνο σε σπίτι με καλεσμένους μπορεί να μείνουν και δέκα λεπτα στην εξώπορτα ανταλάσσοντας φιλοφρονήσεις. Θυμάμαι ακόμα πόσο ευγενικά μου έκανε παρατήρηση ο υπάλληλος όταν μίλησα στο κινητό μου μέσα στο ΚΤΕΛ που με πήγαινε από την Κωνσταντινούπολη στην Αδριανουπολη... μου έδειξε ευγενικά το αυτοκόλλητο στο τζάμι με το σήμα του κινητού με απαγορευτικό....ξέρετε πότε έγινε αυτό; το 2001... στην Ελλάδα 18 χρόνια μετά και πρέπει στα μεσα μαζικης μεταφορας να μαθαίνουμε πώς μαγειρεύονται τα φασολάκια και γιατί χώρισε η κολλητή της διπλανής μας που είχαμε την ατυχία να καθίσουμε δίπλα της.
Οι καλοί τρόποι και η ευγένεια, σ' αυτόν τον τόπο είναι ξενόφερτα ήθη και έθιμα. Εξ ου και η σθεναρή αντίσταση. Το χειροτερο δε ειναι οτι λογω κρισης γινομαστε ακομα πιο αγενεις. Ακομα και τωρα, στην πολυκατοικια μου συνανταω εναν αγνωστο στο ασανσερ του λεω "καλημερα" μουρμουριζει ενα "καλημερα" μεσα απ τα δοντια του (αν δεν ελεγα εγω δεν ειχε σκοπο να πει τιποτα) κι απο μεσα του σκεφτεται "ασε μας με τις καλημερες πρωι πρωι κι εσυ". Η αγενεια των τελευταιων χρονων δεν εχει προηγουμενο κι αυτο πρεπει να το κοιταξουμε. Εδω μεσα δε τα πραγματα ειναι ακομα χειροτερα. Πλοκαρεις εναν αγενη και πεταγονται δεκα.
Σιγουρα φταιει το γεγονος οτι δεν ειχαμε ποτε ευγενεις και αριστοκρατια σ αυτον τον τοπο παρα μοναχα μια αστικη ταξη της κακιας ωρας. Ελπιζω να αλλαξουμε. Ειναι προς το συμφερον του τοπου και επι πλεον ειναι εθνικη αναγκη για μια χωρα που καυχαται πως ο τουρισμος της ειναι η βαρεια της βιομηχανια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το μνημειο του αγνωστου εργατη.... Νομιζω πως πρεπει να το φτιαξουμε καπου και να καταθετουμε στεφανια με την ιδια συγκινηση και παρρησι...