Η άρνηση του Πέτρου..

Η άρνηση του Πέτρου παραμένει για μένα το κορυφαίο και το πιο ανθρώπινο κομμάτι της ιστορίας των παθών.

Δεν είναι ένας τυχαιος ο Πέτρος, είναι ο αγαπημένος Του, είναι αυτός που η πίστη του θα ήταν τόσο δυνατή, σαν πέτρα, εξ ου και τ όνομα. Κι όμως αυτός είναι που θα Τον αρνηθεί όχι μία ούτε δύο αλλά τρεις φορές απανωτά. Κι εκείνος ο πετεινός στο τέλος!

Η ωραιότερη σεκάνς κατα τη γνωμη μου όλων, και με απόσταση.

Στα δικα μας τωρα....

Έχουμε κολλήσει πολλές φορές με ανθρώπους που αναμφισβήτητα και αποδεδειγμένα μας αγαπούν, σε κάτι κακό που είπαν ή εκαναν εναντίον μας... παραβλέπουμε τόσα καλά και κολλάμε σε μια κουβέντα, σε μια πράξη... σε μια άρνηση...

Ανθρωποι είναι... κι αυτοί όπως και εμεις... ας προσπαθούμε όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν να δείχνουμε κατανόηση.