Ας μη κλαιγόμαστε...

Αντιπαθω σφοδρα τους παραπονιαρηδες που κλαιγονται ολη την ωρα επειδη τους αδικουν, επειδη αξιζουν κατι που δεν τους το αναγνωριζουν, επειδη αυτοι ειναι ικανοι αλλα εχουν την ατυχια να ζουν σε εποχη που κυριαρχουν οι αχρηστοι κι οι μετριοτητες... επειδη... επειδη... επειδη...

Και πανε να με βαλουν και μενα στο παιχνιδι τους και με πρηζουν ολη την ωρα... εσυ θα πρεπε να γινεις αυτο κι εσυ θα πρεπε να γινεις το αλλο...

Δε με χεζετε λεω γω...

Τιποτα δε θα πρεπε να γινω... οτι ηταν να γινω εγινα και με το παραπανω... πολυ παραπανω απ αυτο που αξιζα και μου αναλογουσε μονο και μονο επειδη δουλεψα σκληρα και δεν καθησα να κλαιω τη μοιρα μου.