Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018

Όπως Αμερική...

Είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε την διαφορά που έχει η Ελλάδα από το Ελληνικό έθνος και από τον Ελληνισμό. Η Ελλάδα υπάρχει από το 1830 και μετά. Δεν υπήρχε Ελλάδα ποτέ πριν. Το Ελληνικό Έθνος είναι δημιούργημα του ελληνικού διαφωτισμού (18ος αιώνας με ρίζες στον 15ο αιώνα). Ο Ελληνισμός με την έννοια του ελληνικού πνεύματος από το θαύμα του 5ου αιώνα π.Χ. διαχέεται σε όλον σχεδόν τον τότε γνωστό κόσμο κι αυτή η δύναμη και η επιρροή του κρατάει μέχρι σήμερα.
Δεν έχει όμως καμία σχέση ο ελληνισμός με την έννοια του πνεύματος με τους νεοέλληνες κι από δω αρχίζουν τα δύσκολα.
Επειδή σήμερα είμαστε οι τελευταίοι των τελευταίων, μας χλευάζει όλος ο πλανήτης και μας έχει για παράδειγμα προς αποφυγή μας είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε, να χωνέψουμε πως κάποτε ήμασταν για τον κόσμο ό τι είναι η Αμερική σήμερα.
Κι όμως... από τον 5ο αιώνα π.Χ. και μετά όλοι ήθελαν να μιλούν ελληνικά, να ντύνονται σαν τους Έλληνες, να τρώνε σαν τους Έλληνες, να φέρονται σαν τους Έλληνες. Οι Έλληνες ήταν της μόδας για πολλούς αιώνες σε όλη την ανατολική λεκάνη της μεσογείου, μέχρι ψηλά στην μάυρη θάλασσα και μέχρι χαμηλά στον περσικό κόλπο και πιο πέρα.
Όλοι οι πλούσιοι, οι βασιλιάδες, οι αριστοκράτες, οι προύχοντες, οι ευγενείς μιλούσαν ελληνικά και συμπεριφέρονταν σαν τους Έλληνες. Όλη η πρόοδος παντού, στο καθετί είχε να κάνει με τους Έλληνες... στις επιστήμες, στις τέχνες, στην φιλοσοφία... παντού. Ξένα φύλα, ξένοι λαοί όπως οι Θράκες, οι Μακεδόνες κλπ υιοθέτησαν τον ελληνικό τρόπο ζωής, έμαθαν ελληνικά, έγιναν Έλληνες και διέδωσαν τον ελληνισμό στα πέρατα της οικουμένης.
Όπως όλος ο πλανήτης σήμερα μιλάει αγγλικά (λόγω αμερικής), τρώει αμερικάνικα, ντύνεται αμερικάνικα, ακούει αμερικάνικη μουσική, βλέπει αμερικάνικες ταινίες κλπ αλλα αυτο δε σημαίνει ότι είμαστε αμερικάνοι έτσι και τότε... γοητευμένοι από τους Έλληνες υιοθετούσαν όλοι οι μη Έλληνες καθετί το ελληνικό.
Μετά τους ελληνιστικούς χρόνους και με την επικράτηση της Ρώμης θα μπορούσαμε να χαθούμε στο διάβα του χρόνου αν δεν είχαμε την τύχη της εμφάνισης του Χριστού και της θρησκείας του. Ο χριστιανισμός ήταν μια τονωτική ένεση για τον ελληνισμό αφού η νέα θρησκεία διαδόθηκε στα έλληνικα, γράφτηκαν τα βιβλία της στα ελληνικά κι έτσι τα ελληνικά μαζί με τα λατινικά κυριαρχούσαν στην απέραντη αυτοκρατορία.
Παρά τις τεράστιες καταστροφές που έκαναν οι χριστιανοί σε καθετί το ελληνικό, αγάλματα, ναούς κλπ (η λέξη έλληνας σήμαινε τότε ειδωλολάτρης) η γλώσσα έμεινε ζωντανή και το πνεύμα ως ένα βάθμο με τον Αριστοτέλη κυρίως που μελετήθηκε πολύ στα χρόνια του μεσαίωνα. Χάρη στους Άραβες μεταφράστηκε και σώθηκε ένα μεγάλο μέρος της αρχαιοελληνικής γραμματείας και ως εκ θαύματος στο μεταξύ η αυτοκρατορία χωρίστηκε στα δύο με το ανατολικό μέρος πολύ σύντομα να εξελληνίζεται και τα ελληνικά να υποσκελίζουν τα λατινικά.
Δεν ξέρω αν το αντιληφθήκατε αλλά μετράμε ήδη δυο χιλιάδες χρόνια (5ος αι. π.Χ. - 15ος αι. μ.Χ.) με το ελληνικό πνεύμα να λάμπει και την ελληνικά να είναι lingua franca.
Στο μεταξύ έχουν περάσει από την περιοχή μακεδόνες, ρωμαίοι, άραβες, βησιγότθοι, οστρογότθοι, ενετοί, τούρκοι σελτζούκοι και οθωμανοί, σλάβοι (μεταξύ των οποίων κατά τον 9ο αιώνα και οι σύγχρονοι μακεδόνες που φυσικά δεν έχουν καμιά σχέση με τους αρχαίους), φραγκοι, καταλανοί, γενοβέζοι κλπ
Ο ελληνισμός επιβιώνει και κατά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας χάρη στην ανεξιθρησκεία και χάρη στην εκκλησία που κράτησε την γλώσσα και την πίστη ως δύο πυλώνες του έθνους που φτιάχτηκε εκεί γύρω στον 18ο αιώνα και το οδήγησε στην επανάσταση.
Από τότε που γίναμε κράτος και συρρικνωθήκαμε στα σύνορά μας μιζεριάσαμε και πάψαμε να είμαστε η Αμερική του κόσμου. Από τότε μέχρι σήμερα, οι ξένοι που έρχονται στην Ελλάδα θαυμάζουν τα απομεινάρια του ελληνισμού και λυπούνται λίγο τον λαό που κατοικεί πλέον εδώ για την κατάντια του.
Εύχομαι σε τρια χρόνια που θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση να γίνει ένα θαύμα και να πάψουμε να είμαστε ραγιάδες και να ξαναγίνουμε Έλληνες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το μνημειο του αγνωστου εργατη.... Νομιζω πως πρεπει να το φτιαξουμε καπου και να καταθετουμε στεφανια με την ιδια συγκινηση και παρρησι...