Η ζωη...

Πως να ειναι αραγε να ζεις ως βασιλιας;
ως αστεγος;
ως ισοβιτης στην φυλακη; 
ως εκατομμυριουχος;
ως παραλυτος;
ως τυφλος;
ως προλεταριος;
ως ναυτικος;
ως μικροαστος;
ως διασημος;
ως φτωχος;
ως τρελος;

Μου εκανε παντοτε εντυπωση η ζωη του ανθρωπου σε ολες της τις μορφες. Θα ηθελα να μπορουσα να ζησω ολες τις εκδοχες, και τις καλες και τις κακες... ισως οχι τις πολυ κακες... οχι, αυτες οχι, μπορει να μην τις αντεχα... και τοσοι ανθρωποι πως τις αντεχουν θα μου πεις.. πως αντεχουν να ζουν στα ακρα; δεν ξερω...

Εζησα τοσο εντονα, στην κοψη του ξυραφιου μερικες φορες... πολυ συχνα φλερταροντας σχεδον με τον θανατο που τρεμω στην ιδεα οτι αυτο ηταν, τερμα... στο εξης ομαλοτητα, καθημερινοτητα... χωρις εντασεις, χωρις θυελλωδεις ερωτες, χωρις εξτριμ καταστασεις... τι ζωη θα κανω πλεον χωρις αυτα;

Ευτυχώς που έχω το θέατρο και τα ζω όλα αυτά καθημερινά μέσα από τις ζωές των άλλων.

.... δεν υπαρχει μεγαλυτερη υβρις απο το να λες θελω να κανω κατι να περασει η ωρα...