Je suis Kiwi 
Ανήμερα των χριστουγέννων στο καραβάκι που με πηγε στο νησί Γουαϊχέκε πιάσαμε κουβέντα μ' έναν τύπο που θα μπορούσε να είναι πατέρας μου. Ήταν μεσημέρι κι είχα κανα δίωρο στη διάθεσή μου. Οι φίλοι μου στο Τιτιράνγκι, στην άλλη άκρη της πόλης, με περιμεναν το απόγευμα για εκδρομή κι έπρεπε να είμαι στην ώρα μου πίσω. Ο τύπος μόλις έμαθε ότι είμαι από την Ελλάδα τρελάθηκε και χωρίς καλά καλά να με ρωτήσει τηλεφώνησε στην κόρη του και της είπε να βάλει κι άλλο πιατο στο χριστουγεννιάτικο τραπεζι!
Κι εδώ είναι το point του status μου. (για να ξεσυγκινηθούν όσοι συγκινήθηκαν)
Δεν τρελάθηκε επειδή ήμουν Έλληνας γιατί είχε κάποιο κόλλημα με τον Σωκράτη, τον Περικλή ή τον Οδυσσέα. Όοοοχι, τρελάθηκε επειδή ερχόμουν από τόσο μακριά. Ενδεχομένως δεν θα έκανε το ίδιο αν ήμουν Αυστραλός αλλά σίγουρα θα έκανε το ίδιο αν ήμουν Γάλλος, Αλβανός ή Τούρκος. Άλλωστε την μία περίπου ώρα που πέρασα μαζί τους στο σπίτι δεν μιλησαμε καθόλου για την Ελλάδα, λέγαμε άλλα πράγματα.
Εν κατακλείδι....οι άνθρωποι που έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα της φιλοξενίας είναι φυλή, παγκόσμια φυλή. Τους συναντάει κανείς παντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου