Περι ευγενειας και παλι... καλων τροπων και αυτοεκτιμησης...

Εχω γραψει απειρες φορες οτι μου φαινεται αδιανοητο δυο ενηλικες να μιλανε σε διαφορετικους αριθμους ακομα κι οταν ο ενας ειναι 18 χρονων και μαθητης κι ο αλλος 80 χρονων και προεδρος της δημοκρατιας.

Στη σχολη οι μαθητες μου μιλανε στον πληθυντικο. Εμενα με βολευει ο ενικος και προτιμω να μιλαμε στον ενικο, μερικοι ομως - οι περισσοτεροι συνηθως - επιμενουν στον πληθυντικο. Τοτε αναγκαζομαι και γω να το γυρισω στον πληθυντικο και βαζουν τα γελια, νομιζουν οτι τους κοροϊδευω.

Δεν τους κοροϊδευω, απο σεβασμο το κανω.

Η εικονα ενος ανθρωπου που μιλαει σε καποιον στον ενικο ενω ο αλλος του μιλαει στον πληθυντικο ειναι για μενα απο τα πιο αποτροπαια πραγματα που μπορει να δω να συμβαινουν γυρω μου... ποτε δε θα επετρεπα στον εαυτο μου να το κανει αυτο οπως ποτε δεν επιτρεπω σε κανεναν να το κανει σε μενα.

Σας εχω πει με τους γιατρους που οι περισσοτεροι ειναι απαραδεκτοι σ αυτο τι κανω οταν μου απευθυνονται στον ενικο... αμεσως τους λεω κατι και γω στον ενικο για να κανω σαφες οτι "οκ, θες ενικο; ενικο... και οι δυο ομως".

Ας επιστρεψω στη σχολη. Θεωρω ως εναν βαθμο τον εαυτο μου υπευθυνο για την εκπαιδευση τους συνολικοτερα. Δε θελω να φοιτουν στην σχολη μου ατομα με χαμηλη αυτοεκτιμηση. Δεν θελω σε κανεναν να φαινεται φυσικο να μιλαω εγω στον ενικο σε καποιον που μου μιλαει στον πληθυντικο. Η ευγενεια και ο σεβασμος δεν εχουν να κανουν με τους αριθμους ουτε με τις ηλικιες. Με τα ελαχιστα παιδια με τα οποια μιλαμε στον ενικο στη σχολη υπαρχει αμοιβαιος σεβασμος και αλληλοεκτιμηση.

Ειμαι σιγουρος οτι 9 στους 10 αν ησασταν μπροστα και με βλεπατε να μιλαω σ ενα παιδι στον ενικο κι αυτο να μου μιλαει στον πληθυντικο θα σας φαινοταν απολυτως φυσιολογικο.

Δεν ειναι.

Αλλαξτε.